Ψυχιατρείο, το ανώτατο στάδιο του σοσιαλισμού

Ο κομμουνισμός είναι μια τέλεια κοινωνία. Ο αρχηγός είναι πατερούλης του λαού, η Κεντρική Επιτροπή αλάνθαστη, τα μέλη του κόμματος ευλογημένα από μια παράξενη δύναμη που ονομάζεται μαρξισμός-λενινισμός, το πόπολο αποτελείται από ήρωες της εργατικής τάξης που δουλεύουν είκοσι συνεχόμενες ώρες χωρίς να βαρυγκωμούν. Όποιος δεν νιώθει ευτυχισμένος που ζει στον Παράδεισο και ζητάει δικαιώματα, αξιοπρέπεια και μεταρρυθμίσεις προφανώς δεν στέκει καλά στα μυαλά του, γι’ αυτό και πρέπει να κλειστεί με συνοπτικές διαδικασίες σε κάποιο Ψυχιατρείο ώστε να μάθει τι εστί σοσιαλιστικό βερίκοκο.

Τα σοσιαλιστικά ψυχιατρεία παλιά

Η ιστορία είναι τόσο παλιά όσο η Σοβιετική Ένωση. Μόλις τρία χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος, ο Λένιν δημιούργησε το Ινστιτούτο Σέρμπσκι, το ονομαστό κέντρο σχεδιασμού και εφαρμογής της κομμουνιστικής έμπνευσης «πολιτικής ψυχιατρικής». Σε αυτό κλείνονταν όσοι αδυνατούσαν να αντιληφθούν την ευτυχία στην οποία ζούσαν και επειδή ο αριθμός πολλαπλασιαζόταν, από το 1954 τα αυξανόμενα ψυχιατρεία τέθηκαν υπό τον απόλυτο έλεγχο της KGB.

Οι λόγοι που κάποιος μπορούσε να φορέσει ζουρλομανδύα, να ζήσει μέσα σε ένα γυμνό δωμάτιο, ή να πεθάνει ως πειραματόζωο ήταν οι εξής: «ψευδαισθήσεις της κοινωνικής αλλαγής», «νωθρή σχιζοφρένεια», «μεταρρυθμιστική παράνοια».

Τα επίσημα έγγραφα του Ινστιτούτου Σέρμπσκι περιγράφουν επακριβώς και με επιστημονική ορολογία τα συμπτώματα. «Η νωθρή σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται από κλινική εικόνα φυσιολογικού ατόμου, τάσεις διαμαρτυρίας για τις εργασιακές συνθήκες, απασχόληση με μεταρρυθμιστικές ιδέες και μεγαλοποίηση της εθελοντικής συμμετοχής στην εθελοντική δουλειά του Σαββάτου ή στις εθελοντικές πολιτικές συναντήσεις. Το άτομο θεωρείται ότι βρίσκεται εκτός πραγματικότητας κι έχει μειωμένη αντίληψη της αυτοσυντήρησης, αν δεν δείχνει να συνειδητοποιεί επαρκώς την επισφαλή θέση του κι αν εναντιώνεται στις αρχές».

Τα «εκτός πραγματικότητας άτομα» που έπρεπε να συνετιστούν με ηλεκτροσόκ και χαπάκωμα, ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ο καθένας και μια τραγική ιστορία. Η ποιήτρια N. Gorbanevskaya συνελήφθη μαζί με το μωρό της στην Κόκκινη Πλατεία (28.8.1967) επειδή συμμετείχε σε σιωπηλή διαμαρτυρία. Κλείστηκε στο ψυχιατρείο μετά από γνωμάτευση-καταδίκη σε θάνατο: «Η άποψη πως η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία ήταν επιθετική πράξη αποτελεί σαφή ένδειξη για την ψυχική ασθένεια και τη διαταραγμένη ψυχική κατάσταση της κατηγορούμενης».

Ο Viktor Fainberg είχε την ίδια κατάληξη γιατί «η έκφραση ιδεών κοινωνικής μεταρρύθμισης και η πίστη σ’ αυτές, παράλληλα με μια φαινομενικά φυσιολογική συμπεριφορά και καλώς διατηρημένη μνήμη, συνιστούν ψυχικές αλλοιώσεις και παθολογικές διαταραχές των ψυχικών λειτουργιών του ατόμου και επιβάλλουν την αναγκαστική θεραπεία του σε ειδική ψυχιατρική κλινική».

Αυτός που πήγαινε γυρεύοντας ήταν ένας συνδικαλιστής που τόλμησε να σκεφτεί ότι μπορεί να εκλεγεί ως ανεξάρτητος, χωρίς την υποστήριξη του Κόμματος. Πριν προλάβει να θέσει υποψηφιότητα κλείστηκε στο ψυχιατρείο διότι έπασχε από την θανατηφόρο ασθένεια που ονομάζεται «μεταρρυθμιστική παράνοια». Σύμφωνα με τη γνωμάτευση, «αυτή εμφανίζεται ανάμεσα στα 40 και στα 50, σε άτομα που έχουν ως προδιάθεση ασθενικά χαρακτηριστικά».

Σε όσους είχαν προσληφθεί από τον ιό της αμφισβήτησης και του φιλελευθερισμού, εφαρμόζονταν πρωτοποριακές θεραπείες που λειτουργούσαν ως τιμωρία και προκαλούσαν κατάθλιψη, Πάρκινσον, πυρετό, ρευματικά, παράλυση και απώλεια μνήμης. 

Παράλληλα, από το σύστημα αυτό έβγαινε και χαρτζιλίκι. Σύμφωνα με έγγραφα από τα αρχεία της Στάζι, μια σειρά από δυτικές φαρμακευτικές εταιρίες δοκίμαζαν τα χωρίς έγκριση, από επικίνδυνα έως θανατηφόρα πειραματικά προϊόντα τους, στα ιδρύματα της Ανατολικής Γερμανίας και για αντάλλαγμα γέμιζαν τα ταμεία της ΚοΚο (Kommerziellen Kooordinierung), μιας κομματικής επιχείρησης που ασχολείτο με το συνάλλαγμα.

Τα σοσιαλιστικά ψυχιατρεία σήμερα

Τα κεφάλαια που ταύτιζαν τη μεταρρυθμιστική αλλαγή με το ψυχιατρείο κανονικά θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί από τα οικογενειακά άλμπουμ της αριστεράς. Υπάρχει όμως ένας γιατρός που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να κάνει σχετικές γνωματεύσεις. Είναι ο σ. Παυλής Πολάκης, ο οποίος απαντά σε ένα προ διετίας, όχι και τόσο εμπνευσμένο, αρθρίδιο της συντονίστριας για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα Ειρήνης Αγαπάκη με μια ιατρική γνωμάτευση που έρχεται κατευθείαν από τα αρχεία του Ινστιτουτου Σέρμπσκι: «Απο τη "μελέτη" του πονήματος φαίνεται πως το πρόβλημα της ειναι βαρειά ψυχωσικη συνδρομή (και όχι απλή νεύρωση) που χρήζει μακράς νοσηλείας σε κλειστό ψυχιατρικό τμήμα .Παιδικα τραύματα,κακοποίηση,στέρηση,ανικανοποίητες επιθυμιες;;;Θα το βρουν οι ειδικοί στο Αιγινητειο η στο Δαφνι που πρεπει να επιληφθούν επειγόντως καθώς απο την εκδήλωση των συμπτωμάτων εχει περάσει αρκετός καιρός και σίγουρα θα εχει επιβαρυνθεί κλινικά...»

Ο σ. Παυλής είχε προειδοποιήσει ότι η επάνοδός του στην κυβέρνηση θα συνοδεύεται από ατόφιες αριστερές πρακτικές. Τις επεξήγησε.

Υ.Γ. 1 Στην ανάρτησή του, ο κομμουνιστής γιατρός όταν αναφέρεται στον εαυτό του, γράφει το «Πολάκης» με κεφαλαίο. Το επώνυμο της ασθενούς το γράφει με μικρό γιατί είναι άντρας και το κέφι του θα κάνει, άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το μωβ στα χρώματα της σημαίας του ως φόρο τιμής στον φεμινισμό.

Υ.Γ. 2 Πολλοί από τους ευαίσθητους που (ορθώς) έγιναν έξαλλοι με το περιστατικό στην εκπομπή του Λιάγκα, ήπιαν το αμίλητο νερό με την απίστευτη ανάρτηση του σ. Πολάκη. Υποψιαζόμαστε ότι το ίδιο θα έκαναν και με τον Λιάγκα, αν αντί για παρουσιαστής δήλωνε «αψύς κρητικός».

Υ.Γ. 3 Η παρέμβαση Δοξιάδη αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη. Η δεύτερη μέσα σε 10 μέρες.