Πολιτικη & Οικονομια

Όταν πάρω τη μίζα μου

Το θέμα είναι να προλαμβάνεις, όχι να κυνηγάς

Κώστας Γιαννακίδης
ΤΕΥΧΟΣ 699
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Οι μίζες, το μαύρο χρήμα, οι offshore και ο τρόπος λειτουργίας του ελληνικού συστήματος

Ας πούμε ότι γίνομαι υπουργός. Ναι, ξέρω, όπως θα έγραφε και ο ποιητής, πολλά έχουν δει τα μάτια σας, μα αυτό σας φέρνει τρόμο. Όμως στους καιρούς μας το απίθανο διατηρεί πλέον την καλύτερη σχέση με το καθημερινό. Αν μη τι άλλο, δύναμαι να ισχυριστώ ότι είμαι πολύ καλύτερος από πολλούς και πολλές που έβαλαν υπό μάλης υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Αφού δώσω τον πολιτικό όρκο και την παραγγελία για καινούργια έπιπλα, αφού προσλάβω γραμματέα με καμπύλες και έναν ξάδερφο, θα ασχοληθώ με τις κεντρικές υποθέσεις του υπουργείου μου. Κοινώς καμιά μεγάλη προμήθεια, κανένα έργο που καθυστερεί, τέτοια πράγματα. Επειδή όμως δεν είμαι ψώνιο, ούτε τόσο αδίστακτος ώστε να δηλώνω ότι μπήκα στην πολιτική για να προσφέρω, θα κοιτάξω να δω τι μπορώ να βγάλω και εγώ από την άρση των εμποδίων που θα προκαλέσει η πολύτιμη υπογραφή μου.

Τέλος πάντων, δεν θέλω να σας τα λέω με περιστροφές, έτσι και γίνω ποτέ υπουργός θα μπω σε μεγάλο πειρασμό να πάρω μίζα. Κατά προτίμηση σε μετρητά. Θα τα καταχωνιάζω σε έναν καναπέ στο σπίτι ή σε θυρίδα. Και για να είμαι πιο σίγουρος, θα φροντίσω αυτή η θυρίδα να είναι κάπου μακριά από εδώ, σίγουρα όχι στην Ελβετία – μη με δει κανένα μάτι στη Λωζάνη και μετά πρέπει να εξηγώ ότι πήγα για σοκολατάκια. Άσχημο είναι το Μονακό; Δεν είναι. Και αν έχεις τα μετρητά που θα βάλω στην τσάντα, το βρίσκεις υπέροχο, ονειρικό, μοναδικό. Δεν θα μπορέσω να αγοράσω το εξοχικό που θέλω, ούτε να διοχετεύσω τα μετρητά σε πολυτελείς αγορές, αλλά, θα είναι εκεί, μία ζεστή αγκαλιά αν ποτέ στο μέλλον το παιδί μου έρθει σε δύσκολη θέση και χρειαστεί βοήθεια. Ο μπαμπάς θα έχει φροντίσει και για αυτό. Με τα ίδια μετρητά θα μου πάρει λουλούδια, ελπίζω να τα αφήσει στα χέρια μου και όχι σε κανένα μάρμαρο. 

Τώρα αν έχω μαζέψει πολλά περισσότερα και θέλω, με κάποιον τρόπο, να τα έχω μέσα στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, θα ξεκινήσω με έναν δικηγόρο στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους. Λάθος. Θα βάλω τον δικηγόρο μου να βρει έναν δικηγόρο στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους. Δεν εμπιστεύομαι πια τους Παναμέζους. Και επειδή η εικόνα του Άκη με στοιχειώνει σαν εφιάλτης, θα δώσω κάτι παραπάνω, αλλά θα αισθάνομαι ασφαλής. Θα ιδρυθούν, φυσικά, μερικές offshore στις οποίες δεν θα εμφανίζομαι εγώ, ούτε κάποιος δικός μου άνθρωπος. Ιδιοκτήτης θα είναι κάποιος πολίτης Λιβερίας ή Μπελίζε, ο οποίος δεν θα υπάρχει στον πραγματικό κόσμο, αλλά μόνο στο χρηματοκιβώτιο του σπιτιού μου, όπου θα κλειδώσω το διαβατήριό του. Ναι, αν δεν το ξέρετε, υπάρχουν χώρες που πουλάνε διαβατήρια και ταυτότητες ανθρώπων που δεν γεννήθηκαν ποτέ. Θεωρητικά είναι αδύνατο να φτάσουν σε μένα, ακόμα και αν αμοληθεί η CIA στο κατόπι μου. Διότι το διαβατήριο θα το έχει αγοράσει από τη Λιβερία ο δικηγόρος από τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και θα το έχει παραδώσει στον δικηγόρο μου, ίσως και σε κάποιον άλλον ενδιάμεσο.

Σας τα λέω όλα αυτά για δύο λόγους: πρώτον για να ξέρετε ότι όταν με το καλό πάρω τη μίζα μου, κανένας δεν θα μπορέσει να με τσιμπήσει. Δεύτερον, για να σας πω ότι όλη αυτή η κουβέντα για τη Novartis, τους λογαριασμούς, τις offshore δεν έχει κανένα νόημα. Προς Θεού, μακριά από μένα υπαινιγμοί για τους ανθρώπους που ελέγχονται από τη Δικαιοσύνη. Απλώς αυτό που θέλω να πω, είναι ότι το ζητούμενο δεν είναι να βρεις το μαύρο χρήμα, αλλά να προλάβεις τη δουλειά πριν στηθεί στις πλάτες της χώρας. Έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα αυτή τη στιγμή, με την υπογραφή του υπουργού να υπερκαλύπτει υπηρεσιακούς παράγοντες και επιτροπές, το σύστημα προστατεύεται μόνο προσχηματικά. Και είναι να απορείς πώς διάολο εδώ και τόσα χρόνια κανένα κόμμα, καμία κυβέρνηση, δεν ανέλαβε μία αποφασιστική πρωτοβουλία για περισσότερες δικλείδες ασφαλείας και αποτροπής της αρπαχτής. Εν προκειμένω, από όλα όσα ακούγονται αυτές τις μέρες για λαμόγια και σκευωρούς, την πιο σωστή θέση εκφράζει το ΚΚΕ που λέει περίπου αυτό: το θέμα είναι να προλαμβάνεις, όχι να κυνηγάς.