Ο Μπλεκ στο Καπιτώλιο

Πώς αναγνωρίζεις ένα Έλληνα πενηντάρη; Αν βλέποντας τον Σαμάνο των QAnon να εισβάλλει (;) και να περιφέρεται (;) στο Καπιτώλιο, αναφωνεί: «Ο Μπλεκ!..».

Μια ολόκληρη γενιά -η δικιά μου- μεγάλωσε έχοντας κρυμμένο κάτω από το μαξιλάρι της (πριν το αντικαταστήσει ένα τεύχος του απαγορευμένου από τις μαμάδες PLAYBOY) ένα τεύχος του «Μπλεκ».

Ο Μπλεκ ήταν ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων στα ‘70ς και στα ‘80ς. Μας συνόδευε μέσα από τις σελίδες του ως την πρώτη εφηβεία. Δημιούργημα της ομάδας Esse Gesse κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Ιταλία τον Οκτώβριο του ’54, δηλαδή όταν οι δικοί μας πατεράδες ήταν έφηβοι. Έχει μεγαλώσει δηλαδή τρεις γενιές και πάει για τέταρτη (κυκλοφορεί ακόμη). Είκοσι χρόνια αργότερα το περιοδικό κόμικς είχε κατοχυρωθεί ως το αντίστοιχο των spaghetti western σε χαρτί. Περιγράφει τις περιπέτειες ενός νεαρού κυνηγού που μάχεται για την Αμερικανική Ανεξαρτησία απέναντι στους Βρετανούς αποικιοκράτες (τέλη 18ου αιώνα).

Ο μυώδης 25χρονος είναι ψηλός, ξανθός με πανίσχυρες γροθιές, για να ρίχνει τις απαραίτητες μπουνιές (SMAAK!!!), οπλισμένος με ένα μαχαίρι στη ζώνη, ενώ σπανιότερα χρησιμοποιεί πιστόλι ή καραμπίνα. Τί τον διαφοροποιεί αισθητικά από όλους τους άλλους ήρωες που πολεμάνε τους Red Coats στα δάση του Μέιν;

Το γούνινο καπέλο του, το οποίο συνοδεύεται από μια γούνινη ζακέτα -που φοριέται κατάσαρκα- και καστόρινες μπότες (όχι UGG, όχι του Ψινάκη).

Είναι στοχοπροσηλωμένος στην Απελευθέρωση της Πατρίδας του. Δεν λοξοκοιτάει γυναίκες. Στραβοκοιτάει μόνο όσους δεν πολεμούν στο πλευρό του. Ακούει μόνο τον ιθύνοντα νου της κατασκήνωσης των κυνηγών τον Pr. Occultis (καθηγητής Μυστήριο), που είναι πανεπιστήμων (μαθηματικός, νομικός, αλλά επιπλέον και ζωολόγος και αστρολόγος). Είναι εύστροφος, πομπώδης,  λαίμαργος και ενίοτε αποτελεσματικός. Οι εμπνεύσεις του είναι κατά κανόνα επιτυχείς, αλλά κάποιες φορές οδηγούν και στα αντίθετα αποτελέσματα… Σας θυμίζει κάτι;

Αν μεταφερθούμε 230 χρόνια μετά έξω από το Καπιτώλιο, το ρόλο του καθηγητή Μυστήριο έχει πάρει ο Πλανητάρχης με το πορτοκαλί μαλλί, που είναι μονίμως σα να βγήκε από το κομμωτήριο. Μια αχαρακτήριστη φιγούρα, που μπορεί να έχει μεγάλη «πλάκα» σαν φίλος που διηγείται γραφικές ιστορίες πίνοντας μπύρες στο Georgetown, αλλά ως POTUS με πρόσβαση στο βαλιτσάκι με τα πυρηνικά, μπορεί να προκαλέσει σαφώς πιο σύνθετες και επικίνδυνες καταστάσεις…

Μια τέτοια μοναδική στιγμή -ήταν και αυτή της 6ης Ιανουαρίου, όταν αποφάσισε να συγκεντρώσει τους φανατικούς οπαδούς του στην Ουάσιγκτον και να γράψει ιστορία, αρνούμενος για πολλοστή φορά την ήττα του (;) στις Προεδρικές  Εκλογές.

Ως νέος Αλάριχος, ο Βησιγότθος Βασιλιάς που οδήγησε την άγρια φυλή του στην κατάληψη της Ρώμης το 410 π.Χ., ο Ντόναλντ Τραμπ, επανέφερε τις μνήμες της αγγλικής εισβολής στην Πρωτεύουσα το 1814. Τότε, οι Red Coats δεν είχαν πολλά να κάψουν. Ο Λευκός Οίκος πρέπει να ήταν ακόμη ξύλινος. Αντίστοιχα και οι εισβολείς του QΑnon δεν είχαν πολλά να σπάσουν. Οι μεγαλύτερες ζημιές που προκάλεσαν δεν ήταν υλικές. Ήταν συμβολικές. Θα έχουν όμως αστρονομικά μεγαλύτερο κόστος στην πιο κραταιά δημοκρατία του κόσμου. Η εικόνα «των κρεμασμένων Μπλεκ», από τα παράθυρα του Καπιτωλίου θα συνυπάρχει στο συλλογικό υποσυνείδητο μαζί με αυτές των Δίδυμων Πύργων (9/11/2000) ,του Κινέζου φοιτητή στην Τιεν Αν Μεν να στέκεται άφοβος και ακίνητος μπροστά από ένα ουλαμό αρμάτων (4/6/89) και του Μπόρις Γιέλτσιν επάνω σε ένα άλλο τανκ με μία ντουντούκα έξω απ’ το Κρεμλίνο, να αντιμετωπίζει τους πραξικοπηματίες τον Αύγουστο του ’91.

Το γιατί άνοιξε το καπάκι της χύτρας με τα τρολς δεν είναι αντικείμενο αυτής της ανάλυσης. Άλλωστε, οι ακρότητες, ο υπερλαϊκισμός, ο τραμπισμός και ο φανατισμός, δεν είναι προχθεσινά φαινόμενα.

Όμως, αυτό που προϋπήρχε -και γνωρίζουμε καλά όσοι έχουμε περάσει χρόνο στις ΗΠΑ-το αντιλήφθηκε ολόκληρος ο κόσμος και κατάφερε να το συμπυκνώσει σε μια φιγούρα, σε μια και μόνη εικόνα. Ποιος; Ο κερασφόρος Μπλεκ. Ο 33χρονος από την Αριζόνα γιος ενός συντηρητικού δικαστή της Νέας Υόρκης, ο Jake Angeli, ή «Λύκος του Yellowstone», έβαψε το πρόσωπό του με λευκή, κόκκινη και μπλε μπογιά, τα Χρώματα της Αστερόεσσας και όρμηξε.

Αν τον έβλεπες έξω από το Καπιτώλιο έμοιαζε με τον ρωμαλέο ήρωα των κόμικς που περιγράψαμε πιο πάνω. Μπορεί να σου προκαλούσε από τρομερό φόβο έως απόλυτο δέος. Ίσως και να συναισθάνεσαι την οργή του και ίσως -κάπου βαθιά μέσα σου- να ταυτίζεσαι με αυτόν τον παράξενο outsider. Σε συνδέει με μνήμες του «τελευταίου των Μοϊκανών»  αλλά δεν είναι ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις. Μπορεί και να πιστέψεις πως μόνος του, με το  μαγικό καστόρινο καπέλο και τις υπερδυνάμεις που αυτό εκχυλίζει στον εγκέφαλό του (άραγε υπάρχει; και αν υπάρχει πώς πραγματικά λειτουργεί;), θα μπορέσει να συντρίψει τους 1.100 πάνοπλους εθνοφρουρούς που στέκονται αμήχανοι και απορημένοι απέναντί του ζωσμένοι με δολοφονικά πολυβόλα απέναντι στο πλακάτ του.

Αν τον δεις όμως μετά από λίγο να κάθεται ημίγυμνος και αποσβολωμένος σε ένα χλιδάτο καναπέ, πίσω από μια διάφανη ασπίδα, λες και θέλει να κρύψει -χωρίς να μπορεί- τη γύμνια και τον εύθραυστο ψυχισμό του, τότε  η γκάμα των συναισθημάτων σου ξεκινάει από τη λύπηση για τον διαταραγμένο Σαμάνο και φθάνει μέχρι τη θλίψη για την κατάντια της σύγχρονης Αμερικής, που ειλικρινά εύχομαι να είναι προσωρινή.

Αν δεχθούμε πως «το ξέσπασμα των Μπλεκ» ήταν ένα θλιβερό μεν -μεμονωμένο δε- γεγονός, θα τελείωνε ίσως το θέμα με την Ορκωμοσία του Τζόζεφ Μπάϊντεν (για την οποία μετά το πρώτο πάθημα οι Αρχές έχουν επιστρατεύσει 11.000, δηλαδή δεκαπλάσιους εθνοφρουρούς).

Δυστυχώς το πρόβλημα στην Αμερική του 2021 είναι πολύ βαθύτερο και πολύ ευρύτερο από τους Μπλεκ. Γιατί; Γιατί το 40% όσων ψήφισαν Τραμπ στις τελευταίες εκλογές, ένα εντυπωσιακό άθροισμα 74 εκ. πολιτών (47,5% του συνολικού σώματος), δεν κατακρίνει την εισβολή!

Προσέξτε: δεν μιλάμε για μη αποδοχή του εκλογικού  αποτελέσματος (το οποίο υπό  συνθήκες θα μπορούσε να θεωρηθεί πολιτική θέση ή δικαίωμά τους), αλλά για μη καταδίκη της χρήσης βίας. Μπορεί να μην εκπλήσσει κάτι τέτοιο σε μια χώρα όπου είναι νόμιμη η οπλοκατοχή, αλλά εδώ τα πράγματα αλλάζουν επίπεδο. Έριξα μια γρήγορη ματιά στο RCP (Real Clear Politics), το site που φιλοξενεί όλες τις μετρήσεις που διενεργούνται στη χώρα -και δεν είναι και λίγες. Έψαξα να βρω «το προφίλ των Μπλεκ». Δεν ήταν εύκολο. Είναι όλοι συνωμοσιολόγοι, ψεκασμένοι, αρνητές του εμβολίου, τί απ’ όλα; Όχι απαραίτητα. Είναι αντισυστημικοί, οι λευκοί εκατομμυριούχοι των προαστίων με τα θηριώδη SUVs; Μάλλον όχι.

Καταρχάς πόσοι είναι; Το 40% των 74 εκ. Ρεπουμπλικάνων αθροίζει 30.000.000 ανθρώπους και το 20% όσων αυτοχαρακτηρίζονται «Ανεξάρτητοι» (Independents). Καθόλα εντυπωσιακό!

Οι Ελληνοαμερικανοί που ψήφισαν στην πλειοψηφία τους Τραμπ; Επίσης όχι. Μυστήριο;  Χμμ…

Πώς είδαν  την πρωτοφανή κατάσταση; Δεύτερη έκπληξη: 58% των Ρεπουμπλικανών θεώρησαν ότι ήταν «περισσότερο ειρηνική», παρά «περισσότερο βίαιη»!

Ποιοι είναι; Είναι οι συνεχιστές του Tea Party; Γιατί φοράνε μπλουζάκια «FUCK BIDEN», «FUCK YOUR FEELINGS», «VOTE FOR TRUMP». Είναι σεξουαλικά στερημένοι; Μάλλον όχι…

Νοητικά; Επίσης όχι. Αλλά σίγουρα σημείο αναφοράς τους είναι μια διαφορετική πραγματικότητα από τη δική μας, και σας το γράφει ένας άνθρωπος που σίγουρα δεν ανήκει στους τυπολάτρες καθωσπρεπιστές.

Τι πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά;

Το 7% των Αμερικανών πιστεύουν ή υποστηρίζουν το QAnon (το κίνημα ξεκίνησε από αγνώστους στο διαδίκτυο στο τέλος του 2017) και  το 62% αυτών θεωρούν ότι ο Τραμπ διεξάγει έναν μυστικό πόλεμο ενάντια σε μια ομάδα/κάστα celebrities και Δημοκρατικών πολιτικών, που κακοποιούν παιδιά σε σατανιστικές τελετές! (περίπου 10 εκ. άνθρωποι, μια ολόκληρη Ελλάδα, ή ένα Μανχάταν δηλαδή)… Οι μισοί περίπου εξ αυτών (ανάμεσα στο 44 και το 54%) πίστευαν ότι ο Τραμπ προετοίμαζε μαζικές συλλήψεις και ότι ο Μύλλερ (ο Ειδικός Ερευνητής), είχε λάβει μυστική εντολή από τον απερχόμενο Πρόεδρο να διερευνήσει παιδόφιλους και celebrities που συλλέγουν αδενόχρωμα από παιδιά (Institute for Strategic Dialogue for Luminate)».

Παρά το ότι μόλις (;) το 16% των Αμερικανών -(περίπου 40 εκ.)- πιστεύουν μια από τις τέσσερις βασικές θεωρίες συνωμοσίας του QAnon, ο αριθμός των πολιτών που πιστεύει «εν γένει» σε τέτοιες θεωρίες ξεπερνά το 40%!

Παρότι το Κίνημα QAnon δεν είναι οργανωμένο κεντρικά, βασίζεται στο WOM (word of mouth), στην παραπληροφόρηση και τα fake news, κατάφερε να έχει 97 (!) υποψηφίους για το Κογκρέσο, που δημοσίως δηλώσανε την υποστήριξή τους για το Κίνημα.

Η προσπάθειά τους είναι να αντιμετωπίσουν και να εξηγήσουν το «κακό», θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί -προφανώς- πρακτικά επιτυγχάνουν το ακριβώς αντίθετο…

Για πολλούς είναι μια υπερ-ρεαλιστική αίρεση, για άλλους μια τρομοκρατική απειλή. Για όλους εμάς στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, που όλα αυτά τους φαντάζουν μακρινά και γραφικά, ένα είναι σίγουρο: όταν η πραγματικότητα ξεπερνάει και τα κόμικς, τότε το αποτέλεσμα είναι 5 νεκροί και μία Δημοκρατία στην εντατική…

Υ.Γ. Όσο γράφονται αυτές οι γραμμές κινούνται διαδικασίες για την αποπομπή του σύγχρονου Νέρωνα της Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, εξακολουθούν να επανακαταμετρούνται ψήφοι στη  Georgia (οι διαδικασίες τηρούνται;;;) Ο Donald «καθαιρείται» και από το facebook και το tweeter, ενώ στο τελευταίο του τιτίβισμα, έκλεισε λέγοντας «μείνετε συντονισμένοι». Το ίδιο και εσείς, αφού μάλλον έχουμε πολλά ακόμη να δούμε και στο CNN και στο Μπλεκ…