Πολιτικη & Οικονομια

Ένας ανασχηματισμός χωρίς νόημα (και αριστεία…)

Η ηχηρή απομάκρυνση Χρυσοχοΐδη, το ναυάγιο με Αποστολάκη και τι έγινε με τον ανασχηματισμό

Λουκάς Βελιδάκης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, η απομάκρυνση Χρυσοχοΐδη, το ναυάγιο με τον Αποστολάκη και τι σημαίνει η υπουργοποίηση Πλεύρη

Θα μπορούσε να αποδειχθεί κορυφαίο πολιτικό γεγονός αυτός ο ανασχηματισμός, αλλά εν τέλει ο πήχης κατέβηκε χαμηλά και έμεινε το ερώτημα αν η κυβέρνηση κατάφερε κι’ όλας να τον περάσει. Διότι τι έμεινε τελικά; Η πολιτική συζήτηση και οι τσακωμοί ανάμεσα στις πολιτικές φυλές των social media. Δύσκολα θα βρει κανείς την ουσία.

Τα προβλήματα είναι εδώ και παραμένουν φλέγοντα- κυρίως αυτό της πανδημίας. Αν ευσταθούν οι πληροφορίες ότι ο ίδιος ο Βασίλης Κικίλιας επιδίωξε τη μετακίνηση του σε άλλο υπουργείο, τότε αναρωτιέται κανείς: Από όλες τις πιθανές επιλογές, ο Θάνος Πλεύρης ήταν η ενδεδειγμένη λύση; Κι ας αφήσουμε στην άκρη παλαιότερες –αρκούντως ακραίες- δηλώσεις του, έχει ο δικηγόρος Πλεύρης τα εχέγγυα να σταθεί στο τιμόνι της Υγείας αυτή την δύσκολη στιγμή, ενώ φουντώνει το 4ο κύμα; Θα πει κανείς ότι χρειάζεται (και) πολιτικός στο τιμόνι για να απορροφά τους κραδασμούς των αντιδράσεων, να διαχειρίζεται καλύτερα το επικοινωνιακό κομμάτι σε σχέση με έναν άβγαλτο σε αυτά επιστήμονα. Δεκτό. Μόνο που ο Θ. Πλεύρης είναι ήδη μια πολιτική προσωπικότητα με έντονη (ιδεολογική) φόρτιση, ως εκ τούτου μάλλον περισσότερες αντιδράσεις θα προκαλεί. Υπήρξε και η άποψη ότι επελέγη για να αποτελέσει ανάχωμα στους αντιεμβολιαστές που κινούνται στο χώρο της άκρας δεξιάς. Ίσως, αλλά οι συγκεκριμένοι δύσκολα θα πειστούν για το οτιδήποτε υπερβαίνει τις περίκλειστες σκοτεινές δοξασίες τους. Η επιλογή Πλεύρη θα κριθεί στο μέλλον, αλλά σε πρώτη ανάγνωση δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.      

Εξαιρετικά ηχηρή, επίσης, ήταν η απομάκρυνση Χρυσοχοΐδη από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Μαζί με τον Κ. Πιερρακάκη, ο Μ. Χρυσοχοΐδης συμβόλιζε το άνοιγμα Μητσοτάκη προς τον κεντροαριστερό χώρο. Ήταν καλός υπουργός σε ένα υπουργείο (που το γνωρίζει όσο λίγοι) και οι απαιτήσεις του είναι διαρκείς; Αν τα βάζαμε όλα σε μια ζυγαριά και εξαντλούσαμε (το κατά δύναμιν) την αντικειμενικότητα μας, ναι. Είχε στιγμές κακές, υποθέσεις που τα σώματα ασφαλείας υπέπεσαν σε λάθη; Ναι. Αλλά ακόμα κι έτσι, έκανε κινήσεις εκτόνωσης με στόχευση στο μέλλον (π.χ. Λευκή Βίβλος). Τελικά πλήρωσε τις φωτιές- κάποιος έπρεπε να πληρώσει για την «συγγνώμη» του πρωθυπουργού και στον Μ. Χρυσοχοΐδη (ο οποίος βρήκε έντονη στήριξη στην κοινωνία των πολιτών που τοποθετείται στο κέντρο) έλαχε ο κλήρος. Είναι ενδεδειγμένη η διάδοχη κατάσταση; Είναι ο Τάκης Θεοδωρικάκος το πρόσωπο που μπορεί να διαχειριστεί ένα δύσκολο υπουργείο για το οποίο δεν έχει καποια σχετική εμπειρία; Το μέλλον θα δείξει κι εδώ. 

Και πάμε στο φιάσκο, όπως εν τέλει το αντελήφθησαν οι πάντες. Ναυάγιο καλύτερα, αν λάβουμε υπόψη τη θέση ναυάρχου που κατέχει ο Ευ. Αποστολάκης. Δεν χρειάζεται να αφηγηθούμε κάτι, η ιστορία είναι πλέον γνωστή και προκάλεσε θυμηδία. Οι αντιδράσεις έμοιαζαν με σκωτσέζικο ντους. Στην αρχή αιφνιδιάστηκαν οι νεοδημοκράτες, αλλά και οι συριζαίοι. Κατόπιν είχαμε ανταλλαγή σκληρών χαρακτηρισμών (τα περί αποστασίας ο ΣΥΡΙΖΑ τα πήρε πίσω) και στο τέλος οι πάντες ένιωθαν νικητές. Οι νεοδημοκράτες διότι ο Αλ. Τσίπρας με την αντίδραση του θύμισε στους κεντρώους γιατί δεν θέλουν να τον βλέπουν στα μάτια τους (κι έτσι ξέχασαν τον Πλεύρη) και οι συριζαίοι διότι ένιωσαν ότι το κόμμα τους μπήκε στο παιχνίδι σε μια συνθήκη που όλο το επικοινωνιακό κέρδος το προσπορίζεται η κυβέρνηση. Σε αυτό το επίπεδο (του socialmediaκού καφενείου) άπαντες δήλωσαν νικητές, μα σε επίπεδο ουσίας μάλλον η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση κατάφεραν από κοινού πλήγμα στην εικόνα τους: Η κυβέρνηση διότι, χωρίς κανέναν λόγο, έμπλεξε σε μια ιστορία που αποδείχθηκε κάζο και η αξιωματική αντιπολίτευση ότι αδυνατεί να συναινέσει σε οτιδήποτε, παραμένοντας σφόδρα εχθροπαθής.  

Τι μένει ως επιμύθιο; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε χάσει την πολιτική του ηγεμονία, δεν είχε άμεση ανάγκη μιας κίνησης που θα ταράξει τα νερά- το αντίθετο, σταθερότητα χρειάζεται ενόψει ενός δύσκολου φθινοπώρου. Ως εκ τούτου, αυτός ο ανασχηματισμός, με αυτές τις επιλογές, φαντάζει αχρείαστος. Μια πολιτική κίνηση με μπόλικο παρασκήνιο για την ικανοποίηση πολλαπλών στοχεύσεων που μοιάζουν λάθος επιλογές σε λάθος χρόνο.