Ανάρτηση με την οποία σχολιάζει το σκίτσο του Πέτρου Ζερβού για το ακαταδίωκτο των μελών της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων πραγματοποίησε ο Πέτρος Τατσόπουλος.
Το σκίτσο του Πέτρου Ζερβού στην «Εφημερίδα των Συντακτών» σχετικά με το ακαταδίωκτο των μελών της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων σχολίασε με ανάρτησή του στο Facebook, ο Πέτρος Τατσόπουλος.
Συγκεκριμένα, ο κ. Τατσόπουλος αναφέρθηκε στην «κόκκινη γραμμή ανάμεσα στην αμετροέπεια που εξυπηρετεί την αφύπνιση εκείνου που βλέπει το σκίτσο και στην αμετροέπεια που υποσκάπτει όποια ηθική (ή ανήθικη) διάσταση επιθυμεί ο ίδιος ο σκιτσογράφος να αποκαλύψει», την οποία, όπως τόνισε, «ο Πέτρος Ζερβός παραβίασε για δεύτερη φορά».
Να σημειωθεί πως το σκίτσο του Πέτρου Ζερβού δείχνει τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη να εμβολιάζει τον Τσιόδρα με τη νομοθετική ρύθμιση περί του «ακαταδίωκτου» και να προτρέπει τον «Σωτήρη» να έρθει να του κάνει και τη «δεύτερη δόση» μόλις οι νεκροί της πανδημίας –από τους 10.000 plus που είναι σήμερα- φθάσουν τις 20.000
Αναλυτικά η ανάρτησή του στο Facebook:
«Παραδόξως –ίσως σκεφτούν κάποιοι- συγκαταλέγομαι σ’ εκείνους που εκτιμούν διαχρονικά τη δουλειά του σκιτσογράφου Πέτρου Ζερβού στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Σε γενικές γραμμές θεωρώ το χιούμορ του βιτριολικό και εύστοχο –και αν ενίοτε είναι αμετροεπές, προσπαθώ να μην λησμονώ ότι η αμετροέπεια (η υπερβολή, η διόγκωση) είναι ένας από τους θεμέλιους λίθους της σάτιρας, από τον καιρό ακόμη του Αριστοφάνη.
»Μολαταύτα, υφίσταται μια κόκκινη γραμμή ανάμεσα στην αμετροέπεια που εξυπηρετεί την αφύπνιση –έστω και με προβοκατόρικο ταρακούνημα- εκείνου που βλέπει το σκίτσο και στην αμετροέπεια που υποσκάπτει όποια ηθική (ή ανήθικη) διάσταση επιθυμεί ο ίδιος ο σκιτσογράφος να αποκαλύψει/ξεφωνίσει. Ο Πέτρος Ζερβός δείχνει να έχει παραβιάσει αυτή τη γραμμή δυο φορές (τουλάχιστον δύο έχουν υποπέσει στη δική μου αντίληψη): μία με το Άουσβιτς παλαιότερα και μία χτες (26/4/2021) με τον εμβολιασμό.
»Αυτονόητα –και παρά τις a posteriori εξηγήσεις του Ζερβού- εξόργισε πολλούς το πρώτο σκίτσο, αλλά γιατί να εξοργίσει το χτεσινό; Τι ακριβώς δείχνει; Δείχνει τον Μητσοτάκη να εμβολιάζει τον Τσιόδρα με τη νομοθετική ρύθμιση περί του «ακαταδίωκτου» και να προτρέπει τον «Σωτήρη» να έρθει να του κάνει και τη «δεύτερη δόση» μόλις οι νεκροί της πανδημίας –από τους 10.000 plus που είναι σήμερα- φθάσουν τις 20.000. Προσέξτε τώρα τη λεπτή διαφορά –και συγχωρέστε μου τον πιθανό σχολαστικισμό. Εάν το σκίτσο εστίαζε στο «ακαταδίωκτο» εκείνων που λαμβάνουν τις αποφάσεις –την κυβέρνηση, εν ολίγοις- μπορεί να μην συμφωνούσα με τη συλλογιστική του, αλλά θα την κατανοούσα και, εν πάση περιπτώσει, δεν θα εύρισκα το σκίτσο εξοργιστικό. Το σκίτσο, όμως, εστιάζει στο «ακαταδίωκτο» των επιστημόνων της Επιτροπής για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
»Σημειώστε ότι οι επιστήμονες δεν λαμβάνουν αποφάσεις. Συμβουλεύουν την κυβέρνηση πώς να αντιμετωπίσει έναν ανελέητο εχθρό που παίζει σε όλα τα γήπεδα της υφηλίου, αόρατο κι εν πολλοίς απρόβλεπτο που, συν τοις άλλοις, μεταλλάσσεται διαρκώς. Πρώτοι οι ίδιοι οι επιστήμονες αμφιβάλλουν για τη «συμπεριφορά» της πανδημίας και, ως εκ τούτου, δυσκολεύονται και να προκαθορίσουν ή/και να ομονοήσουν γύρω από τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Είναι επιστήμονες, δεν είναι τσαρλατάνοι. Δεν έχουν πάντα εύκαιρο ένα λαγουδάκι στο ημίψηλο καπέλο τους. Κυρίως; Δεν είναι πολιτικοί. Δεν εξαρτώνται από τη βούληση του εκλογικού σώματος.
»Το γεγονός ότι οι επιστήμονες δεν είναι πολιτικοί, το γνωρίζουν καλύτερα από όλους οι ίδιοι οι πολιτικοί. Αυτός είναι και ο λόγος που οι πολιτικοί δεν επιτρέπουν στους επιστήμονες να λαμβάνουν αποφάσεις. Τους συμβουλεύονται, αλλά… έως εκεί. Οι επιστήμονες δεν συνυπολογίζουν τόσους άλλους παράγοντες, όπως το τεράστιο κοινωνικό, ψυχολογικό, οικονομικό, ακόμη κι εκλογικό κόστος. Όλα αυτά τα συνεκτιμούν οι πολιτικοί και γι’ αυτό κρατούν για τον εαυτό τους τον τελευταίο λόγο: ποια μέτρα θα ληφθούν, πότε θα αρθούν και πού… Το να θεωρείς λοιπόν «συνυπεύθυνους» με τους πολιτικούς τους επιστήμονες –τουτέστιν, θα το πω για χιλιοστή φορά, εκείνους που αποφασίζουν «συνυπεύθυνους» με εκείνους που δεν αποφασίζουν-, να τους παραδίδεις ανυπεράσπιστους στη διάθεση για ποινική δίωξη του καθενός, προκειμένου να απολογηθούν στη δικαιοσύνη για την επιστημονική τους άποψη και για τις συνέπειες αποφάσεων –να το πω πάλι;- που δεν έλαβαν οι ίδιοι… ναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτός είναι ο ορισμός της απανθρωπιάς. Μια απανθρωπιά που, είμαι σε θέση να γνωρίζω, πρώτος ο Πέτρος Ζερβός έχει ισχυρούς λόγους να μην θέλει να συνδεθεί με το όνομά του».
11°
