Πολιτικη & Οικονομια

Η εφήμερη μακαριότητα της εθελοτυφλίας

Ο Σεπτέμβρης κείται μακράν

Γιώργος Παναγιωτάκης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Σεπτέμβρης είναι μακριά ενώ σαρώνουν επιδημιολόγοι, δασολόγοι -πρόσφατα προέκυψαν και οι ταλιμπανολόγοι- του πληκτρολογίου

 «Έχει ο Θεός». Ήταν η πιο συνηθισμένη φράση ενός γείτονά μας, παλιά στο χωριό. Την κοτσάριζε σε κάθε ευκαιρία. Του έλεγαν για παράδειγμα, «Πάω στην αγορά, μήπως θέλεις να σου φέρω κάτι;» και εκείνος απαντούσε, «Μπα άσε, έχει ο Θεός». Ή, «Σαν να μου φαίνεται ότι έχει βουλιάξει μια ιδέα η στέγη σου εκεί στη γωνία» και εκείνος έλεγε, «Δε βαριέσαι, έχει ο Θεός». Γενικά τον συμπαθούσα γιατί ήταν καλόβολος και αισιόδοξος άνθρωπος –και επίσης δεν σε έστελνε για θελήματα όπως έκαναν οι άλλοι γείτονες και οι συγγενείς. Σύμφωνα όμως με μια θεία μου, που αν και κάπως φαρμακόγλωσσα ήταν συνήθως εύστοχη στις παρατηρήσεις της, ήταν απλά «τεμπέλαρος με περικεφαλαία». Κοινώς, βαριόταν να σκεφτεί τι χρειαζόταν από την αγορά ή τι έπρεπε να κάνει για να μην καταρρεύσει το σπίτι του και έτσι σε ξεφορτωνόταν με συνοπτικές διαδικασίες ώστε να απολαύσει με την ησυχία του την εφήμερη μακαριότητα της απραξίας. 

Ό,τι κάνουμε, δηλαδή, αυτόν τον καιρό και όλοι εμείς –όσοι βέβαια δεν έχουμε πληγεί άμεσα από την πανδημία ή χάσει την περιουσία μας σε κάποια από τις πυρκαγιές που έκαναν στάχτη μεγάλο μέρος της χώρας. Γιατί μη μας ξεγελά ο θρήνος και ο οδυρμός και ο άκρατος θυμός που αναβλύζουν από τα παθιασμένα στάτους στα σόσιαλ μίντια. Ούτε και οι εμβριθείς αναλύσεις από τους αυτοδίδακτους επιδημιολόγους και δασολόγους (πρόσφατα προέκυψαν και οι ταλιμπανολόγοι) του πληκτρολογίου. Η πραγματική μας διάθεση αντικατοπτρίζεται από τις άλλες αναρτήσεις μας, εκείνες που εμφανίζονται όταν έχει περάσει ένα σαρανταοχτάωρο από την τελευταία εθνική συμφορά. «Χαλαρό ποτάκι με φεγγαράδα στην τοποθεσία Νάουσα Πάρου», έγραφε ένας διαδικτυακός φίλος κάτω από τη σχετική φωτογραφία, ελάχιστες μέρες έπειτα από τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του να πάμε για διακοπές στο Πευκί για να στηρίξουμε τους πυρόπληκτους και αφού μας είχε αποκαλύψει με πύρινα στάτους ποιος ευθύνεται για τις πυρκαγιές και γιατί οι εμβολιασμοί έτσι όπως γίνονται αποτελούν μια τρύπα στο νερό. 

Απολαμβάνουμε λοιπόν τις τελευταίες εβδομάδες του καλοκαιριού και βλέπουμε τον Σεπτέμβρη και τους μήνες πέρα από αυτόν σαν κάτι το μακρινό, κάτι που πιθανόν να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον. Τι και αν το αιωνίως οριακό σύστημα υγείας μας αρχίζει πάλι να αγκομαχά από το βάρος των εισαγωγών. Τι και αν ο καπνός που εξακολουθεί να βγαίνει από τα αποκαΐδια βροντοφωνάζει τη διαχρονική ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού. Εμείς πίνουμε χαλαρό ποτάκι στην αυγουστιάτικη φεγγαράδα και τσακωνόμαστε σε ποιον από τους διαχειριστές της εξουσίας θα δώσουμε λευκή επιταγή για να μην κάνει ξανά τίποτα.

Δεν ξέρω τι απέγινε ο καλόβολος γείτονας του χωριού. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, λογικά δε θα ζει. Ελπίζω πάντως να του βγήκε σε καλό η χαλαρή στάση ζωής που, σύμφωνα τουλάχιστον με τη θεία μου, είχε επιλέξει. Η αλήθεια είναι ότι φέτος που επισκέφτηκα έπειτα από χρόνια το χωριό, είδα με στεναχώρια ότι το σπίτι του είχε γίνει σχεδόν ερείπιο. Σε ανάλογη κατάσταση, όμως, βρίσκονταν και πολλά ακόμη σπίτια του χωριού, μεταξύ αυτών και το δικό μας.