Συνεχίζουμε να βρισκόμαστε πάντα σε ένα σταυροδρόμι. Κρίσιμο το αποκαλούμε. Αλλά και κρίσιμο είναι. Στο άρθρο που ακολουθεί θέλω να μιλήσω για τρία συγκεκριμένα πράγματα:
1. Για τη δημοκρατική παράταξη. Τι είναι αλλά και τι μπορεί να αντιπροσωπεύσει.
2. Για την Ευρώπη. Την Ευρώπη που μας προκαλεί και μας δοκιμάζει.
3. Για την πορεία μας, γι' αυτό που έχουμε μπροστά μας ως παράταξη και ως χώρα.
Η δημοκρατική παράταξη, στην εκλογική αναμέτρηση που βρίσκεται μπροστά μας, στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, συμμετέχει με την Ελιά, σε μια ενιαία πολιτική πλατφόρμα θέσεων και δεσμεύσεων. Ο ρόλος της σήμερα είναι κεντρικός για τη σταθερότητα της χώρας.
Με το σχήμα της Ελιάς η δημοκρατική παράταξη επιμένει και συνεχίζει να εκφράζει τα θεμελιώδη. Συνεχίζει να διεκδικεί την αναζήτηση της κοινωνικής συνοχής, την άρνηση της κλειστής κοινωνίας και την εξωστρέφεια της χώρας.
Η αξία αυτού του σχήματος, οι ιδέες και η προσδοκία που εκφράζει είναι πέρα από την αναμέτρηση του Μαΐου και την αριθμητική καταγραφή, όπως αυτή θα προκύψει από τις κάλπες. Η δύναμη αυτής της παράταξης θα αποδειχθεί έμπρακτα, τόσο απέναντι στους λαϊκιστές όσο και απέναντι σε όσους αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης.
Γι' αυτό και θα αποτελέσει το συνεκτικό στοιχείο της αναγκαίας μεταβολής και της ανασυγκρότησης στη φάση που θα ακολουθήσει. Γι' αυτό και σε καθετί που προσπαθεί να κρατήσει τη δημοκρατική παράταξη καθηλωμένη, εντάσσοντάς την σε προσωπικά σχέδια, βρισκόμαστε απέναντι.
Λίγες ημέρες πριν από τις επερχόμενες ευρωεκλογές πρέπει να σταθούμε με ευθύνη στο ακανθώδες ζήτημα της Ευρώπης. Με ευθύνη και με πολιτική ειλικρίνεια. Όλοι. Τα τελευταία χρόνια η σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση δοκιμάστηκε. Και η μεγάλη αυτή επιλογή, που έχουμε κάνει ως χώρα, υπήρχαν ώρες που κλονίστηκε στις συνειδήσεις.
Η κουραστικά επαναλαμβανόμενη επίκληση της ανάγκης να αλλάξει η Ευρώπη δεν έχει καμία πολιτική αξία αν προηγουμένως δεν υπάρξει μία μακρά, επίπονη και ειλικρινής συζήτηση - με αυτογνωσία πάντα - για μια αναζωογονημένη σχέση της Ελλάδας με τον ευρωπαϊκό χώρο.
Η σχέση αυτή πρέπει πολιτικά να επαναθεμελιωθεί. Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου. Ούτε το κέντρο της Ευρώπης. Είμαστε μέρος της και μόνο μέσα από τις στάσεις μας και τις επιλογές μας μπορούμε να διεκδικήσουμε την προσοχή και να αποβούμε καθοριστικοί συντελεστές της εξέλιξής της.
Αφήνουμε τις διακηρύξεις στους άλλους. Εμείς διαλέγουμε την πολιτική της ευθύνης. Έτσι βλέπω την πρόκληση των ευρωεκλογών. Και της ημέρας που θα ακολουθήσει τη διεξαγωγή τους και το αποτέλεσμά τους.
Στην πορεία, σταθερές επιλογές ορίζουν τα βήματά μας, οι εξής:
- Η επίγνωση από μέρους μας των συνθηκών.
- Ο προσανατολισμός μας στο συγκεκριμένο.
- Η ειλικρινής αποτύπωση της κατάστασης.
- Η αληθινή επικοινωνία με τους ανθρώπους.
- Η συνειδητή άρνηση της παγίδας του λαϊκισμού.
- Η επίμονη εναντίωση στις πολιτικές της οπισθοδρόμησης.
Τίποτε από όλα τα παραπάνω δεν είναι εύκολο. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια δοκιμασία. Όλοι εμείς - και αναφέρομαι στους νεότερους, οι οποίοι στρατεύονται σήμερα στη δημοκρατική παράταξη - αυτόν τον δρόμο θα βαδίσουμε. Ενώ σηκώνουμε ένα μεγάλο βάρος από το παρελθόν, διαβάζουμε το παρόν και αποδεχόμαστε την πρόκληση της πολιτικής ανασυγκρότησης που βρίσκεται μπροστά μας.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
