Τα συμπεράσματα από μια εβδομάδα που απέδειξε ότι καμία κατάσταση δεν είναι τόσο κρίσιμη, ώστε να μην αντέχει λίγη αυτοκαταστροφή ακόμα.
Συμπέρασμα 1
Το να λες ότι «δεν φταίει η μολότoφ» για το θάνατο των ανθρώπων στη Marfin αλλά «τα μέτρα πυρασφάλειας», είναι σα να λέει ένας παιδεραστής «δεν φταίω εγώ που βίασα το πεντάχρονο αλλά οι γονείς του που δεν του φόρεσαν τσίγκινο σωβρακάκι, ενώ ήξεραν ότι έχω καύλες». Sorry, αλλά αυτό που ξεχωρίζει το νοήμον πλήθος από τον ηλίθιο όχλο, είναι ότι το πλήθος αναλαμβάνει τις ευθύνες του ενώ ο όχλος όχι. Γι’ αυτό και το παίρνουν στα σοβαρά όταν ζητάει ευθύνες από τους άλλους. Ενώ ο όχλος, που καταφεύγει σε ευθυνόφοβες τρίπλες για τον εαυτό του, αθωώνει και το κάθε λαμόγιο. Που μπορεί κάλλιστα να επικαλεστεί μια παρόμοια δικαιολογία του τύπου «δεν φταίω εγώ που τα πήρα, οι άλλοι φταίνε που με εμπιστεύθηκαν».
Συμπέρασμα 2
Δεν μπορεί να δηλώνεις αντι-μιλιταριστής και να χρησιμοποιείς τον όρο «παράπλευρες απώλειες». Δυστυχώς σε έχει προλάβει ο Aμερικανός στρατηγός Σβάρτζκοπφ, που χρησιμοποίησε τον όρο για να ξεμπερδεύει με τους άμαχους που σκοτώθηκαν στους βομβαρδισμούς του. Και που επίσης θεωρούσε αυτομάτως εχθρούς του, όποιους τους υπενθύμιζαν. Όπως κι εσύ.
Συμπέρασμα 3
Όσο πιο «τηλεοπτικό» και πομπώδες είναι ένα κείμενο καταγγελίας στο διαδίκτυο, τόσο πιο ανορθόγραφο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ένας πρωτόγονος λαός πιστεύει ευκολότερα στις δεισιδαιμονίες, έτσι και ένας απλοϊκός, αγράμματος εγκέφαλος πιστεύει ευκολότερα στις «Κωσταπρεκολογίες» και σε παρόμοια ρητορικά ντοπαρίσματα.
Συμπέρασμα 4
Το ΚΚΕ συμπεριφέρεται ακριβώς όπως οι «πλουτοκράτες» που κατηγορεί: Η μό-νη διαφορά είναι ότι αντί να κυνηγάει τα κέρδη αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες απώλειες, όπως εκείνοι, κυνηγάει τη συσσώρευση διαδηλωτών – επίσης αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες απώλειες. Δηλαδή: Όταν ο Χρήστος Μαΐλης δηλώνει «ενώ θα ήταν μια μέρα συγκλονιστική αφού είχαμε τις μαζικότερες διαδηλώσεις, συζητάμε για τρία αθώα θύματα που κάηκαν», σε τι ακριβώς διαφέρει από το μεγαλοεργολάβο που δικαιολογείται λέγοντας ότι «ενώ κατασκευάζουμε ένα από τα μεγαλύτερα έργα υποδομής συζητάμε για τρεις αθώους εργάτες που έπεσαν από τη σκαλωσιά»; Εξάλλου, it takes one to know one.
Συμπέρασμα 5
Μια λάθος απόφαση τη σωστή στιγμή δείχνει ένστικτο. Μια σωστή απόφαση τη λάθος στιγμή, δείχνει απλώς άγχος για τις «θεαματικότητες». Με άλλα λόγια, όταν λέγεσαι Ντόρα Μπακογιάννη και πρέπει πρώτα να ραγίσουν τα τσιμέντα από το κράξιμο για να καταλάβεις ότι αντί να συνεχίσεις να δηλώνεις πίστη στον «Κάτμαν της πολιτικής» (γνωστό και ως Κώστα Καραμανλή) πρέπει να διαχωρίσεις τη θέση σου από αυτόν, τότε δεν χάνεις μόνο την αρχηγία του κόμματος. Χάνεις κυρίως την εμπιστοσύνη όλων στο πολιτικό σου κριτήριο.
Συμπέρασμα 6
Ο μεγαλομανής τεμπελχανάς είναι ο καλύτερος πελάτης του τηλε-συνωμοσιολόγου. Έτσι εξηγείται και η δυσανάλογη ανταπόκριση που έχουν ξαφνικά οι θεωρίες των εκπομπών του Χαρδαβέλλα, όπου αποκαλύπτονται όλες οι συνωμοσίες εναντίον των Ελλήνων: Από πυραμίδες κάτω από τη Θήβα (που «κάποιοι…» θέλησαν να θάψουν για να διαφυλάξουν την παγκόσμια τάξη πραγμάτων εις βάρος μας) μέχρι το αίτημα για φορολόγηση των ξένων κάθε φορά που χρησιμοποιούν «τις νευραλγικότερες έννοιες του πολιτισμού και της κοινωνίας, που είναι ελληνική παραγωγή» (ναι, ακούστηκε το Σάββατο 8/5, στις 2.06 μ.μ. ακριβώς). Εξάλλου, το να πυροδοτείς το αίσθημα του αδικημένου και να κολακεύεις τους αφελείς πελάτες των μέντιουμ είναι μία πολύ επικερδής επιχείρηση. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι προσομοιάζει αρκετά με την πολιτική.
Συμπέρασμα 7
Το «Όσοι» στο «Όσοι έκλεψαν» δεν είναι συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο. Είναι αόριστη αντωνυμία. Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο. Πράγμα που σημαίνει ότι επιτελεί ακριβώς τον αντίθετο σκοπό από αυτόν που επιδιώκει: Τους ενοχοποιεί όλους. Άρα κανέναν.
Συμπέρασμα 8
Ναι, το «Τζέλα Δ΄» ταξίδευε χωρίς φουγάρα, αλλά στις ταινίες του Φώσκολου. Όσο καταφεύγομε στη φωσκολική ερμηνεία του κόσμου, όπου οι αδίστακτοι «Βγενόπουλοι-Ρίχτερ» είναι εξ ορισμού ένοχοι επειδή είναι πλούσιοι, τόσο μειώνουμε την αξιοπιστία των επιχειρημάτων όταν είναι πράγματι ένοχοι.
Συμπέρασμα 9
Το «αφού-δεν-παίζετε-όπως-θέλω-εγώ-τότε-δεν-σας-κάνω-παρέα-για-να-μάθετε» μπορεί να χρησιμοποιηθεί εκτός από την παιδική χαρά και στην πολιτική. Και μάλιστα στη συνέχεια ο εμπνευστής της στάσης αυτής, Αλέξης Τσίπρας, να επανέλθει καταγγέλλοντας αυτούς που τελικά συναντήθηκαν ως «κλίκα» που δεν νομιμοποιείται.
Συμπέρασμα 10
Ο «μιζεραμπιλισμός» είναι η εθνική στάση ζωής. Είναι τυχαίο που ενώ δημοσίως όλοι μιλάνε για «πείνα» και «φτώχεια», ψάχνουν τρόπους να βγάλουν τις οικονομίες τους στην Ελβετία; Που τα Σαββατόβραδα υπάρχει το αδιαχώρητο παντού; Και όλοι μαζί σιγοτραγουδούν μπροστά σε μισογεμάτες φιάλες και σε γαρίφαλα τον ανεπίσημο εθνικό ύμνο «Άπονη ζωή, μας πέταξες στου δρόμου την άκρη/ μας ΑΔΙΚΗΣΕΣ»; Είναι τυχαίο που το 90% των λαϊκών τραγουδιών περιέχουν τον όρο «παλιοζωή»; Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια χώρα που ακόμα και η Γιάννα Αγγελοπούλου έχει τραγουδήσει το «Έχεις κάνει τη ζωή μου κόλαση» κοιτάζοντας το σύζυγό της.
Συμπέρασμα 11
Τα πιο δυσοίωνα, καταγγελτικά και κατα-στροφολογικά status updates στο Facebook ανήκουν σε ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερα καλές επιδόσεις στο παιχνίδι Farmville. Σύμπτωση;
11°
