Ο Νίκος Γεωργιάδης γράφει για τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα.
Η Ρένα Δούρου συναντήθηκε με τον Μαρινάκη σε ψαροταβέρνα προφανώς για να συζητήσουν τις προοπτικές της διεθνούς ναυτιλίας, τη δυναμική της Σιγκαπούρης ως ναυτιλιακού διεθνούς κέντρου, καθώς και τα επόμενα βήματα του Ολυμπιακού. Είναι πάντως σίγουρο ότι δεν συζήτησαν το επόμενο στάδιο της εξέλιξης του σοσιαλισμού στην Ελλάδα ούτε τη φορολόγηση του εφοπλιστικού εισοδήματος στον Πειραιά. Η συνάντηση αυτή είναι ενδεικτική του τρόπου που διαμορφώνεται το προεκλογικό τοπίο.
Πολύ πρόσφατα ο γνωστός Bρετανός δημοσιογράφος Robert Fisc σε άρθρο του αναλύει τον τρόπο με τον οποίο η Μέση Ανατολή εν τω συνόλω της αναδεικνύεται σε ένα απέραντο «Mafiastan» όπου κυριαρχούν οι κώδικες συμπεριφοράς της απόλυτης διαφθοράς σε συνάρτηση με τη θεσμοποίηση της διαπλοκής μεταξύ των βαρόνων των οικονομικών δομών και των «θεσμών» που έχουν προκύψει από τις ανατροπές που συντελέστηκαν την τελευταία δεκαετία.
Στη Νοτιοανατολική Ευρώπη η έννοια του «Mafiastan» αποτελεί έμπρακτη εφαρμογή από την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και τις αντίστοιχες αλλαγές που έλαβαν χώρα σε αυτή τη γωνιά του κόσμου από το 1989 έως σήμερα. Με κυρίαρχο παράδειγμα το Μαυροβούνιο και με θεσμική εκδοχή την Κύπρο και το τραπεζικό της σύστημα, η λογική εγκαθίδρυσης κατεστημένων θεσμικής Μαφίας στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια αποτελεί όνειρο ζωής για μiα σειρά από πολιτικούς και θεσμικούς παράγοντες.
Μπροστά σε αυτή την «ονειροπόληση» η «ονείρωξη Μπερλουσκόνι» ήταν απλώς μία οπερέτα.
Θα ανέμενε κανείς ότι μετά τα χρόνια της κρίσης η κυριαρχία του θεσμικού υποκόσμου θα είχε περιοριστεί υπό την πίεση που θα ασκούσε θεωρητικά η διεθνής επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας. Συνέβη τελικά το ακριβώς αντίθετο. Μπορεί μερίδα του παλαιού θεσμικού υποκόσμου να παρέδωσε τη σκυτάλη στη «νέα γενιά» ταγών, ωστόσο η νοοτροπία ούτε άλλαξε ούτε αναμένεται να αλλάξει. Είναι ενδεικτικό ότι μία ακριβώς εβδομάδα μετά τα έκτροπα στον τελικό του κυπέλου επιχειρηματίας - ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας ανακοίνωσε την απόκτηση ενός «φιλέτου» 300 στρεμμάτων στη Χαλκιδική, από το ΤΑΙΠΕΔ παρακαλώ. Ουδείς έχει ασχοληθεί με την προέλευση των χρημάτων, την προέλευση του επιχειρηματία, τον τρόπο διοίκησης ή καθοδήγησης των οπαδών του, παρά μόνον ο ίδιος ο Πούτιν που προσφάτως κατακεραύνωσε τον περί ου ο λόγος οικονομικό παράγοντα όστις απέκτησε συν τοις άλλοις και μία από τις ιστορικότερες κατοικίες επί της Βασιλίσσης Όλγας στη Θεσσαλονίκη.
Υπάρχει έστω και ένας πολίτης αυτής της χώρας που δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στον Πειραιά και πώς διαμορφώνονται οι συνθήκες για τη μετεξέλιξη του χρυσοφόρου λιμανιού σε μία αυτοκρατορία όπου από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος έως το γήπεδο Καραϊσκάκη θα κυριαρχούν οι εξωθεσμικές βουλήσεις των νέων τοπικών αρχόντων; Υπάρχει έστω και ένας ψυλλιασμένος πολίτης που δεν αντιλαμβάνεται πως η Νίκαια ενδεχομένως να περνά και θεσμικά στα χέρια της οργανωμένης Ακροδεξιάς και πως στη Δραπετσώνα προωθούνται σχέδια Real Estate σε άμεση συνάρτηση με πρόγραμμα εξέλιξης των συνθηκών διοίκησης του Πειραιά στα πρότυπα της κυριαρχίας του αμερικανικού υποκόσμου και των ελεγχόμενων από αυτόν συνδικάτων, στο λιμάνι της Νέας Υόρκης; Μήπως το πρόσφατο συμβάν του Περάματος με την επιδρομή των Χρυσαυγιτών κατά μελών του ΚΚΕ ήταν απλώς ο πρόλογος στη διαμόρφωση συνθηκών απόλυτου ελέγχου των εργασιακών, οικονομικών και εντέλει κοινωνικών σχέσεων σε όλο το φάσμα που αφορά την εφοπλιστική δραστηριότητα, από το ναυπηγείο έως τους επαγγελματικούς φορείς της πόλης;
Θα εντυπωσιαζόταν ο ταξιδευτής στην προεκλογική Ελλάδα από τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται και δρα η οικονομική νομενκλατούρα στη χώρα της κρίσης. Με έναν πρωτογενή και δευτερογενή τομέα με κομμένη την ανάσα και χωρίς δυναμισμό, η Ελλάδα του 2014 εναρμονίζεται με θρησκευτικό δογματισμό σε ένα μοντέλο διαχείρισης της οικονομίας της ανάμεσα από ένα δίπολο Τουρισμός - Ναυτιλία με νομικές ρυθμίσεις και διευθετήσεις που εφαρμόζονται τοπικά, αλλά με τα κέντρα απόφασης επί του νέου μοντέλου να εφαρμόζουν στρατηγικές ταϊλανδοποίησης της χώρας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει την αθλιότητα του νέου ρυθμιστικού σχεδίου για τον Αιγιαλό ή τον τρόπο λειτουργίας των θεσμών που παραχωρούν γη, επενδύσεις και εργασιακές σχέσεις σε projects που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές προοπτικές. Εκτός εάν το μοντέλο ανάπτυξης ανήκει στα αισθητικά και κοινωνικά πρότυπα των Ρώσων ολιγαρχών από τη μία και των ιδεολόγων του μαζικού τουρισμού από την άλλη που επιδιώκουν να καταστήσουν τη χώρα προορισμό για τους παρακμιακούς Ριμπολόβλεφ, τους δυνάστες φιλαράκια του Πούτιν στη Χαλκιδική με τα οργιώδη πάρτι, τους Ουκρανούς ακροδεξιούς μεγιστάνες αλλά και τα συνταξιοδοτικά ταμεία της Βορείου Ευρώπης, όπου τα διεθνή ΚΑΠΗ θα ξεχειμωνιάζουν στην Ελλάδα των 25 εκατομμυρίων τουριστών. Η χώρα μπορεί να εξελιχθεί σε γιγαντιαίο άσυλο ξεκούρασης με προδιαγραφές Μυκόνου σε μαζική εφαρμογή ικανοποίησης της αισθητικής των νεόπλουτων μεταπρατών που αντιμετωπίζουν την πολιτική όπως διαχειρίζονται τους διαιτητές και την ΕΠΟ.
Περιχαρής ο τηλεοπτικός αστέρας άκουγε τον εφοπλιστή-παράγοντα να εξηγεί πως η συνάντηση της ψαροταβέρνας ήταν τυχαία και πως συζήτησε με την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ όπως θα συζητούσαν δύο υποψήφιοι για την τοπική αυτοδιοίκηση. Το μέλος του City του Λονδίνου, δηλαδή, και το στέλεχος της Κουμουνδούρου συζήτησαν για τη διαχείριση των απορριμμάτων του Λεκανοπεδίου. Αρκούντως συγκινητικό, διαταξικό, προοδευτικό και κυρίως πιστευτό, όσο συγκινητικός ήταν ο Πατρινός υποψήφιος για την πρωτεύουσα, ο Άρης, που αναζητά εύσχημο τρόπο να δηλώσει χρυσαυγίτης αλλά το αποφεύγει τελικά διότι κινδυνεύει να εισπράξει φασιστική σφαλιάρα από κάποιον αυθεντικό τραμπούκο ναζί σε ένα σκοτεινό σοκάκι του down town.
Στα βόρεια προάστια πάντως και στις συναντήσεις στρατηγικού σχεδιασμού οι «άρχοντες των Αθηνών» προσπαθούν ακόμη να τελειοποιήσουν τη συνταγή που θα τους επιτρέψει να ελέγχουν το σύστημα εντός του ευρώ αλλά με τακτικές και εφαρμογές δραχμής ή να διασφαλίσουν την επιχειρηματικότητά τους σε συνθήκες δραχμής αλλά με τα οφέλη του ευρώ. Πρόκειται για παράνοια, αλλά προφανώς έχουν αντιληφθεί ότι μπορούν να παίζουν κατά το δοκούν αφού τους το επιτρέπουν οι οικοδόμοι της νεοελληνικής εκδοχής του «Mafiastan».
22°
