Πολιτικη & Οικονομια

Στάλιν: από μακριά κι αγαπημένοι

Tο να λέμε ότι η Ελλάδα θα είχε τελικά πιο ευρωπαϊκό προφίλ ως κομμουνιστική χώρα δεν προκύπτει από πουθενά

Θύμιος Τζάλλας
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Ηπειρωτικός Αγών δημοσίευσε εντυπωσιακές φωτογραφίες από τις πρώτες μέρες του ΕΛΑΣ στα Γιάννενα, πιθανώς τον Φεβρουάριο του 1945. Σε αυτές βλέπουμε ένα τεράστιο πορτραίτο του Στάλιν στο ξενοδοχείο Ακροπόλ, ένα κτίριο που σώζεται μέχρι σήμερα και μάλιστα όπως ακριβώς ήταν. Η εικόνα του Στάλιν σε ένα σημείο από το οποίο οι Γιαννιώτες περνάνε κάθε μέρα, προσέδωσε στη φωτογραφία μία αναπάντεχη συναισθηματική διάσταση και πυροδότησε μια αναμενόμενη συζήτηση γύρω από το κλασικό ερώτημα: «τι θα γινόταν αν το πορτραίτο έμενε εκεί για πάντα»;

Ένας χρήστης έγραψε στο facebook της εφημερίδας, τι τελικά πέτυχαμε κατά την άποψή του. «Μείναμε με το άγαλμα του Τρούμαν ώστε να είμαστε για πάντα αποικία των Αμερικάνων, να χάσουμε 7 χρόνια από τη ζωή μας και το 40% της Κύπρου με τη χούντα τους, να έχουμε στη παρανομία και στην ξενιτιά τους μισούς Έλληνες επί 30 χρόνια και να έχουμε βάσεις στο έδαφός μας από τις οποίες βομβαρδίζονται και καταστρέφονται χώρες και λαοί. Άγιο είχαμε».

Το πρόβλημα για την αφήγηση της αριστεράς, είναι ότι ακόμη και αυτή η εν πολλοίς θλιβερή ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας με τις διώξεις αριστερών, τον εκτοπισμό αντιφρονούντων και μειονοτήτων, τα ξερονήσια, τη δικτατορία και την Κύπρο, έφερε την Ελλάδα σε καλύτερο μέρος από τις χώρες που τελικά κράτησαν τον Στάλιν στην πλατεία τους. Το να λέμε ότι η Ελλάδα θα είχε τελικά πιο ευρωπαϊκό προφίλ ως κομμουνιστική χώρα δεν προκύπτει από πουθενά. Όσοι νομίζουν ότι ο Στάλιν θα κατέβαινε για να ανεβάσουν τον Ηλίου ή τον Πουλαντζά, το νομίζουν αυθαίρετα. Δεν συνέβη πουθενά. Ο Στάλιν αποκαθηλώθηκε μεν, αλλά οι διάδοχοι του συνέχισαν να καταστρέφουν την ανατολική Ευρώπη.

Ακόμη πιο παράδοξη είναι η αντιφατική και διαρκώς απαξιωτική συμπεριφορά που η ελληνική αριστερά επιφυλάσσει στις χώρες που τελικά κράτησαν τον Στάλιν. Το υπουργείο Εξωτερικών επί Κοτζιά ανακάλεσε τον πρέσβη μας στην Τσεχία, με το επιχείρημα ότι οι Τσέχοι δεν ξέρουν πώς λειτουργεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Δεν έκανε φυσικά το ίδιο με τον έλληνα πρέσβη στη Βρετανία, όταν για παράδειγμα ο υπουργός Οικονομικών Τζορτζ Όζμπορν (ο πρώτος Ευρωπαίος υπουργός με τον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε τη διαπραγμάτευση του 2015) χαρακτήρισε το συνομιλητή του, Γιάνη Βαρουφάκη «Μίκι Μάους» και μάλιστα από το βήμα της βρετανικής Βουλής. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Στέφος είπε πριν από λίγες μέρες ότι η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα, ενώ η Λιθουανία όχι (με αφορμή τις δηλώσεις του επιτρόπου Υγείας της Ε.Ε., Βιτένις Αντριουκαΐτις σε βάρος του Πολάκη).

Από τη μία η ελληνική ριζοσπαστική αριστερά απαξιώνει τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, εξαιτίας του κομμουνιστικού τους παρελθόντος. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ οικειοποιείται αυτό το παρελθόν εκ του μακρόθεν και εκ του ασφαλώς. Ο Σταύρος Κοντονής επιτίθεται στους Εσθονούς γιατί δεν αναγνωρίζουν τις ευεργετικές συνέπειες του κομμουνισμού, και οργανώνουν ημέρες μνήμης κατά του σοβιετικού καθεστώτος. Ακόμη και η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 παρουσιάστηκε ως η στιγμή της ισοφάρισης για την ήττας της ελληνικής εκδοχής του ευρωκομμουνισμού.

Ο Στάλιν ήταν λοιπόν καλός για λίγες μέρες το 1945 στην κεντρική μας πλατεία, και για λίγες δεκαετίες στις πλατείες άλλων κρατών. Δηλαδή, από μακριά και να αγαπιόμαστε με το αριστερό μας ακροατήριο.