Κατά τη γνώμη μου, η αποχώρηση της τρόικα από την Ελλάδα μετά το Μάιο και η έξοδος της Ελλάδας για δανεισμό από τις αγορές στο τέλος του 2014, αποτελεί τη μοναδική αντιμνημονιακή στρατηγική.
Όπως έχω αναφέρει σε προγενέστερα σχόλια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα εμπροσθοβαρή μέτρα έχουν αρχίσει να αποδίδουν σε δημοσιονομικό επίπεδο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, από τον Αύγουστο του ’13, η ελληνική οικονομία να «τρέχει» με δίδυμο πλεόνασμα, δηλαδή πρωτογενές προϋπολογισμού γενικής κυβέρνησης και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Η συνέχιση της εμπλοκής στις συζητήσεις της κυβέρνησης με την τρόικα, οπωσδήποτε δείχνει ασυμφωνία στο τρόπο εκτέλεσης του προϋπολογισμού και στην εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών.
Δείχνει όμως ότι αυτή τη φορά, η ελληνική πλευρά είναι πολύ πιο ισχυρή και ότι η βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών αφήνει το περιθώριο στην ελληνική πλευρά να διαπραγματευτεί με τους πιστωτές χωρίς άμεσες ανάγκες χρηματοδότησης. Κι αυτό αποτελεί μία στρατηγικής σημασίας εθνική επιτυχία.
Μετά από τρία χρόνια μνημόνιο, εκτιμώ ότι είναι ώρα η τρόικα να αποχωρήσει από την Ελλάδα μετά το Μάιο και η Ελλάδα να βγει στις αγορές για δανεισμό στο τέλος του 2014.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η επικοινωνιακή τακτική της πολιτικής και τραπεζικής ηγεσίας καθώς και συνεχείς επισκέψεις στο εξωτερικό, οι οποίες έχουν στόχο την προώθηση των καλών επιδόσεων της ελληνικής οικονομίας και τη διερεύνηση του επενδυτικού ενδιαφέροντος για αγορά ελληνικών ομολόγων.
Εάν η Ελλάδα βγει για δανεισμό από τις αγορές σημαίνει ότι η απόδοση των ελληνικών ομολόγων θα πρέπει να έχει μειωθεί από το σημερινό επίπεδο του 8% στην περιοχή του 5%.
Σημαντική στήριξη σε αυτή τη στρατηγική αποτελεί το μακροχρόνιο προφίλ του τωρινού ελληνικού χρέους, το οποίο έχει μέσο όρο λήξης περί τα 16 χρόνια, καθώς και η επικείμενη συμφωνία για περαιτέρω μέτρα «ελάφρυνσης» του ελληνικού χρέους.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχει αυτή η στρατηγική, είναι η εξασφάλιση ότι η ελληνική οικονομία θα τρέχει από εδώ και πέρα με πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό σε πρώτο βαθμό σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά θα πρέπει να πείσει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 θα διατηρηθεί και το 2014.
Σε δεύτερο βαθμό σημαίνει, ότι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση θα πρέπει να δείξουν εμπράκτως στο διεθνή παράγοντα, ότι και χωρίς τρόικα, η τήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων, θα είναι βασικό συστατικό κάθε μείγματος κυβερνητική πολιτικής.
Η αποχώρηση της τρόικα και η έξοδος της Ελλάδας για δανεισμό στις αγορές δεν είναι εύκολη στρατηγική, έχει πολλές απαιτήσεις, αλλά εάν πετύχει θα έχει πολλαπλά οφέλη για την οικονομία και την κοινωνία.
Κατά τη γνώμη μου, αποτελεί και τη μοναδική εφικτή και ρεαλιστική στρατηγική, η οποία μπορεί να κινητοποιήσει τις παραγωγικές δυνάμεις και την κοινωνία, να διευκολύνει την επανεκκίνηση της οικονομίας και να προκαλέσει την αύξηση της απασχόλησης.
Το περίεργο είναι ότι η στρατηγική απεμπλοκής από την τρόικα και η έξοδος της Ελλάδας για δανεισμό από τις αγορές, πρακτικά αποτελεί και τη μοναδική, πραγματική αντιμνημονιακή στρατηγική.
Αντιθέτως, κάθε άλλη αντιευρωπαϊκή πολιτική πρόταση θα μας επαναφέρει αργά ή γρήγορα ξανά σε μνημόνιο, αυτή τη φορά με χειρότερους όρους, αφού κανείς δεν θα μας δανείζει για τις χρηματοδοτικές μας ανάγκες.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
15°
