Οι κάμερες ως υπερόπλο κατά των εγκλημάτων και το κομμάτι των ανθρώπων που δεν θέλουν την τεχνολογία στην υπηρεσία της ασφάλειας.
Στο έγκλημα των Γλυκών Νερών αποδείχτηκε ξανά πως οι μόνοι που έχουν στ’ αλήθεια κάτι να φοβούνται από την τεχνολογία είναι οι εγκληματίες και οι παραβατικοί. Χωρίς την τεχνολογία των συσκευών παρακολούθησης δραστηριότητας και των καμερών που κατέγραψαν το πότε αφαιρέθηκε η κάρτα μνήμης τους, πολλά κομμάτια της ιστορίας θα έμεναν στο σκοτάδι και ο καθ’ ομολογία δολοφόνος πιθανότατα δεν θα ομολογούσε τίποτα και ό,τι άλλο κι αν έκανε πιθανότατα θα το έκανε εκτός φυλακής. Ύποπτος μεν, ελεύθερος δε.
Όμως χάρη στην τεχνολογία η υπόθεση «δέθηκε» (δεν ξέρω αν αυτό είναι σωστό στην αστυνομική διάλεκτο) και ένα βασικό κόμματι της αλήθειας, ο δράστης του εγκλήματος, αποκαλύφθηκε. Όπως ακριβώς έχει γίνει πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν με πιο διάσημα παραδείγματα τις περιπτώσεις της δολοφονικής αστυνομικής αυθαιρεσίας στις ΗΠΑ. Μπορεί εκεί να ήταν μόνο η κάμερα, αλλά η ουσία είναι η ίδια: Οι συσκευές παρακολούθησης και καταγραφής οδηγούν στο δικαστήριο ανθρώπους που εγκλημάτησαν και που διαφορετικά θα κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. Ταυτοχρόνως διασώζουν άλλους που θα μπορούσαν να κατηγορηθούν.
Αυτά δεν είναι εικασίες, δεν είναι υποθέσεις. Είναι γεγονότα. Και είναι η απόδειξη του πόσο άδικο έχουν όσοι αρνούνται να αποδεχτούν πως οι συσκευές παρακολούθησης στους δημόσιους χώρους είναι απολύτως απαραίτητες και να αντιληφθούν πόσο πιο ασφαλής είναι μια κοινωνία που δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για την προστασία της. Προφανώς μιλάμε αποκλειστικά για κοινωνίες στις οποίες το πολίτευμα είναι δημοκρατικό, οπότε εσείς που νομίζετε πως ζούμε σε χούντα μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε (αν και νομίζω πως το έχετε ήδη κάνει καθώς το κείμενο έχει πολλές λέξεις με περισσότερες από δύο συλλαβές).
Ένα κομματι των ανθρώπων που δεν θέλουν την τεχνολογία στην υπηρεσία της ασφάλειας είναι οι εγκληματίες και οι παραβατικοί. Αυτοί που δρουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και πολύ λογικά δεν θέλουν να υπάρχουν πουθενά ίχνη της αντικοινωνικής δράσης τους. Τίποτα περίεργο εδώ και δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε περισσότερο.
Το περίεργο είναι οι άλλοι. Είναι οι συμπολίτες που δεν έχουν καμία διάθεση να εγκληματήσουν ή να παραβούν τον νόμο, άλλα όταν ακούν για συσκευές παρακολούθησης στους δημόσιους χώρους κάνουν σαν φανατικοί μοναχοί στη θέα ενός πορνοπεριοδικού (μιλάω για ειλικρινώς φανατικούς μοναχούς). Και οι εξηγήσεις για την αντίδραση τους δεν διαφέρουν και πολύ από τις εξηγήσεις που δίνουν οι αντιεμβολιαστές όταν τους ρωτούν γιατί δεν θέλουν να εμβολιαστούν. Είναι, προφανώς όχι απολύτως αλλά σε μεγάλο βαθμό, το ίδιο κράμα ιδεοληψίας και τεχνοφοβίας που αντιστέκεται σε κάθε λογική στο όνομα μιας αφηρημένης ανησυχίας για κάτι που δεν προκύπτει από πουθενά. Είναι η άρνηση μιας δεδομένης ωφέλειας στο όνομα ενός αφηρημένου και από πουθενά αποδεδειγμένου κόστους.
Γι αυτό και το ότι (και αυτή) η κυβέρνηση δεν έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες ώστε να ξεκινήσει η τοποθέτηση καμερών στους δημόσιους χώρους (ας ξεκινήσει με αυτές από τους ολυμπιακούς που σαπίζουν σε αποθήκες) μου φαίνεται ανάλογη με άρνηση διάθεσης των εμβολίων εναντίον του κορωνοιού.
Όσο τρελό θα ήταν να αρνούμασταν να χρησιμοποιήσουμε το υπερόπλο των εμβολίων στη μάχη με τον κορωνοϊό , τόσο τρελό μου φαίνεται που αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε το υπερόπλο των καμερών στη μάχη με το έγκλημα και την παραβατικότητα. Εκτός αν δεν έχουμε καμία μάχη με το έγκλημα και την παραβατικότητα και έχουμε αποφασίσει να συνυπάρξουμε. Εκτός αν προτιμάμε την ανενόχλητη εγκληματική δράση από το να υπάρχει μια κάμερα που μπορεί να μας καταγράψει να μπαίνουμε στο σούπερ μάρκετ την Τρίτη το μεσημέρι. Και μπράβο μας.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
13°
