Πολιτικη & Οικονομια

Δόμνα Μιχαηλίδου: Πολιτεία vs εμβολιαστικού σκεπτικισμού

«Καθήκον μου είναι να διασφαλίσω την προστασία των πλέον ευάλωτων – αυτή τη φορά των ηλικιωμένων»

A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ 769
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η υφυπουργός Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Δόμνα Μιχαηλίδου, γράφει στην ATHENS VOICE για τον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού και τον ρόλο της Πολιτείας

Η έναρξη των εμβολιασμών στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, σηματοδοτεί την κορύφωση της κοινής μας προσπάθειας για την έξοδο από την κρίση της πανδημίας COVID-19. Από την ταχεία πρόοδο του εμβολιαστικού προγράμματος θα εξαρτηθεί πόσο γρήγορα θα ξεπεράσουμε τις συνέπειες όχι μόνο της υγειονομικής κρίσης αλλά και τις συνολικότερες επιπτώσεις της στην κοινωνία. Η προστασία της δημόσιας υγείας είναι μονόδρομος για να ανακτήσουμε όσα χάσαμεκαι να πάμε παρακάτω.  

Υπάρχει μόνο μία απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος: Η συμμετοχή όλων μας. Αυτή η συμμετοχή, όμως, δεν είναι πάντοτε αυτονόητη. Ο σκεπτικισμός απέναντι στα επιτεύγματα της επιστήμης, διογκωμένος κατά την τελευταία δεκαετία, επιδρά ανασταλτικά. Ιδιαίτερα στην περίπτωση του κορωνοϊού, η ταχύτητα της επιστημονικής ανταπόκρισης, που ξεπέρασε κάθε προσδοκία, δεν φαίνεται να συμβαδίζει με τη διεθνή ταχύτητα αποδοχής των επιτευγμάτων της, από μέρος των συμπολιτών μας. Η συνεργασία όλων των επιστημονικών φορέων οδήγησε στην παραγωγή –σε πρωτόγνωρα σύντομο χρονικό διάστημα– πολλών ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων. Η επιστημονική κοινότητα ξεπέρασε τον εαυτό της, τόσο σε ταχύτητα αντίδρασης όσο και αποτελεσματικότητα. Ένας άθλος που όμως ταυτόχρονα προκαλεί σε ορισμένους συμπολίτες μας αμφιβολίες και ερωτηματικά.  

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, ο ρόλος της Πολιτείας και των οργάνων της δεν εξαντλείται εν προκειμένω στην κατάρτιση και εκτέλεση ενός οργανωμένου εμβολιαστικού προγράμματος, όσο επιχειρησιακά πολύπλοκο και να είναι αυτό. Περιλαμβάνει επιπλέον και τη φροντίδα για την τεκμηριωμένη ενημέρωση των πολιτών και τη συνεχή παρότρυνση για τη συμμετοχή τους στους εμβολιασμούς. Και αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να είναι εξίσου οργανωμένη και επαρκής.  

Τα επιχειρήματα υπάρχουν. Η ίδια η πρόσφατη ιστορία της ανθρωπότητας τεκμηριώνει την αξία της πρακτικής των εμβολιασμών σε πολλές περιπτώσεις. Και η ωφέλεια αυτή ξεπερνά τα όρια της προστασίας της δημόσιας υγείας και εκτείνεται στο σύνολο της κοινωνικής δράσης. Είναι επιστημονικά παραδεκτό ότι υψηλά ποσοστά εμβολιασμού μεταφράζονται σε υγιείς πληθυσμούς και ότι οι υγιείς πληθυσμοί συνεισφέρουν περισσότερο οικονομικά και βέβαια κοινωνικά στη συλλογική ευημερία. 

Η άνοδος του αντιεμβολιαστικού κινήματος με είχε ανησυχήσει και στο παρελθόν. Με αρθρογραφία σε επιστημονικά περιοδικά, όπως το Τhe Lancet, είχα από το 2017 επιστήσει την προσοχή στην αναγκαιότητα του εμβολιασμού κυρίως στα παιδιά για τη δημόσια υγεία. Από τη θέση της υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και ως υπεύθυνη για την Πρόνοια, καθήκον μου είναι να διασφαλίσω την προστασία των πλέον ευάλωτων – αυτή τη φορά των ηλικιωμένων. Έχω πλέον διαπιστώσει με τις επανειλημμένες επισκέψεις μου σε δομές φροντίδας και προστασίας, πόσο σημαντική είναι η ενημέρωση και κατά συνέπεια η πρόληψη. Οι επιτόπιες συναντήσεις και συζητήσεις με φιλοξενούμενους σε δομές αλλά και εργαζόμενους, πετυχαίνουν την αποτελεσματική ενημέρωση με τεκμηριωμένες απαντήσεις σε όποιες φήμες ή εσφαλμένες αντιλήψεις υπάρχουν σχετικά με τον εμβολιασμό. Η άμεση παρουσία των ειδικών επιστημόνων και η παροχή εξηγήσεων στις αναμενόμενες στο πρωτόγνωρο απορίες ή επιφυλάξεις των συμπολιτών μας λειτουργεί καταλυτικά. Είχα την τύχη να με βοηθήσει σε αυτό, μέσω επισκέψεών μας σε δομές χρονίως πασχόντων, η Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών καθηγήτρια Ιατρικής Μαρία Θεοδωρίδου, η οποία με υπομονή και κατανόηση απάντησε με τεκμηριωμένες απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις που της τέθηκαν.   

Σε αυτή την προσπάθεια, η Πολιτεία και η επιστήμη εργαζόμαστε από κοινού και συντεταγμένα. Απέναντι στην ανασφάλεια και την επιφύλαξη οφείλουμε να αντιτάξουμε την επιστημονική  γνώση και τη συστηματική πληροφόρηση. Αυτά είναι τα γνωστά και δοκιμασμένα «εμβόλια» που διαθέτουμε απέναντι στον «ιό» της άρνησης και της επιφύλαξης στα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης.