Πολιτικη & Οικονομια

Το κόμμα της κυρίας Φώφης

Προφανώς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν θα κινδύνευε από τον Βενιζέλο, μετά τις εκλογές του Ιουλίου

Πάνος Λουκάκος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Πίσω από τον εξοστρακισμό Βενιζέλου κρύβονται προθέσεις της Φώφης Γεννηματά για συμπορεύσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ

Είναι  ειλικρινείς οι απορίες αυτών που σήμερα διερωτώνται τι ακριβώς κάνει και τι ακριβώς επιδιώκει η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, ουσιαστικά διαγράφοντας τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Διότι απλή και σαφής λογική εξήγηση δεν υπάρχει.

Δεν είναι συνηθισμένο ο νυν πρόεδρος ενός κόμματος να διαγράφει χωρίς λόγο και χωρίς αληθοφανείς έστω εξηγήσεις τον προκάτοχό του. Και δεν είναι συνηθισμένο ένα κόμμα που επιτέλους δεν διαθέτει μεγάλο αριθμό επιφανών στελεχών να εκδιώκει το επιφανέστερο, λίγες μάλιστα ημέρες πριν τις εκλογές.

Δεν είναι ασφαλώς της παρούσας στιγμής η αποτίμηση της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, ουδείς όμως μπορεί να αρνηθεί ότι ο Βενιζέλος επέδειξε ασυνήθιστο για Έλληνες πολιτικούς θάρρος και γενναιότητα, σηκώνοντας στους ώμους του βάρη για τα οποία δεν ήταν ο ίδιος ο κυρίως υπεύθυνος. Ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι σε μία από τις κρισιμότερες ώρες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ο Βενιζέλος αγνόησε το πολιτικό κόστος και έκανε αυτό που οι συνθήκες και η συνείδησή του επέβαλαν. Και ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι στην σημερινή Βουλή   είναι με διαφορά ο αξιολογότερος  βουλευτής, όπως αποδεικνύεται κάθε φορά που ανεβαίνει στο βήμα.

Πέντε μόλις εβδομάδες  πριν τις εκλογές όμως, η Φ. Γεννηματά τον εκδιώκει. Προφανές είναι ότι μοναδικός στόχος της είναι να απαλλαγεί από την σημαντικότερη παρουσία μέσα στο κόμμα της. Να εξοστρακίσει κάθε φωνή αντίθετη με τη δική της. Να επιβάλει  ότι το ΚΙΝΑΛ  είναι ένα μικρό  αλλά υπό τον απόλυτο έλεγχο της ίδιας και του στενού περιβάλλοντός της κόμμα. Έστω και αν όλα αυτά συνεπάγονται μεγάλο πολιτικό κόστος. Έστω και αν με αυτά αγνοούνται οι πάνω από 210.000 άνθρωποι που πήγαν τον Νοέμβριο του 2017 στις κάλπες για να ψηφίσουν υπερ ενός ευρύτερου φορέα της κεντροαριστεράς και όχι υπέρ της νεκρανάστασης του παλαιού ΠΑΣΟΚ, υπό την ηγεμονία της κυρίας Φώφης.

Είναι όμως πάνω απ’ όλα ανόητες οι κινήσεις της Φ. Γεννηματά. Είναι ανόητο να πιστεύει ότι αποτελεί μετενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου και ότι μπορεί να διοικεί αυταρχικά όπως εκείνος -που εν πάσει περιπτώσει είχε πολιτικές ικανότητες- ένα κόμμα. Είναι ανόητο να πιστεύει ότι, απαλλασσόμενη από τον Βενιζέλο, θα αναδειχθεί σε ηγετική προσωπικότητα του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς, αγκαλιά με τον Α. Τσίπρα. Όχι μόνο γιατί δεν διαθέτει τα αναγκαία προς τούτο προσόντα. Αλλά και διότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο τελευταίος αυθεντικά γνήσιος εκπρόσωπος του επανειλημμένα καταδικασμένου στις κάλπες και στη συνείδηση των ψηφοφόρων παλαιοκομματικού, λαϊκίστικου ΠΑΣΟΚ.

Διέγραψε τώρα το αξιολογότερο στέλεχός της. Προφανώς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν θα κινδύνευε από τον Βενιζέλο, μετά τις εκλογές του Ιουλίου, στις οποίες δεν αναμένεται να καταγράψει σημαντική επιτυχία, όπως άλλωστε δείχνει και το γεγονός ότι στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου έλαβε ποσοστό χαμηλότερο εκείνου που είχε λάβει ο Βενιζέλος στις Ευρωεκλογές του 2014.  Και ότι την επομένη των εθνικών εκλογών του Ιουλίου στη μία γωνία θα την περιμένει ο Λοβέρδος και στην άλλη ο Ανδρουλάκης. Που δεν θα έχουν λόγο να μετέχουν σε ένα κόμμα το οποίο δεν είναι ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε Δημοκρατική Συμπαράταξη ούτε ΚΙΝΑΛ αλλά το προσωπικό κόμμα της κυρίας Φώφης. Και που δεν θα θέλουν να γίνουν ουρά του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα, όπως ήδη συγκαλυμμένα προετοιμάζει τώρα το έδαφος η νυν πρόεδρός τους.