Ευχαριστούμε πολύ, κ. Λοΐζου

Τη συγγνώμη της κ. Λοΐζου, προσωπικά, είμαι διατεθειμένος να την αποδεχθώ. Άλλωστε, άλλος είναι ο ετάζων καρδίας και νεφρούς των ανθρώπων. Ούτε με ενδιαφέρει τίνος κόρη είναι. Η δική μου αντίρρηση ήταν εξαρχής πολιτική και επ’ αυτής τίποτα δεν άλλαξε. Όποιος και όποια μπορεί και γράφει τέτοιες ανοησίες, αυτονοήτως είναι ακατάλληλη για την πολιτική. Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για τον κ. Κυρίτση. Όχι μόνο επειδή ξέχασε τους νεκρούς της Μαρφίν αλλά και επειδή θεώρησε νόμιμο πολιτικό επιχείρημα το ότι ως σήμερα δεν έχει υπάρξει νεκρός αστυνομικός από μολότοφ. Άραγε να περιμένουμε λίγο ακόμα;

Όμως το πολύ σοβαρότερο ζήτημα δεν είναι τα δύο στελέχη καθαυτά, όσο το τι μας λέει η συμμετοχή τους σε τόσο προβεβλημένες θέσεις για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μπορούμε να εμπιστευθούμε ένα κόμμα στο οποίο αύριο αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα μπορεί να εξαρτώνται από τέτοια πρόσωπα;

Ο Νίκος Αλιβιζάτος μας θύμισε πρόσφατα πόσο συχνά το τυχαίο μπορεί να καθορίσει την πορεία μιας χώρας. Κι ασφαλώς δεν έχουμε ξεχάσει πόσο κοντά φτάσαμε στο να βρεθούμε εκτός ευρωζώνης το 2015. Το παρασκήνιο του διαζυγίου Τσίπρα - Βαρουφάκη δεν το έχουμε μάθει. Είναι ωστόσο φανερό ότι τον καθοριστικό ρόλο τον έπαιξαν οι ανεπίσημες επαφές που επιδίωξαν οι Ευρωπαίοι, κυρίως ο κ. Γιουνγκέρ και η κ. Μέρκελ, οι οποίοι πειθανάγκασαν τον κ. Τσίπρα να αποδεχθεί τον δρόμο της λογικής. Χωρίς αυτούς πιθανότατα θα είχαμε οδηγηθεί στη ρήξη κι από εκεί και πέρα οι αντιστάσεις προς ένα καθεστώς Μαδούρο θα ήταν εξαιρετικά περιορισμένες. Βουλευτές όπως ο κ. Κυρίτσης και η κ. Λοΐζου θα είχαν χειροκροτήσει ενθουσιωδώς μια τέτοια κάθοδο στην κόλαση.

Κι ας μου συγχωρεθεί η υπερβολή, καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο ηγέτης των Κμερ Ρουζ που έσφαξε τον λαό του φοιτητής στην Γαλλία ήταν. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει δηλαδή, αν το φέρουν οι συνθήκες, πόσο επικίνδυνα μπορεί να γίνουν άτομα που στερούνται στοιχειωδών αρχών δημοκρατικού πολιτισμού.

Η κ. Λοΐζου και ο κ. Κυρίτσης ασφαλώς δεν είναι οι μόνοι που έχουν ένα τέτοιο έλλειμμα στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκφράζοντας ωστόσο με τόσο ακραίο τρόπο τις απόψεις τους, προσέφεραν, άθελά τους, υπηρεσία. Αρκετά στελέχη αισθάνθηκαν την ανάγκη να διαφοροποιηθούν. Κι αυτό συνέπεσε με το ότι για πρώτη φορά και σε τέτοιο βαθμό βλέπουμε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος τόσες διαφωνίες, ανοιχτά διατυπωμένες. Σε κανονικές συνθήκες δεν θα άλλαζε κάτι. Αυτή τη φορά όμως υπάρχουν δύο ιδιαιτερότητες. Η πρώτη είναι η προσπάθεια ανοίγματος σε στελέχη της κεντροαριστεράς. Και η δεύτερη η επερχόμενη εκλογική ήττα.

Όποιος πιστεύει ότι μετά την ήττα τίποτα δεν θα αλλάξει στον ΣΥΡΙΖΑ κάνει λάθος. Κάθε κόμμα που περνά στην αντιπολίτευση έχει να διασχίσει μια έρημο. 

Όποιος πιστεύει ότι μετά την ήττα τίποτα δεν θα αλλάξει στον ΣΥΡΙΖΑ κάνει λάθος. Κάθε κόμμα που περνά στην αντιπολίτευση έχει να διασχίσει μια έρημο. Όσα σήμερα συγκαλύπτονται από την εξουσία θα βγουν στην επιφάνεια. Και η συζήτηση για το πώς θα ξανακερδίσουν τις εκλογές θα προκαλέσει εντάσεις. Σε αυτό θα συμβάλουν και τα στελέχη της Γέφυρας. Είναι σαφές ότι η απήχησή τους στο εκλογικό σώμα είναι περιορισμένη. Κι είναι εύκολο να τους αποκαλούμε γυρολόγους που νοιάζονται για το συμφέρον τους και μόνο. Πρόκειται όμως για εσκεμμένη υπεραπλούστευση. Κάποιοι πήγαν σίγουρα για την καρέκλα. Μπορεί όμως να το πει κανείς αυτό για τον Μπουτάρη, τον Σταθόπουλο, τον Μουζέλη, τον Βαλντέν ή τον Μητσό, για να αναφερθούμε σε ορισμένα μόνο από τα στελέχη που δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν; Μπορεί να κάνουν λάθος, μπορεί σήμερα να προέχει η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί με μια δόση ρομαντισμού να περιμέναμε ότι δεν θα συνέπλεαν με όσους τους αποκαλούσαν γερμανοτσολιάδες. Άλλο όμως η διαφωνία, άλλο η κριτική και άλλο η ηθική απαξίωσή τους. Όσοι αρέσκονται να τους λοιδορούν δεν κάνουν κάτι διαφορετικό από τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά υποτιμούν πόσο τους αποξένωσε η ίδια η δημοκρατική παράταξη με την αδυναμία της να ανανεωθεί αλλά και με την καταθλιπτική αφωνία που έχει επιβάλει η ηγεσία της σε κορυφαία ζητήματα όπως το Μακεδονικό.

Έτσι κι αλλιώς το ζήτημα είναι αλλού. Μέχρι σήμερα η συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μεταξύ της αριστερής πτέρυγας και της ακόμα πιο αριστερής. Το θέμα της ήταν αν πρόδωσαν την αριστερή ιδεολογία για χάρη της εξουσίας ή αν το έκαναν από ανάγκη, επειδή, όπως είπε ο κ. Τσακαλώτος, ηττήθηκαν. Για πρώτη φορά θα υπάρχουν στελέχη που θα εκφράζουν πιο ρεαλιστικές θέσεις. Πρόσωπα που η πολιτική τους διαδρομή είναι πολύ πιο κοντά στον πασοκικό εκσυγχρονισμό από ό,τι στον συριζαϊκό λαϊκισμό. Στελέχη όπως η Λοΐζου, ο Κυρίτσης και βέβαια η Μεγαλοοικονόμου ή ο Πολάκης θα αποτελούν έναν αντίπαλο που δεν θα μπορούν να αγνοήσουν.