Πολιτικη & Οικονομια

Το υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό τοπίο

Οι αναδυόμενες πολιτικές μάχες στο ΚΙΝΑΛ αποτελούν σε κοινωνικό επίπεδο το παράδειγμα των κοινωνικών ανακατατάξεων

Ανδρέας Βασιλιάς
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Το νέο πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα και το μέλλον της κοινωνίας και των κομμάτων

Οι εκλογές και κυρίως η απόφαση της πλειονότητας των πολιτών να ψηφίσουν το κόμμα της ΝΔ όχι με κομματικά κριτήρια αλλά με βάση την αρχή της πραγματικότητας, ήρθε και επικύρωσε το νέο πολιτικό τοπίο στη χώρα μας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Επιχειρώντας μια ερμηνεία της νέας κατάστασης, θα έλεγα ότι η πραγματικότητα επιβλήθηκε της ιδεολογίας. Ακόμη περισσότερο των ιδεολογικών εμμονών, δηλαδή των ψευδαισθητικών παραισθήσεων. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από την ψήφο των πολιτών, ανεξαρτήτως κομμάτων και ιδεολογιών. Βέβαια παραμένει ένα μεγάλο ποσοστό της τάξεως του 40% το οποίο ψήφισε με βάση την ιδεολογία, ωστόσο παραμένει τουλάχιστον προσωρινά ηττημένο.

Έχει γραφτεί εδώ και καιρό ότι είμαστε πλέον σε μια μετά-μεταπολιτευτική περίοδο και αξίζει να το κατανοήσουμε αυτό με όρους πραγματικότητας. Ήδη οι πιέσεις στο ΚΙΝΑΛ αποτελούν ένα πρώτο και βασικό δείγμα γραφής για το προς τα πού κοινωνίας και κομμάτων. Με άλλα λόγια υπάρχει μια ανοιχτή σύγκρουση ανάμεσα στο φαντασιακό των ιδεολογιών και της τρέχουσας πραγματικότητας. Ποια όμως είναι η τρέχουσα πραγματικότητα την οποία αξίζει όσο τίποτα άλλο να κατανοήσουμε; Είναι εκείνη η οποία εδώ και χρόνια μας υποδεικνύει ότι ως χώρα, ως πολίτες και ως κομματικοί μηχανισμοί δεν την λαμβάνουμε υπ’ όψη μας και αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους εξ αιτίας των οποίων οδηγηθήκαμε στην πτώχευση του κράτους, στην οποία για να μην το ξεχνάμε παραμένουμε!

Υπάρχουν δύο δρόμοι να επιλέξουμε στην πορεία των διαδικασιών: ο ένας μας τοποθετεί μέσα στην πραγματικότητα και είναι αυτός της από-ιδεολογικοποίησης και της από-ψευδαισθητικοποίησης. Ο δεύτερος είναι εκείνος ο οποίος θα μας ρίξει ακόμη περισσότερο μέσα στο απύθμενο πηγάδι των ψευδαισθήσεων μέσω των εντατικότερων ιδεολογικοποιήσεων. Γιατί για μην το ξεχνάμε η ιδεολογία σε ένα μεγάλο ποσοστό και όταν δεν συνδέεται ή δεν πηγάζει άμεσα από τις ανάγκες της πραγματικότητας ανήκει στη σφαίρα του παράλογου. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο αυτής της δεύτερης άποψης είναι η επιχειρούμενη τάση της ταύτισης των υπαρχόντων κομμάτων με τις ιδεολογίες. Έτσι κάποιοι επιμένουν στο διαχωρισμό «δεξιά-αριστερά» αδυνατώντας να ορίσουν είτε τον έναν είτε τον άλλον προσδιορισμό, αλλά και αγνοώντας τα νοήματα καθαυτά. Τι σημαίνει αλήθεια το νόημα «αριστερά» χωρίς να προσδιορίζεται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο πολιτικά, π.χ. αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Όπως επίσης αντίστοιχα το νόημα δεξιά, πως ορίζεται σήμερα και με βάση τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Υπάρχουν μια σειρά ζητήματα τα οποία στη θητεία της προηγούμενης κυβέρνησης αποφεύχθηκε να προσδιοριστούν, όπως π.χ. η εφαρμογή αναπτυξιακών πολιτικών. Επίσης η χρησιμοποίηση αυτών τον όρων ως επίθετων και όχι ως ουσιαστικών δημιουργεί σύγχυση και δηλώνει αδυναμία επεξεργασίας του σήμερα. Τα πολιτικά νοήματα αριστερά και δεξιά χρησιμοποιούνται με αναφορές εποχής 1970 και πίσω. Εάν οι ανάγκες της σημερινής πραγματικότητας καλυφθούν από την τωρινή κυβέρνηση και χώρα «πάρει μπροστά», θα είναι μια δεξιά ή μια αριστερή πολιτική. Ουσιαστικά αυτή η επιφανειακή ανάλυση εκτός του ότι δείχνει αδυναμία επεξεργασίας των δεδομένων δείχνει και εγκλωβισμό σε μηχανιστικού τύπου αντιθέσεις κενών περιεχομένων.

Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση να την βγάλει από την κατάσταση πτώχευσης, κάτι που η προηγούμενη δεν κατάφερε. Επομένως ποια είναι η δεξιά με την έννοια της καθήλωσης ή της οπισθοδρόμησης και ποια η αριστερά με την έννοια της προόδου; Να επισημανθεί ότι πουθενά μέχρι σήμερα, ιστορικά, υπήρξε κυβέρνηση γενικώς και αορίστως αριστερή. Υπήρξαν και υπάρχουν κυβερνήσεις σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές, όπως και φιλελεύθερες, όπως υπήρξαν και κυβερνήσεις κομμουνιστικές. Αυτά είναι τα ιστορικά παραδείγματα. Κυβερνήσεις γενικώς και αορίστως αριστερές δεν έχουν υπάρξει παρά μόνο σε καθεστώτα τριτοκοσμικά.

Με βάση τα παραπάνω οι αναδυόμενες πολιτικές μάχες στο ΚΙΝΑΛ που αφορούν σε πολιτικές ανακατατάξεις, αποτελούν σε κοινωνικό επίπεδο το παράδειγμα των κοινωνικών ανακατατάξεων. Οι πολίτες που υπερψήφισαν τη ΝΔ δείχνουν τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Σε ό,τι αφορά στο ΚΙΝΑΛ σίγουρα ο συγκεκριμένος χώρος θα χρειαστεί να δει και να επιλέξει ανάμεσα στο νέο και στο παλιό και στατικό. Αντικειμενικά και εκ των πραγμάτων βρίσκεται σε μια μετάβαση και θα χρειαστεί να αποφασίσει εάν θα μετακινηθεί από το λαϊκίστικο σοσιαλδημοκρατικό λόγο της περιόδου 1981-1993, στον φιλελεύθερο και εκσυγχρονιστικό. Στην πρώτη περίπτωση σύμμαχός του θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, στη δεύτερη η ΝΔ. τα πράγματα είναι απλά. Το σίγουρο βέβαια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μη έχοντας ταυτότητα αλλά και συγκροτημένη πολιτική σκέψη θα μείνει στα κενά συνθήματα του ‘80. Η μάχη θα είναι σκληρή και φυσικά εάν υπερισχύει η πρώτη περίπτωση θα ξεκαθαρίσει ακόμα περισσότερο το τοπίο. Θα υπάρχουν εκείνοι που θα έχουν μείνει στο 1970 και οι άλλοι που ξέρουν ότι ζουν και βρίσκονται στο 2019. Ένα είναι σίγουρο ότι το νέο φιλελεύθερο σοσιαλδημοκρατικό σχήμα θα αναδειχθεί, όπως και να έχει, όπως και ο ίδιος ο κόσμος το έδειξε με την ψήφο του, μέσα από το χώρο των φιλελευθέρων.