Από ριζοσπάστες αριστεροί πλασάρονται τώρα για σοσιαλδημοκράτες. Το μόνο που δεν ξεχνούν είναι το πελατειακό σύστημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα και εννοεί το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Και πράγματι η Ελλάδα χρεοκόπησε μετά από τη διακυβέρνηση αυτών των δύο κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνει την οικονομική κατάρρευση στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά δεν τους πιστώνει την ευημερία και τη δημοκρατία των τελευταίων δεκαετιών. Είναι σαν η ευημερία να προέκυψε αυτόματα, ανεξάρτητα από τα κόμματα που κυβερνούσαν.
Μπορεί η Ελλάδα να έχασε το 25% του ΑΕΠ μέσα στην κρίση, αλλά προηγουμένως το ΑΕΠ είχε υπερδιπλασιαστεί. Η χρεοκοπία ήρθε επειδή για πολλά χρόνια το κράτος ξόδευε περισσότερα από όσα εισέπραττε και την διαφορά την κάλυπτε με δανεισμό. Από το 1994 μέχρι και το 2002 υπήρχαν πρωτογενή πλεονάσματα και η αύξηση του χρέους την περίοδο εκείνη προήλθε μόνο από τους τόκους των δανείων της προηγούμενης περιόδου.
Όμως την ίδια περίοδο δεν λύθηκαν σημαντικά ζητήματα της οικονομίας, με κορυφαίο το ασφαλιστικό. Τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια το κράτος επιδότησε τα ταμεία με περίπου 200 δισ. ευρώ, χρήματα που, στο μεγαλύτερο μέρος τους, δεν υπήρχαν και καλύφθηκαν με δανεισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και προηγουμένως ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου ήταν σφόδρα αντίθετοι με την επίλυση του ασφαλιστικού και ζητούσαν συνεχώς μεγαλύτερες κρατικές δαπάνες. Γνώριζαν ότι το κράτος δανείζεται για να ξοδεύει, αλλά ζητούσαν να δανείζεται ακόμη περισσότερα. Και μετά μιλούσαν για αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα, εξαιρώντας -φυσικά- τους εαυτούς τους.
Όταν ξέσπασε η διεθνής οικονομική κρίση τα ελλείμματα είχαν εκτοξευτεί και για να καλυφθούν η Ελλάδα μέσα στη διετία 2008-2009 δανείστηκε περισσότερα από 50 δισ.. Ενώ τα ελλείμματα ήταν τεράστια ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε όχι τη μείωση, αλλά την περαιτέρω εκτόξευσή τους με την πρόσληψη 100.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Στις διάφορες εκδοχές τους οι υποστηρικτές του «λεφτά υπάρχουν» έλεγαν ότι μπορούν να βρεθούν χρήματα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της σπατάλης, αλλά πάντα οι δαπάνες προηγούνταν των αμφίβολων εσόδων. Υποστήριζαν επίσης ότι τα επιπλέον χρήματα που θα ξόδευε το κράτος θα βοηθούσαν την ανάπτυξη της οικονομίας. Μόνο που τα 24 δισ. του πρωτογενούς ελλείμματος του 2009, τα οποία έπεσαν στην οικονομία, δεν έφεραν ανάπτυξη, αλλά ύφεση 3%. Σε μια μη ανταγωνιστική οικονομία τα χρήματα που ρίχνει το κράτος στην αγορά ενισχύουν τις εισαγωγές και φεύγουν από τη χώρα.
Όπως και να έχει το πράγμα, στις αρχές του 2010 κανείς δεν δάνειζε πλέον το ελληνικό δημόσιο για να μοιράζει χρήματα στο πλαίσιο του πελατειακού συστήματος. Τότε ο Αλέξης Τσίπρας («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 14/3/2010) έλεγε ότι είναι «παραμύθι με δράκους ο κίνδυνος χρεοκοπίας» συμπληρώνοντας ότι «Αυτό που παίζεται, στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια σχεδιασμένη κερδοσκοπική επίθεση των περίφημων δανειστών μας. Και αυτή την επίθεση η κυβέρνηση έσπευσε να τη διευκολύνει με τις κραυγές της περί χρεοκοπίας». Τότε δεν έβλεπε χρεοκοπία, αλλά τώρα μιλάει για εκείνους που χρεοκόπησαν τη χώρα.
Το 2015, την ώρα που η χώρα επέστρεφε στην ανάπτυξη, οι πολίτες έδωσαν την ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να πραγματοποιήσουν όσα μαγικά υπόσχονταν τόσα χρόνια. Πολλοί ψηφοφόροι έλεγαν ότι και ένα στα δέκα να κάνει πάλι όφελος θα έχουμε. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Η χώρα έχασε προβλεπόμενη ανάπτυξη πάνω από 10% την τριετία από το 2015, όπως προέβλεπαν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, που επιβεβαιώθηκαν με το παραπάνω σε όλες τις άλλες χώρες των μνημονίων. Η ανάπτυξη αυτή θα σήμαινε ότι κάθε χρονιά το ΑΕΠ θα ξεκινούσε από πολύ υψηλότερη βάση. Μια ετήσια ανάπτυξη 3% την πρώτη χρονιά αντί 180 δισ. ΑΕΠ θα είχαμε 185, τη δεύτερη 192, την τρίτη 200. Δεκάδες δισεκατομμύρια πλούτου χάθηκαν οριστικά μαζί με χιλιάδες θέσεις εργασίας. Η αξία των μετοχών των τραπεζών, που κατείχε το κράτος, εκμηδενίστηκε με ζημία μεγαλύτερη από 20 δισ.
Η χώρα χρεοκόπησε μια φορά για χάρη του πελατειακού συστήματος -που συντηρούσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με την Αριστερά να υπερθεματίζει- το 2009 και ακόμη μία για χάρη των απατών του 2015 που ονομάστηκαν αυταπάτες. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συμμέτοχοι στη χρεοκοπία του 2009, αλλά είναι και οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη νέα οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2015. Έχουν μια χρεοκοπία όλη δική τους.
Η χρεοκοπία τους δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και ιδεολογική. Μέσα σε λίγο καιρό απαρνήθηκαν όσα έλεγαν και έκαναν για χρόνια. Και όλα αυτά για τις καρέκλες της εξουσίας. Από ριζοσπάστες αριστεροί πλασάρονται τώρα για σοσιαλδημοκράτες. Το μόνο που δεν ξεχνούν είναι το πελατειακό σύστημα -που οι άλλοι αναγκάστηκαν να απαρνηθούν σε ένα βαθμό- και τη χρησιμοποίηση του δημόσιου χρήματος για εξαγορά ψήφων, ακόμη και την παραμονή των εκλογών. Γιατί, εκτός από αυτούς που μας έφεραν στη χρεοκοπία, υπάρχουν και αυτά που μας έφεραν στη χρεοκοπία. Και σε αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτεύει.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
13°
