Οι άθλιοι της μικροπολιτικής, αναπαράγοντας τον κυνισμό τους και την ανθρωποφαγία, δεν στερούνται μόνο αξιών. Εξαχρειώνουν τον δημόσιο βίο και τα πολιτικά ήθη.
Στον βούρκο κινδυνεύει να οδηγηθεί η δημόσια ζωή. Ο ορυμαγδός των αποκαλύψεων για τον βίο και την πολιτεία ενός παιδεραστή προκαλεί ναυτία. Το χειρότερο είναι ότι τμήμα της πολιτικής τάξης δείχνει να διακατέχεται από τα πιο άγρια και σκοτεινά ένστικτα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αντί να κρατήσει την απαραίτητη ιδανική απόσταση από τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Πράττει το ακριβώς αντίθετο: Τα χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη σε μια πολιτική αντιπαράθεση βορβορώδη.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν πολιτικό και δημοσιογραφικό υπόκοσμο. Οι εκφραστές του φέρουν όλες τις κομματικές αποχρώσεις. Κοινό τους χαρακτηριστικό, οι αθλιότητες, οι χυδαιότητες και το άσβεστο μίσος εναντίον των αντιπάλων. Έτσι διαπιστώνουμε πως τα άνθη του κακού φύονται παντού. Το δηλητήριό τους βγαίνει από την ίδια ανθρωποβόρο μήτρα. Η εγχώρια σκηνή δεν μολύνεται απλώς. Μετατρέπεται σε βόθρο, βρομίζοντας επικίνδυνα τα πάντα.
Οι ευθύνες των ηγεσιών που ανέχονται τέτοια σκουπίδια είναι αναμφίβολα τεράστιες. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης όφειλαν αμέσως και μεμιάς να τα καταδικάσουν, αποκηρύσσοντάς τα με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Είτε αφορούν εκείνους οι οποίοι μιλούν για ύποπτες σχέσεις του Μαξίμου με κυκλώματα παιδεραστών. Είτε τους άλλους, που κατηγορούν ακόμη και τον Άρη Βελουχιώτη για παιδεραστία. Στις περιπτώσεις αυτές δεν χωρούν μισόλογα. Ούτε και συμψηφισμοί.
Η ανοχή που επιδεικνύουν δεν δικαιολογείται. Οι αποφάσεις τους οφείλουν να είναι δραστικές. Διαφορετικά, θα υποβόσκει ένας χυδαίος και ανεξέλεγκτος φασισμός. Η παιδεραστία, οι βιασμοί, η σεξουαλική κακοποίηση δεν αποτελούν πολιτικά όπλα για κανέναν. Αντιθέτως, στρέφονται εναντίον αυτών οι οποίοι τα εκμεταλλεύονται. Επιπροσθέτως, η εξυγίανση της δημόσιας ζωής δεν επιτυγχάνεται με την ανθρωποφαγία πολιτικών προσώπων.
Η στοχοποίηση της υπουργού Πολιτισμού αδιαμφισβήτηταεξυπηρετεί αντιπολιτευτικές και συμπολιτευτικές σκοπιμότητες. Η Λίνα Μενδώνη κρίνεται και αξιολογείται για την επιλογή της να διορίσει τον Δημήτρη Λιγνάδη στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Αλλά και για την έλλειψη αντανακλαστικών, μόλις άρχισαν να αποκαλύπτονται οι βαρβαρότητες και οι εγκληματικές ενέργειες για τις οποίες κατηγορείται. Και, βεβαίως, για τις άστοχες δηλώσεις της στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.Η πολιτική της ευθύνη δεν διαγράφεται.
Ωστόσο, όσοι βάλλουν σήμερα εναντίον της υποκινούνται από ιδιοτελή κίνητρα. Η αντιπολίτευση θεωρεί πως η αποπομπή της θα προκαλέσει κυβερνητική φθορά. Γι’ αυτό και επενδύει εκεί. Παράδοξη, όμως, φαίνεται να είναι η στάση εκείνων των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι συνηγορούν υπέρ του αποκεφαλισμού της. Πυροβολώντας τη Λίνα. Μενδώνη, θέλουν να ακυρώσουν τα ανοίγματα του πρωθυπουργού σε κεντρώα και κεντροαριστερά στελέχη. Τα περί ευαισθησίας που επικαλούνται, εκ των πραγμάτων, υποκρύπτουν ανομολόγητες επιδιώξεις. Είναι φανερό πού οφείλεται η υπερχειλίζουσα υποκρισία τους.
Οι άθλιοι της μικροπολιτικής, αναπαράγοντας τον κυνισμό τους και την ανθρωποφαγία, δεν στερούνται μόνο αξιών. Εξαχρειώνουν τον δημόσιο βίο και τα πολιτικά ήθη. Η αρετή της πολιτικής είναι ο πλούτος των ιδεών, των αρχών, της αισθητικής, καθώς και ο πολιτισμός της που εδράζεται στην αρμονική συνύπαρξη και στη γόνιμη αντιπαράθεση.
