Πολιτικη & Οικονομια

Τέλος χωρίς αρχές

Στη θέση του περιβόητου «ηθικού πλεονεκτήματος» η υποκρισία, ο κυνισμός, το θράσος, το ψέμα

Δημήτρης Τσιόδρας
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία στηριζόμενος όχι τόσο στο πρόγραμμά του, αλλά σε κάποιες αρχές ενάντια στο «παλιό σύστημα» που συμβόλιζε τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την ευνοιοκρατία

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία στηριζόμενος όχι τόσο στο πρόγραμμά του, αλλά κυρίως σε κάποιες αρχές και αξίες τις οποίες υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε ο κ. Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα, σε αντίθεση με το «παλιό σύστημα» που συμβόλιζε τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την ευνοιοκρατία. Σημαία το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» με μπόλικο γαρνίρισμα από ανθρωπισμό, αξιοπρέπεια, συνέπεια, αλήθεια και αέναη μάχη κατά της διαπλοκής. Η επίκληση των αξιών αυτών ήταν το αντίδοτο για τη δικαιολόγηση ακόμη και εγκληματικών λαθών στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας. Ύστερα από 4 χρόνια και 4 μήνες παραμονής στην εξουσία οι αρχές έχουν γίνει κουρέλια, αφού τη θέση τους έχουν πάρει η υποκρισία, ο κυνισμός, το θράσος, το ψέμα. Αν για κάτι θα μείνει στην ιστορία αυτή η κυβέρνηση είναι για την άσκηση της εξουσίας χωρίς αρχές. Μόνος γνώμονας η «γλυκιά γεύση της εξουσίας» για την απόλαυση της οποίας τα πάντα επιτρέπονται.

Ανθρωπισμός: Σημαία του ΣΥΡΙΖΑ στα χρόνια της αντιπολίτευσης, όταν ακόμη και οι αυτοκτονίες ανθρώπων γίνονταν πολιτικό όπλο. Σήμερα ακόμη και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας επιτίθεται σε έναν άνθρωπο που δίνει μεγάλο αγώνα στη ζωή του, όπως ο Στ. Κυμπουρόπουλος, χαρακτηριζόντάς τον «περιφερόμενη γλάστρα», μόνο και μόνο επειδή είναι πολιτικός του αντίπαλος. Τα, κατά τα άλλα ευαίσθητα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν βρει να πουν λέξη για το κολαστήριο της Μόριας, όπου στοιβάζονται χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές, ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα χαλούσαν τον κόσμο, όπως έκαναν με την Αμυγδαλέζα που μπροστά στους σημερινούς καταυλισμούς μοιάζει με boutique hotel.

Ηθική: Για τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ τα πάντα επιτρέπονται. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η μακιαβελική άποψη της πολιτικής στην απόλυτη εκδοχή της. Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας δεν είχε κανένα δισταγμό να «καθαρίσει» τον άνθρωπο που τον ανέδειξε, τον Αλ. Αλαβάνο και να χρησιμοποιήσει τα πάντα για να ανέβει. Ως αντιπολίτευση εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο τον πόνο που προκάλεσε η χρεωκοπία και ως κυβέρνηση όλη την εξουσία του για να λασπώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Δεν έχει κανένα ηθικό ενδοιασμό να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσον για να εξουδετερώσει αυτούς που δεν είναι μαζί του (ακόμη και μέσα στο κόμμα του). Δεν δίστασε να στήσει μια θεατρική παράσταση τη στιγμή που στο Μάτι μετρούσαν νεκρούς. Και στη συνέχεια δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα να κάνει κρυφές διακοπές σε πολυτελές σκάφος. Η υποκρισία του είναι μνημειώδης. Πολεμάει, υποτίθεται, τις ελίτ και κάνει διακοπές στα κότερά της, στέλνει τα παιδιά του στα σχολεία της, βάζει επιφανείς εκπροσώπους τους στα ψηφοδέλτιά του.

Ιδεολογικές αρχές: Μάλλον θεωρούνται περιττή πολυτέλεια. Το μόνο που έχει απομείνει να θυμίζει κάποιες ιδεολογικές αναφορές είναι τα κάδρα μορφών της αριστεράς στα υπουργικά γραφεία και η χρησιμοποίηση κάποιων απογόνων στα ψηφοδέλτια. Μέχρι πριν από λίγους μήνες ο κ. Τσίπρας κυβερνούσε αγκαλιά με τον κ. Καμμένο. Τώρα που η συμμαχία τελείωσε, προσπαθεί να κρύψει τον ΣΥΡΙΖΑ πίσω από μια ανύπαρκτη «προοδευτική συμμαχία».

Ο όρος colotumba έχει γίνει πλέον διεθνής κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει πλέον ούτε σε ποιο στρατόπεδο κινείται στην Ευρώπη. Σε εκείνο της ριζοσπαστικής αριστεράς ή των σοσιαλιστών; Ήταν αγκαλιά με τους Podemos και πανηγυρίζει για τη νίκη του Σάντσεθ τον οποίο έβριζε μέχρι χθες. Κατακεραύνωνε τον Ολάντ, ενώ τώρα είναι στα μαχαίρια με τον Μελανσόν...

Αλήθεια: Ο Αλ. Τσίπρας είναι το αντώνυμο αυτής της λέξης. Είναι το συνώνυμο του ψεύδους και της εξαπάτησης. Υποσχέσεις που γνωρίζει ότι δεν μπορούν να εκπληρωθούν δίνονται αφειδώς, στοιχεία διαστρεβλώνονται, γεγονότα αποκρύπτονται. Ο κατάλογος των ψεμάτων είναι τόσο μακρύς ώστε θα χρειαζόταν σειρά άρθρων ειδικά γι’ αυτόν. Ο Αλ. Τσίπρας λέει ψέματα με την ίδια ευκολία που αναπνέει.

Αξιοκρατία: Η αγραμματοσύνη, η ανικανότητα και η παρεοκρατία είναι «σήματα κατατεθέντα» της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τα βιογραφικά πολλών υπουργών αποτελούν πρόκληση για παιδιά με προσόντα που στέλνουν τα πλούσια βιογραφικά τους σε εταιρείες και δημόσιες υπηρεσίες περιμένοντας ένα θετικό νεύμα για να πιάσουν μια κακοπληρωμένη δουλειά ή απογοητευμένα εγκαταλείπουν τη χώρα. Άνθρωποι χαμηλών προσόντων διορίστηκαν επικεφαλής δημόσιων επιχειρήσεων κι οργανισμών και διαχειρίζονται δημόσια περιουσία δισεκατομμυρίων, επειδή έχουν συμπληρώσει κομματικά ένσημα, επειδή ανήκουν στον στενό κύκλο του πρωθυπουργού, επειδή είναι κολλητοί κάποιου υπουργού ή συγγενείς κάποιου κεντρικού στελέχους.

Σε λίγους μήνες η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελεί παρελθόν. Μαζί μ’ αυτήν θα αποτελεί παρελθόν και η σημαία της ηθικολογίας που ανέμιζε ο Αλ. Τσίπρας στον δρόμο προς την εξουσία. Στη θέση της θα ανεμίζουν τα κουρέλια κάποιων αρχών που έγιναν λάβαρα επειδή «πουλούσαν». Γιατί αρχές η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ. «Μην είσαι μικροαπατεώνας, θα καταλήξεις στη φυλακή. Να είσαι μεγαλοαπατεώνας. Θα γράψεις ιστορία» λέει μια γνωστή ρήση. Δεν ξέρω αν την είχαν υπόψη τους. Το σίγουρο είναι ότι την ακολούθησαν.