Χρειαζόμαστε (τώρα!) μια ορθολογική Αριστερά

Γράφει ο Επαμεινώνδας Κορώνης*

Το τελευταίο διάστημα ο κύριος Τσίπρας έχει παρέμβει πολλές φορές στον δημόσιο διάλογο. Από τις κατηγορίες που εκτόξευσε στην Μύκονο και τις προτάσεις για τους κατώτατους μισθούς μέχρι την υπόσχεση ότι οι κομμένοι στις Πανελλαδικές εξετάσεις θα φοιτήσουν αναδρομικά, επικρατεί άκρατος παραλογισμός.

Δεν είμαι καθόλου γνώστης των εσωκομματικών ισορροπιών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ξέρω αν ο Σκουρλέτης κέρδισε τις συμπάθειες των Προεδρικών ή αν ο Παππάς επανέρχεται στο προσκήνιο και τι ρόλο θα παίξει η κυρία Ξενογιαννακοπούλου. Ούτε τι επιδιώκει το ΚΚΕ και η ακροαριστερά στο έτος 2021. Ξέρω όμως πολύ καλά ότι εντός της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας υπάρχει μια ισχυρή μειοψηφία ορθολογικών και προβληματισμένων αριστερών που είναι δυσαρεστημένοι.

Αυτοί οι διακριτικοί και διαχρονικοί επικριτές της δεξιάς και του φιλελευθερισμού δεν είναι φανατισμένοι, δεν τους αρέσει η ακραία ρητορική του Τσίπρα και αποδοκιμάζουν τον γραφικό λαϊκισμό του Πολάκη. Είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ του 2015 μια ελπίδα ανανέωσης και προδόθηκαν από την ναρκισσιστική και ανερμάτιστη στρατηγική του. Δεν το παραδέχονται πάντοτε ανοιχτά αλλά τους ενοχλεί η έλλειψη στοιχειώδους ορθολογισμού και ουσίας στον σύγχρονο πολιτικό λόγο των αριστερών κομμάτων. Η ιδεολογική μανιέρα του Περισσού. Η καμαρίλα και το σκιώδες γραφείο του Τσίπρα.

Οι σκεπτόμενοι αριστεροί θυμώνουν με τις αδυναμίες του καπιταλισμού. Έχουν τα δίκια τους. Οι ανισότητες σε παγκόσμιο επίπεδο οξύνονται, οι οικονομικές κρίσεις είναι συχνές, τα κράτη αδυνατούν να βρουν τις σωστές ισορροπίες μεταξύ εξυγίανσης και κοινωνικού κράτους. Δεν εγκρίνουν τις σφιχτές πολιτικές για την Υγεία και την Παιδεία. Δεν τους αρέσει το εργασιακό νομοσχέδιο Χατζηδάκη αλλά δεν θέλουν και επιστροφή σε σωματειακές αντιδράσεις που δεν έχουν θέση στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον. Υποστηρίζουν τις πολιτικές για το περιβάλλον και καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει να ντε και καλά να κατεδαφίσουμε τα αιολικά πάρκα.

Η εκπροσώπηση και ενδυνάμωση αυτής της μετριοπαθούς, όχι αναγκαστικά λιγότερο μαχητικής, και σκεπτόμενης Αριστεράς είναι περισσότερο απαραίτητη όσο ποτέ. Αν όχι για να αναχαιτιστεί ο φτηνός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ, για να οικοδομηθεί μια μηχανή παραγωγής πολιτικής σκέψης. Πολύ περισσότερο για να εμπλουτιστεί ο δημόσιος διάλογος αλλά και για να ξυπνήσουν τα αντανακλαστικά και της φιλελεύθερης πολιτικής πρότασης. Σε χώρες που η σοσιαλδημοκρατία και η αριστερά παρακμάζουν έχουν ατονήσει και οι μεταρρυθμιστικές πολιτικές, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στη Μ. Βρετανία.

Με την Αριστερά μπλεγμένη στα δίχτυα της φτηνής αντιπαράθεσης, του λαϊκισμού και της ντεμοντέ παροχολογίας δεν θα πάει μπροστά ούτε αυτή, ούτε η Φιλελεύθερη Δεξιά, ούτε η χώρα. Η ανάγκη για μια ανανέωση των αριστερών πολιτικών παρατάξεων και συσχετισμών είναι εμφανής και σηματοδοτεί και την ανάγκη για αλλαγή πολιτικών ή ενδοκομματικών συσχετισμών.

Διαφορετικά η Νέα Δημοκρατία θα ζητά ψήφο για να μην επανέλθει ο οδοστρωτήρας ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητά την υποστήριξη των αριστερών για να μην συνεχιστεί η Δεξιά λαίλαπα. Αξίζουμε όλοι μας κάτι καλύτερο.

* Ο Επαμεινώνδας Κορώνης είναι Καθηγητής Ηγεσίας στο Hult International Business School και στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου