Σε περιπτώσεις όπως του κορωνοϊού, ο μόνος τρόπος προφύλαξης από τους συμπολίτες που δεν παίρνουν από λόγια είναι η αυστηρή επιβολή των μέτρων και των κανόνων
Ανεβαίνοντας τη Λ. Συγγρού είδα ένα θέαμα καθόλου πρωτόγνωρο, αλλά κάθε φορά το ίδιο σοκαριστικό: ένας συμπολίτης καβάλα σε ένα παπάκι, χωρίς κράνος, με το ένα χέρι στο τιμόνι και με το άλλο στο κινητό στο οποίο έγραφε κάτι που προφανώς ήταν πολύ σημαντικότερο από τη ζωή του. Με λίγα λόγια, είδα άλλον έναν συμπολίτη τόσο ηλίθιο που προκαλεί σοκ, παρότι η εικόνα του είναι τόσο οικεία όσο μια εικόνα που τη βλέπεις καθημερινά: ηλίθιοι πάνω σε παπάκια (συνήθως, αλλά όχι αποκλειστικά), χωρίς κράνος, με το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στο κινητό ή στην καρτέλα με τα τέσσερα φρέντο καπουτσίνο.
Πιστεύετε ότι το πρόβλημα με όλους αυτούς τους ηλίθιους είναι ότι δεν είναι αρκετά ενημερωμένοι για τη χρησιμότητα του κράνους; Πιστεύετε πως φταίει ότι δεν τους έχει επαρκώς εξηγηθεί γιατί είναι επικίνδυνο να οδηγούν με το ένα χέρι ενώ με το άλλο στέλνουν μηνύματα ή προσπαθούν να ισορροπήσουν καφέδες;
Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο αριθμός των φορών που έχουν ακούσει ή διαβάσει για το κράνος και τη σωστή οδηγική συμπεριφορά είναι τουλάχιστον τριψήφιος. Είναι βέβαιο ότι θα έχουν κάποιον γνωστό (ακόμα και φίλο ή συγγενή) που σκοτώθηκε ή κόντεψε να σκοτωθεί ακριβώς επειδή δεν έδινε σημασία στην σωστή οδηγική συμπεριφορά. Μπορεί ακόμα και οι ίδιοι να έχουν κινδυνέψει. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να καβαλούν τα παπάκια τους χωρίς κράνος και να τα οδηγούν με το ένα χέρι. Όχι επειδή δεν έχουν αρκετή ενημέρωση, αλλά γιατί είναι ηλίθιοι.
Το μόνο που μπορεί να σταματήσει την εγκληματική συμπεριφορά τους, το μόνο που μπορεί να γλιτώσει την κοινωνία από την εγκληματική ανευθυνότητά τους (ας μην ξανασυζητήσουμε γιατί αυτός που σκοτώνεται επειδή δεν φοράει κράνος ΔΕΝ κάνει κακό μόνο στον εαυτό του), είναι η αυστηρή επιβολή του νόμου. Γιατί αν εξακολουθήσουμε να βασιζόμαστε στην πειθώ, αν πιστεύουμε ότι μετά από τριακόσιες ενημερώσεις θα κάνει τη διαφορά η τριακοσιοστή πρώτη, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να χάσουμε χρόνο και τελικά να επιτρέψουμε στους (λίγους αλλά πολύ) επικίνδυνους να κυκλοφορούν ανενόχλητοι όπως γουστάρουν.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον κορωνοϊό.
Αν μετά από τόσους μήνες, τόσα εκατομμύρια νεκρούς σε όλο τον πλανήτη και τόση ενημέρωση, κάποιοι συμπολίτες επιμένουν να μην τηρούν τα μέτρα κατά της πανδημίας και να συμπεριφέρονται σαν ο κορωνοϊός να είναι ένας μύθος, αν ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται να φορούν τη μάσκα τους ή νομίζουν ότι λειτουργεί σα φυλαχτό που αρκεί να το έχεις πάνω σου για να προστατευτείς, καμία κουβέντα και καμία καμπάνια και καμία ενημέρωση δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα γι’ αυτούς. Η άρνησή τους να πειθαρχήσουν δεν οφείλεται σε άγνοια, δεν οφείλεται σε έλλειψη πληροφορίας, αλλά σε καθαρή βλακεία (χωρίς να αποκλείεται κάποια βαθύτερη ψυχολογική αιτία της οποίας την θεραπεία δυστυχώς δεν έχουμε τον χρόνο να περιμένουμε).
Το ξέρω ότι δεν κάνει καθόλου καλές δημόσιες σχέσεις για καμία κυβέρνηση, αλλά πρέπει επιτέλους να γίνει συνείδηση ότι από ένα σημείο και μετά η πειθώς δεν αρκεί γιατί πολύ απλά κάποιοι συμπολίτες δεν έχουν την πνευματική ή την ψυχολογική δυνατότητα να ανταποκριθούν. Και γι’ αυτούς τους συμπολίτες το θέμα δεν είναι το πώς θα τους πείσουμε, αλλά το πώς θα προφυλαχθούμε από αυτούς.
Ειδικά σε περιπτώσεις όπως του κορωνοϊού, σε περιπτώσεις δηλαδή που η πειθαρχία της πλειονότητας δεν αρκεί, ο μόνος τρόπος προφύλαξης από τους συμπολίτες που δεν παίρνουν από λόγια είναι η αυστηρή επιβολή των μέτρων και των κανόνων. Γιατί ο καιρός που δεν πειράζει και τόσο οι (λίγοι αλλά πολύ) επικίνδυνοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι όπως γουστάρουν έχει πια περάσει. Πλησιάζουμε τον γκρεμό, μπορούμε να τον αποφύγουμε, αλλά δεν είμαστε και τόσο μακριά ώστε να αφήνουμε κάποιους να μας σπρώχνουν.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, η ενημέρωση και η πειθώ είναι απολύτως απαραίτητες για να συνεχίσει να είναι κοινωνία μια κοινωνία που δοκιμάζεται. Άλλωστε η ενημέρωση και η πειθώ είναι που έχουν κάνει τους περισσότερους από μας να πειθαρχούμε στα μέτρα. Όμως και η ενημέρωση και η πειθώ έχουν όριο. Κυρίως χρονικό. Και πολύ φοβάμαι πως στην περίπτωση της πανδημίας το χρονικό τους όριο εξαντλήθηκε. Και μπράβο τους.
«Βλέποντας τη σπουδαία δουλειά που γίνεται σε αυτές δομές, θα έλεγα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν για μένα ένα δώρο Χριστουγέννων» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
10°
