Η Ελλάδα έχει πλέον αλλάξει σελίδα. Η διαφαινόμενη και απευκταία επιστροφή στην δραχμή έχει δώσει τη θέση της στην Ελλάδα 2.0.
Συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από την ημέρα του δημοψηφίσματος με το οποίο οι Έλληνες πολίτες απέρριψαν το σχέδιο συμφωνίας των Θεσμών για την ολοκλήρωση της προηγούμενης δανειακής συμφωνίας. Ο πολιτικός χρόνος ενίοτε είναι σχετικός και, κάπως έτσι, στις λίγες ημέρες που ακολούθησαν, συμπυκνώθηκε το μακρύ καλοκαίρι της διάχυτης ανασφάλειας αλλά και των ανεδαφικών προσδοκιών. Η κρίση ολοκληρώθηκε με την περίφημη kolotoumpa, όπως πλέον εγγράφηκε στο διεθνές πολιτικό λεξιλόγιο η απότομη μεταστροφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε στην αποδοχή ενός τρίτου προγράμματος οικονομικής προσαρμογής.
Σήμερα, με τη χρονική απόσταση από τα γεγονότα, μπορούμε ψύχραιμα να αποτιμήσουμε τις επιλογές εκείνης της περιόδου, οι οποίες αξιολογούνται ως απόλυτα αρνητικές. Εκείνες τις ημέρες βρεθήκαμε κοντά στην αποπομπή από την ευρωζώνη, η οποία και θα ισοδυναμούσε με την απόλυτη οικονομική καταστροφή. Ακόμη όμως και εκείνη η αναπόφευκτη στροφή είχε πολλαπλά υψηλό κόστος. Επιβαρύναμε ακόμη περισσότερο μία σκληρά δοκιμαζόμενη οικονομία. Σπαταλήσαμε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο. Ακολουθήσαμε επικίνδυνα διχαστικές λογικές. Παραδοθήκαμε πρόθυμα στον πολιτικό ανορθολογισμό, παρασυρόμενοι από τις σειρήνες του εθνικο-λαϊκισμού, αδυνατώντας να σταθμίσουμε σωστά το διεθνές περιβάλλον και τη θέση μας σε αυτό τη δεδομένη στιγμή.
Τελικά η χώρα πλήρωσε ακριβά ένα πολύτιμο μάθημα συλλογικής πολιτικής αυτογνωσίας. Γνωρίζουμε πλέον ότι σε δύσκολες στιγμές πολιτικής ρευστότητας και αβεβαιότητας, μόνο η υπευθυνότητα, η γνώση και η στάθμιση του δημοσίου συμφέροντος, μπορούν να μας διασώσουν από τις συνέπειες του θυμικού και της αμετροέπειας.
Η Ελλάδα έχει πλέον αλλάξει σελίδα. Η διαφαινόμενη και απευκταία επιστροφή στην δραχμή έχει δώσει τη θέση της στην Ελλάδα 2.0. Στα δύο τελευταία χρόνια η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη οδήγησε την οικονομία στις ράγες της ανάπτυξης. Διαχειρίστηκε αποτελεσματικά την κρίση της πανδημίας και τις οικονομικές επιπτώσεις της. Βρέθηκε στην κορυφή σημαντικών πρωτοβουλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διεκδίκησε και διασφάλισε σημαντικούς πόρους που μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της χώρας στα επόμενα χρόνια. Με τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από τη συμμετοχή της στις τότε ευρωπαϊκές Κοινότητες, η Ελλάδα, με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία, μπορεί να διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον ως ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Εκεί που είναι η πραγματική θέση της.
