Welcome to Hell

Στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονος κάτι φιγούρες με γενάκι στο πηγούνι παρατηρούν με προσοχή τους διερχόμενους. Είναι η δουλειά τους. Ανήκουν σε μία άτυπη ομάδα θρησκευτικών χωροφυλάκων. Είναι Αφγανοί. Προσέχουν να μην παραβιάζονται οι νόμοι και οι παραδόσεις της σαρίας, αλλά και της αφγανικής ιδιαιτερότητας. Ελέγχουν τα νέα κορίτσια, αν και κατά πόσο ντύνονται σεμνά. Αν όχι, επιβάλλουν και την τιμωρία. Ραβδισμός. Όχι, δεν λειτουργούν με άδεια του ελληνικού κράτους. Αποτελούν μέρος της εσωτερικής οργάνωσης των Αφγανών οικονομικών μεταναστών.

Παρασκευή αργά το απόγευμα, στη συμβολή  Φερρών και 3ης Σεπτεμβρίου. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, σαν όλες τις Ελληνίδες της τρίτης ηλικίας που εξακολουθούν να ζουν στην περιοχή γιατί δεν μπορούν να μετακομίσουν κάπου αλλού, στέκεται στο στενό μπαλκονάκι της μεταξύ ημιωρόφου και πρώτου ορόφου. Αίφνης αντιλαμβάνεται την πολυπληθή ομάδα των μουσουλμάνων μεταναστών. Ακούει τις κραυγές, τα συνθήματα και τους ήχους από τα σπασίματα. Πετάει το τσιγάρο και έντρομη κλείνει τα παραθυρόφυλλα με τα παντζούρια. Κάτι τουρίστες τρέχουν να κρυφτούν μέσα σε ένα ξενοδοχείο. Η κραυγή «Ο Θεός είναι Μεγάλος» διαπερνά την Πατησίων, την 3ης Σεπτεμβρίου και ακούγεται από τις παρυφές της Ομόνοιας μέχρι τη Βικτώρια. 

Στο άτυπο στρατόπεδο της Πάτρας οργανώνεται άλλο ένα αγώγι για την Ιταλία, με τελικό προορισμό τη Μεγάλη Βρετανία. Κάτω από τις νταλίκες στήνονται και βιδώνονται πλαστικά φέρετρα με τρυπίτσες, για να διασφαλίζεται κάπως η αναπνοή. Οι Αφγανοί τοποθετούνται ανάσκελα στον ιδιότυπο αυτό σωλήνα. Θα παραμείνουν ακίνητοι μέχρι την Αγκόνα. Εκεί, όσοι επιβίωσαν, θα αφεθούν στην τύχη τους σε κάποιο πάρκινγκ κατά μήκος των ιταλικών εθνικών οδών. Στη λαϊκή αγορά της πλατείας Αττικής, Ιρακινοί και Σύριοι βγάζουν τις φαλτσέτες και τα χατζάρια. Η συμπλοκή έχει ως στόχο τον έλεγχο της φορτοεκφόρτωσης των καφασιών με τα λαχανικά από τα αγροτικά και τα μεγαλύτερα φορτηγά. Πρόκειται για ζήτημα επιβίωσης. Το αίμα κυλά και έντρομοι οι πολίτες εξαφανίζονται. 

Η μεθόδευση της οργής
Την περασμένη Παρασκευή, στην Αθήνα, οι μουσουλμάνοι μετανάστες κατέβηκαν οργανωμένα στο κέντρο της πόλης. Η διαμαρτυρία τους για τη βεβήλωση του Κορανίου, από έναν άξεστο και αμόρφωτο αστυνομικό κατά τη διάρκεια έρευνας για ναρκωτικά, ήταν η αφορμή. Οι παράγοντες των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην πρωτεύουσα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν καλύτερο άλλοθι για να συσπειρώσουν τους οικονομικούς μετανάστες. Γνωστή και αλάνθαστη τακτική. Η διαδήλωση κατέληξε σε βίαιες συγκρούσεις, σε καταστροφή προθηκών καταστημάτων και αυτοκινήτων, αλλά και φαναριών που ρυθμίζουν την τροχαία κίνηση. Εκεί που με έναν κουβά κερδίζουν το μεροκάματο, εκτελώντας τις εντολές των προστατών τους. Ζητούσαν την τιμωρία του βέβηλου, την ανέγερση τζαμιού κι όλα αυτά με το σύνθημα-επιχείρημα «Ο Θεός είναι Μεγάλος». 

Η μεγάλη μετανάστευση από τον ασιατικό και αφρικανικό Τρίτο Κόσμο προς την Ευρώπη δεν άρχισε, βεβαίως, τα τελευταία χρόνια. Η βάρβαρη ανισότητα μεταξύ του άφθονου πλούτου της Δύσης και της απίστευτης φτώχειας του άλλου πλανήτη δημιούργησε συνθήκες όπου το κόστος σε χρήματα και ανθρώπινες ζωές για τη μετανάστευση των νέων Αθλίων προς τον παράδεισο είναι αποδεκτό. Το συμβούλιο της οικογένειας στο Νότιο Ιράν αποφασίζει, πουλά ένα κομμάτι γης, το μετατρέπει σε συνάλλαγμα. Τα χρήματα ράβονται σε μία ζώνη που φορά κατάσαρκα ένα από τα νεαρότερα μέλη της οικογένειας. Αυτός έχει επιλεγεί να περπατήσει μέχρι την Ιωνία. Θα περάσει τις παγωμένες βουνοκορφές στο τρίγωνο μεταξύ Ιράν, Τουρκίας και Βορείου Ιράκ. Αν τα καταφέρει και δεν παγώσει στις ρεματιές, δεν σκοτωθεί από κάποιο ατύχημα ή τις ένοπλες ομάδες, θα καταλήξει σε κάποιο σημείο της ακτής του Αιγαίου, θα πληρώσει τον έμπορο σκλάβων για να τον περάσει απέναντι και θα ανακαλύψει την κόλαση σε κάποιο ελληνικό ξερονήσι ή σε κάποια βραχονησίδα. Από εκεί και πέρα αρχίζει ο νέος Γολγοθάς. Μπορεί βαθιά κρυμμένο στα ρούχα του να έχει ένα σακούλι ηρωίνη. Μπορεί και όχι. Θα βρει το «σύνδεσμο», θα εισέλθει στην οργάνωση της ιδιότυπης εθνικής μαφίας ανάλογα με την καταγωγή του και θα περιμένει τη σειρά του. Κατά την παραμονή του, ισχύουν και εδώ στην Αθήνα οι νόμοι της φατρίας του.    

Το τσουνάμι
Όπου δεν υπάρχει κράτος υπάρχει ο ρατσισμός. Η πολιτεία άφησε να κυλήσουν τα χρόνια, δεν έλαβε μέτρα, δεν επέβαλε μηχανισμούς ελέγχου και μετά από μια πενταετία άναρχης συγκέντρωσης μεταναστών δεν είναι πλέον σε θέση να επιβάλλει κώδικες συμπεριφοράς και κανόνες. Οι Νιγηριανοί μεσάζοντες, που δουλεύουν για ημεδαπούς μεγαλομαστρωπούς, εισάγουν κοριτσάκια από το Λάγκος που εκδίδονται στην οδό Σοφοκλέους. Διακινητές ανθρώπινων ψυχών ελέγχουν οικήματα και στοιβάζουν εκεί τους ομοεθνείς τους, όπως στοιβάζουν τα σφαχτά στους χώρους των μεγάλων σφαγείων. Το κύκλωμα ελέγχεται από τους ιδιότυπους «προεστούς» των εθνικών κοινοτήτων. Σομαλοί, Αφγανοί, Ιρανοί, Ιρακινοί, Σύριοι, Αλγερινοί. Μιλάμε για πολύ χρήμα και εξουσία. Μιλάμε για συνθήκες που επικρατούν σε εξαθλιωμένες κοινωνίες της Ασίας και της Αφρικής. Μιλάμε για την απόλυτη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τη βάρβαρη εκμετάλλευση παιδιών, γυναικών και αδυνάμων.

Στην Ελλάδα του 2009, όπου το κράτος δεν κατάφερε να χτίσει ένα τζαμί για να προσεύχονται οι άνθρωποι, δεν οργάνωσε τη ροή μεταναστών, δεν ξέρει να κουλανδρίσει μια δύσκολη κατάσταση, σε αυτή την Ελλάδα οι μουσουλμάνοι μετανάστες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τη δύναμη που συνεπάγεται ο μεγάλος αριθμός τους. Τα αδιέξοδα οδηγούν στην παρανομία. Η παρανομία οδηγεί σε τύπους αυτοργάνωσης τύπου Καμόρα. Οι «Καμόρες» οδηγούν σε συγκρούσεις μεταξύ ομάδων, αλλά και με την ελληνική κοινωνία. Το αποτέλεσμα είναι ο φόβος. Το σύμπτωμα είναι η βία. Η αφορμή είναι μία σκισμένη σελίδα από ένα προσευχητάρι. Η Αθήνα εισήλθε και αυτή θριαμβευτικά στην ομάδα των πόλεων της Δύσης που αντιμετωπίζει την επερχόμενη κόλαση. Ανδαλουσία, Παρίσι, Λονδίνο. Βερολίνο, Νάπολη, Μασσαλία, Αλγεθίρας, Βαλένθια. 
 
Ο Θεός μπορεί να είναι Μεγάλος, αλλά δυστυχώς κοιμάται 

Την περασμένη Παρασκευή, η κοινωνία της πρωτεύουσας ήλθε σε μια πρώτη και σχετικά ανώδυνη επαφή με αυτό που διακριτικά αποκαλείται Ισλάμ. Η πολιτική μετουσίωση του Ισλάμ σε δυναμική επιθετικότητα επιτυγχάνεται ανέκαθεν με την εμπλοκή της θρησκευτικής οργής ως άλλοθι και ως καταλύτη. Το ποτάμι δεν πηγαίνει προς τα πίσω και το ρεύμα ήδη έχει σκάψει την κοίτη του. Η ανυπαρξία κρατικών δομών, σχεδιασμού και πείρας δημιουργούν συνθήκες «Θεωρίας του χάους». Αυτό σημαίνει πως το οτιδήποτε μπορεί να εκφυλιστεί σε συγκρουσιακή κατάσταση και μια τέτοια σύγκρουση  μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. 
Η πολιτισμική επαφή μεταξύ Ισλάμ κι ενός ευρωπαϊκού συστήματος αξιών είναι σχεδόν αδύνατη σε συνθήκες εξαθλίωσης. Στην Ελλάδα, οι οικονομικοί μετανάστες από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και της Αφρικής ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η προοπτική, λοιπόν, είναι σκοτεινή κι ανησυχητική. Η εκμετάλλευση του θρησκευτικού αισθήματος των εξαθλιωμένων μεταναστών από τους πολιτικούς ταγούς τους είναι μία εύκολη υπόθεση, όταν απουσιάζει το κράτος, η πρόνοια, ο σχεδιασμός και η πολιτική βούληση. Θα υπάρξουν πολλές και άγριες Παρασκευές σε αυτή την κόλαση στην οποία μεταμορφώνεται η Αθήνα. Δυστυχώς, θα υπάρξουν φαινόμενα αυτοδικίας, όπως η πυρπόληση του χώρου προσευχής μουσουλμάνων στην πλατεία Αττικής. Θα ενισχυθούν οι ομάδες του ελληνοχριστιανικού παραληρήματος. Θα φουντώσουν οι πράξεις αντεκδίκησης. Θα νομιμοποιηθούν τακτικές της αστυνομίας και των ομάδων δίωξης (βλέπε Ιταλία), που είναι παράνομες και αντισυνταγματικές, με άλλοθι τον ισλαμικό φανατισμό. Όπου δεν υπάρχει κράτος υπάρχει ρατσισμός. Η Ελλάδα της κυβερνητικής ασυνέπειας και του γενικευμένου ξεχαρβαλώματος δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Welcome to Hell.