Ολλανδική «ασθένεια» πλήττει την Ευρωπαϊκή Ένωση

Στην Ελλάδα πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες οι περιφερειακές εκλογές στην Ολλανδία, που πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 20 Μαρτίου, εκτιμώ όμως ότι είναι ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός που θα επηρεάσει τις εξελίξεις στην Ε.Ε.

Με βάση το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών κατανέμονται οι 75 έδρες της Γερουσίας, του δεύτερου νομοθετικού σώματος τη Ολλανδίας, το οποίο είναι σε θέση να μπλοκάρει αποφάσεις της βουλής.

Πολιτικές ανακατατάξεις

Το κόμμα που ήρθε πρώτο μεταξύ των 14 που πήραν μέρος στις περιφερειακές εκλογές στην Ολλανδία είναι το Δημοκρατικό Φόρουμ, που κινείται στο χώρο μεταξύ σκληρής και άκρας Δεξιάς. Εξασφάλισε 14,4% των ψήφων, ενώ στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές δεν είχε λάβει μέρος, και 12 έδρες στη Γερουσία.

Βασικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου κόμματος είναι η υποστήριξη στους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας –πρωταγωνίστησε στο δημοψήφισμα του 2016 με το οποίο οι Ολλανδοί εκφράστηκαν κατά της ευρωπαϊκής προοπτικής της Ουκρανίας–, ενώ διεκδικεί την αποχώρηση της Ολλανδίας από την Ε.Ε.

Το Δημοκρατικό φόρουμ ανέπτυξε τις δυνάμεις του σε βάρος του ακροδεξιού Κόμματος για την Ελευθερία του Βίλντερς, το οποίο έπεσε από το 11,6% στο 6,9% και περιορίστηκε σε πέντε έδρες στη Γερουσία.

Το Δημοκρατικό φόρουμ κέρδισε πολλές ψήφους και από τα τέσσερα κεντροδεξιά κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού (Χριστιανική Ένωση, Δημοκράτες 66, Χριστιανοδημοκρατική Έκκληση, Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία). Συνολικά τα ποσοστά των κυβερνητικών κομμάτων υποχώρησαν 9,5 μονάδες και οι έδρες τους στη Γερουσία περιορίστηκαν στις 31, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην προώθηση του νομοθετικού έργου της κυβέρνησης.

Ενδιαφέρουσα εξέλιξη είναι ο διπλασιασμός του ποσοστού των Πράσινων Αριστερών από 5,4% σε 10,7% σε βάρος του αριστερόστροφου Σοσιαλιστικού Κόμματος, που έπεσε από το 11,6% στο 5,9%, ενώ το κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα, από το οποίο προέρχεται ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Τίμερμανς –υποψήφιος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής– υποχώρησε από το 10,1% στο 8,5%.

Οι πολιτικές ανακατατάξεις στην Ολλανδία είναι ιδιαίτερα δυσάρεστες για την Ε.Ε. και φυσικά την Ελλάδα, καθώς έχει δημιουργηθεί ένας ισχυρός πόλος της σκληρής και της άκρας Δεξιάς με ευρωσκεπτικιστική ή και αντιευρωπαϊκή λογική.

Αυτός ο πόλος ασκεί μεγάλη πολιτική πίεση στα κεντροδεξιά κόμματα που συνεργάζονται στην κυβέρνηση Ρούτε με αποτέλεσμα να υιοθετούν θέσεις που έρχονται σε αντίθεση με τα καλώς εννοούμενα ευρωπαϊκά και εθνικά μας συμφέροντα. Καμία αύξηση, αντίθετα συνέχιση της σταδιακής μείωσης των περισσότερων κονδυλίων του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, αντιρρήσεις στην προώθηση της τραπεζικής ένωσης, αυστηρή διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού σε βάρος των χωρών πρώτης εισόδου και κυρίως της Ελλάδας.

Αυτά που συμβαίνουν στην Ολλανδία παρατηρούνται στον ένα ή τον άλλο βαθμό και σε άλλες εξαιρετικά ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. όπως είναι η Γερμανία και η Αυστρία. Έχουν ενισχυθεί τα κόμματα της σκληρής και άκρας Δεξιάς με αποτέλεσμα να ασκούν μεγάλη πίεση στα κόμματα της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς στην κατεύθυνση που περιέγραψα.

Το πνεύμα του Brexit

Στο Ηνωμένο Βασίλειο η διαδικασία του Brexit δοκιμάζει τη συνοχή του Συντηρητικού Κόμματος και σε μικρότερο βαθμό του Εργατικού Κόμματος.

Το κακό είναι ότι μετά την εφαρμογή του Brexit το πνεύμα του Brexit θα παραμείνει στην Ε.Ε. Εξαιρετικά αναπτυγμένες χώρες, χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ολλανδίας, θα αρχίσουν να παίζουν με την ιδέα της αποχώρησης από την Ε.Ε. θεωρώντας ότι η όποια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κοστίζει ακριβά, διαφωνώντας με τις διαφαινόμενες διευρύνσεις σε Τουρκία, Δυτικά Βαλκάνια, Ουκρανία ή επειδή θεωρούν ότι μπορεί να τα καταφέρουν καλύτερα μόνες στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Επιπλέον ενισχύεται η άποψη σε ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. ότι η συμβολή στη χρηματοδότηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού ισοδυναμεί με κατασπατάληση των χρημάτων των δικών τους φορολογουμένων.

Το Brexit διεκπεραιώνεται αλλά το πνεύμα του Brexit παραμένει στην Ε.Ε. με διάφορους τρόπους και η ολλανδική «ασθένεια» που στηρίζεται στον ευρωσκεπτικισμό και τον αντιευρωπαϊσμό, μας προειδοποιεί για τις δυσκολίες που έρχονται.