Πολιτικη & Οικονομια

Επιστροφή στο κόμμα

Τα παρελκόμενα ενός προαναγγελθέντος (επί μακρόν) ανασχηματισμού

Νίκος Γεωργιάδης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Νίκος Γεωργιάδης σχολιάζει τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης.

Άντεξε ένα χρόνο και έξι μήνες η λογική του ανοίγματος της Νέας Δημοκρατίας προς το πολιτικό κέντρο με έμφαση στην απορρόφηση αλλά και την κατανομή ρόλων σε στελέχη της ευρύτερης και μετριοπαθούς Κεντροαριστεράς. Διατηρώντας άθικτο τον κυβερνητικό κορμό του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανήλθε στην οδό της κομματικής σύνεσης και ... «συναίνεσης» ενσωματώνοντας στην κυβέρνησή του κοινοβουλευτικά στελέχη του κόμματός του και αναβαθμίζοντας συγκεκριμένα πρόσωπα του υπερσυντηρητικού φάσματος της Νέας Δημοκρατίας.

Έτσι απομακρύνοντας τον «αριστερό» Τάκη Θεοδωρικάκο σύμφωνα με τους ισχυρισμούς συντηρητικών κύκλων της ΝΔ τοποθέτησε στη θέση του Υπουργού Εσωτερικών αναβαθμίζοντάς τον, τον Μάκη Βορίδη. Τώρα το πόσο «αριστερός» είναι ο Τάκης Θεοδωρικάκος, ο απόλυτα έμπιστος δημοσκόπος και αναλυτής και σύμβουλος και  προσωπικός «στρατηγός» του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας αυτό είναι «άλλου παπά Ευαγγέλιο». Ήρθε σε σύγκρουση με το κατεστημένο της Νέας Δημοκρατίας όπως ομολογούν οι «γνωστοί άγνωστοι» αλλά πάντα καλά πληροφορημένοι κύκλοι του κυβερνώντος κόμματος οι οποίοι ποτέ δεν του συγχώρησαν, όχι την παλιά σχέση του με το ΚΚΕ, αλλά την προσωπική σχέση εμπιστοσύνης που διατηρούσε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στον οποίο εμφύσησε το άνοιγμα προς το πολιτικό κέντρο.

Ο «κύκλος των χαμένων κεντροαριστερών» ως φαίνεται έκλεισε για τα καλά και στην κυβέρνηση εισήλθαν ή αναβαθμίστηκαν κεντρικά πρόσωπα της λεγόμενης υπερσυντηρητικής πτέρυγας της ΝΔ και του Σαμαρικού μπλοκ. Έτσι πέραν της αναβάθμισης του Μάκη Βορίδη, έγινε υφυπουργός ο Άγγελος Συρίγος, εκλεκτός πανεπιστημιακός, εκπρόσωπος της συντηρητικής – πατριωτικής πτέρυγας ο οποίος ανέλαβε την «καυτή πατάτα» εφαρμογής του σχεδίου αστυνόμευσης των Πανεπιστημίων όπως εξηγούν άριστα πληροφορημένοι κύκλοι που βρίσκονται κοντά στις πρυτανικές αρχές των ΑΕΙ. Άλλωστε ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου πληροφορήθηκε την ένταξή του στο κυβερνητικό σχήμα κατά την διάρκεια ζωντανής σύνδεσης του με τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ στα πολιτικά πάνελ του οποίου συμμετέχει πολύ συχνά.  

Ένα λάκτισμα προς τα άνω δόθηκε και στον Θάνο Πλεύρη ο οποίος έστω και ως αναπληρωματικός αναλαμβάνει κάποιο θεσμικό ρόλο ως αναπληρωτής κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Κατά τα άλλα, οι νέοι γαλάζιοι βουλευτές οι οποίο μάλιστα εκλέγονται για πρώτη φορά, κλήθηκαν να δώσουν το παρόν σε αυτήν την άσκηση διασφάλισης των εσωκομματικών ισορροπιών. Ακόμη και η Σοφία Βούλτεψη ή και η Ζέτα Μακρή επιστρατεύτηκαν  για την εφαρμογή της λεπτής τέχνης που αφορά την διαχείριση της «πολιτικής δοσολογίας». Αυτά ως προς την «αρχιτεκτονική» του ανασχηματισμού ο οποίος περιορίστηκε σε κινήσεις επί της εσωκομματικής και μόνον σκακιέρας. Ως προς την ερμηνεία αυτού του πολιτικού τακτικισμού τώρα οι προσεγγίσεις ενδεχομένως να είναι περισσότερο ενδιαφέρουσες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις αρχές του 2021 προέβη σε έναν ανασχηματισμό οποίος δίνει την αίσθηση πως θα προκηρυχθούν εκλογές εντός του τρέχοντος έτους, ενδεχομένως δε στα τέλη αυτής της άνοιξης (μάλλον αδύνατον) ή στα μέσα του επερχόμενου φθινοπώρου. Ο ανασχηματισμός είναι συσπειρωτικός με εμφανή κάλυψη όλων των εσωκομματικών πτερύγων. Ο ανασχηματισμός ενσωματώνει όλες τις τάσεις της υπερσυντηρητικής πτέρυγας ενώ το προηγούμενο πολιτικό σχήμα τις απέκλειε με μοναδική εξαίρεση την παρουσία του Άδωνι Γεωργιάδη. Ο ανασχηματισμός απέκρουσε όλη τη διακινούμενη «φιλολογία» περί συγκρότησης μικρού αλλά σοβαρού υπερσυντηρητικού πολιτικού σχήματος το οποίο θα προοριζόταν να λειτουργήσει ως «δεκανίκι» της Νέας Δημοκρατίας σε περίπτωση που το σημερινό κυβερνών κόμμα δεν κατάφερνε να διατηρήσει ή να διεκδικήσει επιτυχώς την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών σε επερχόμενες εκλογές. Με τη χρήση του όρου «σοβαρό υπερσυντηρητικό κόμμα» επιχειρείται η διαφοροποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος από πολιτικές εκφράσεις τύπου «Ελληνική Λύση» παρότι παγκοσμίως οι αρνητές πάσης φύσεως προέλευσης και καταγωγής της πανδημίας φαίνεται πώς πυκνώνουν τις τάξεις λαϊκίστικων και πολλάκις μη σοβαρών πολιτικών σχηματισμών.

Με λίγα λόγια ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξουδετέρωσε τις φυγόκεντρες και ενσωμάτωσε τις κεντρομόλες δυνάμεις του κεντροδεξιού-συντηρητικού χώρου. Απάντησε δηλαδή θετικά στις πιέσεις του κομματικού κατεστημένου οι οποίες προφανώς έβαιναν ενισχυόμενες. Ένας πολιτικός προσφεύγει σε αυτήν την επιλογή όταν δεν θέλει να ρισκάρει ασύμμετρες απώλειες ενώ θεωρεί πώς όλα τα προηγούμενα ανοίγματα του είτε απέδωσαν ότι είχαν να αποδώσουν είτε απέτυχαν. Πότε ένας πολιτικός καταφεύγει σε αυτήν την παλιά πλην όμως αποτελεσματική συνταγή «εσωκομματικής θεραπείας»; Όταν σχεδιάζει να προσφύγει στις κάλπες είναι η απάντηση. Σε αυτήν την ερμηνεία συγκλίνουν, με διαφοροποιήσεις έστω, και έμπειροι ξένοι διπλωμάτες που υπηρετούν εδώ και καιρό στην ελληνική πρωτεύουσα και οι οποίοι έχουν συνηθίσει πια να διαβάζουν ανάμεσα από τις γραμμές των επίσημων ανακοινώσεων και των non papers.