Δύο χρόνια, 9 μήνες και κάτι ημέρες μετά το δημοψήφισμα, θυμόμαστε τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης που κλυδωνίζει τη Βρετανία και ενώ η συμφωνία με την ΕΕ βρίσκεται στον αέρα.
David Cameron: «Ας κάνουμε λοιπόν ένα δημοψήφισμα»
Πρωθυπουργός από το 2010 που όμως –αν και φιλοευρωπαίος– δεν κατάφερε ποτέ να λύσει την παλιά εσωκομματική διαμάχη ανάμεσα στους ευρωσκεπτικιστές και τους φιλοευρωπαίους. Ήδη ένα χρόνο μετά την εκλογή του, 81 συντηρητικοί βουλευτές ψηφίζουν υπέρ της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος για το Brexit. Στο μεταξύ στις ευρωεκλογές του 2014 έρχεται πρώτο το κόμμα για την Ανεξαρτησία του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP). Για να ρίξει τους τόνους, ο Cameron ανακοινώνει ότι θα διοργανώσει δημοψήφισμα για τη σχέση της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία στις γενικές εκλογές του 2015. Και όταν το πετυχαίνει, πράγματι πραγματοποιεί τη δέσμευσή του, όντας βέβαιος ότι το Brexit θα απορριφθεί. Φροντίζει μάλιστα να οργώσει και τη χώρα υπέρ του Remain
Το 53% τον διαψεύδει επιλέγοντας διαζύγιο της χώρας από την ΕΕ και ο πρωθυπουργός πετάει την καυτή πατάτα που μόλις έβρασε στον αέρα και παραιτείται. Και όχι μόνο παραιτείται αλλά δηλώνει ότι αποσύρεται από την πολιτική ζωή και στηρίζει την Theresa May στη μάχη της διαδοχής. Μάλιστα της προτείνει να υιοθετήσει μία πιο soft εκδοχή του Brexit για να πείσει τους φιλοευρωπαίους βουλευτές να ψηφίσουν τη συμφωνία. Ενώ βλέπει την καυτή του πατάτα να βγάζει ατμούς στα χέρια της νέας πρωθυπουργού, δηλώνει ότι η εκδοχή του No Deal θα ήταν καταστροφή για τη χώρα.
Πρωτοπόρος του Brexit και υποστηρικτής του before it was cool. Επικεφαλής του κόμματος UKIP από το 2006 έως το 2016, εκλέχτηκε μάλιστα και ευρωβουλευτής το 1999 προφανώς με την λογική ότι το σύστημα πρέπει να το πολεμάς από μέσα. Διαφωνεί με το σύνολο των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης την οποία έχει χαρακτηρίσει «τεχνοκρατικό τέρας». Το 2014, με τη νίκη του κόμματός του στις ευρωεκλογές, μετατρέπεται αυτόματα στον φυσικό ηγέτη του στρατοπέδου του Leave.
Ξαφνικά εγκαταλείπει την ηγεσία και στη συνέχεια, το 2018, συνολικά το κόμμα, καταγγέλλοντας ότι έχει κάνει «δεξιά στροφή». Γίνεται αντιπρόεδρος της συλλογικότητας Leave means leave.
Τον θυμόμαστε αγκαλιά με μία ασημένια πιατέλα σοκολατάκια να παίζει τον ρόλο του πρέσβη σε δεξίωση στο ξενοδοχείο Ritz. Έτσι προσπάθησε να διασκεδάσει την πρόταση του Donald Trump που είχε δηλώσει ότι θα γινόταν «ένας πολύ καλός πρεσβευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στις ΗΠΑ».
Τελευταία έχει εντείνει την κριτική του στους βουλευτές κατηγορώντας τους ότι προδίδουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Παράλληλα, εκφράζει συχνά την ανησυχία του ότι το πολυαναμενόμενο Brexit θα ακυρωθεί. Και μέσα σε όλα απειλεί ότι αν καταλήξει η χώρα να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές, θα είναι υποψήφιος.
Boris Johnson: Εκκεντρικός, τραμπικός και αθυρόστομος
Μαζί με τον Farage αποτέλεσαν το ηγετικό ντουέτο των Brexiters στο δημοψήφισμα. Ο πρώην δήμαρχος Λονδίνου με το εκκεντρικό μαλλί δεν εγκατέλειψε την πολιτική σκηνή μετά την ψηφοφορία, όπως ο κολλητός του. Αντίθετα, ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση της Theresa May. Αυτό δεν τον εμπόδισε από το να την ξεσκίσει στην κριτική για τη στρατηγική της στις διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες. Τελικά τα έσπασε μαζί της και παραιτήθηκε ηρωικά, υποστηρίζοντας την καθαρή ρήξη με την Ε.Ε.
Η υπουργική του θητεία σημαδεύτηκε περισσότερο από τις γκάφες του παρά από τις πολιτικές του αποφάσεις. Τελευταία μία δηλώνει ότι η συμφωνία της May με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πεθάνει, μία αφήνει να φανεί ότι θα στηρίξει τη συμφωνία αυτή στη Βουλή των Κοινοτήτων. Το μόνο βέβαιο, όπως σχολιάζουν πολλοί, είναι ότι βλέπει με πολύ καλό μάτι τη θέση της May και ελπίζει ότι θα είναι ο φυσικός της διάδοχος.
Από τη στιγμή που ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας μετά το δημοψήφισμα, στις 13 Ιουλίου 2016, ανέλαβε και την καυτή πατάτα της οργάνωσης του Brexit. Έκτοτε προσπαθεί να βρει ισορροπίες ανάμεσα στους φιλοευρωπαίους βουλευτές που ελπίζουν ακύρωση του διαζυγίου της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσους ζητούν ένα πιο «μαλακό» Brexit και όσους επιμένουν σε σκληρό Hard Brexit, επαναλαμβάνοντας ότι είναι καλύτερα μία μη συμφωνία από ότι μία κακιά συμφωνία.
Σε κυβερνητικό επίπεδο, είναι η πρωθυπουργός που έβλεπε τους υπουργούς να περνούν και να φεύγουν, αφού επί των ημερών της έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες παραιτήσεις.
Παρόλο που, όπως υπενθυμίζουν, κάποιοι έχει σπουδάσει Γεωγραφία, αδυνατεί να λύσει τα βασικά θέματα που αφορούν τα σύνορα της χώρας την επομένη του διαζυγίου με την Ε.Ε. Αλλά ούτε και τη δική της ιδεολογική κωλοτούμπα λόγω της θεσμικής της θέσης, αφού υπήρξε υποστηρίκτρια της παραμονής της χώρας στην Ευρώπη την εποχή του δημοψηφίσματος και αναγκάστηκε την επόμενη να κάνει τεράστια στροφή. Όχι μόνο να στηρίξει το Brexit αλλά να το σχεδιάσει εξαρχής και να το πραγματοποιήσει.
Τα περισσότερα μεγάλα στελέχη των Εργατικών είναι φιλοευρωπαίοι και ζητούν τη διεξαγωγή ενός νέου δημοψηφίσματος. Ο ίδιος όμως δεν κρύβει καθόλου τα ευρωσκεπτικιστικά του συναισθήματα. Εκλέχτηκε στην ηγεσία του κόμματος με μία «αριστερή» ατζέντα, δηλώνοντας με κάθε τρόπο την αντίθεσή του στον μπλερισμό και τη σοσιαλδημοκρατία.
Δεν είναι ο μόνος. Αρκετά μεγάλο μέρος των αριστερών ψηφοφόρων, στήριξαν το Brexit, κυρίως αυτά που ονομάζουμε «λαϊκά στρώματα». Έκτοτε το κόμμα των Εργατικών βουλιάζει στον διχασμό του. Ένα σημείο δείχνει προς στιγμήν να βρίσκει όλες τις πτέρυγες σύμφωνες και αυτό είναι η άρνηση έγκρισης της συμφωνίας που διαπραγματεύτηκε η Theresa May με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γενικά, από την αρχή της κρίσης, η βελόνα του Corbyn δείχνει να έχει κολλήσει στο αίτημα για εκλογές το οποίο επαναλαμβάνει μετά σε κάθε συζήτηση, κάθε ψηφοφορία, κάθε δήλωση ή συνέντευξη.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
