Ολόκληρη η συζήτηση που γίνεται για το άρθρο 3 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ είναι άνευ νοήματος. Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ είναι ένα νομικό κείμενο. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. Δεν έχει καμία σχέση με το τι πιστεύει ο καθένας. Ούτε με το πώς διοικείται η Εκκλησία. Το άρθρο 3 δεν αφορά στις σχέσεις κράτους - εκκλησιών, όπως λανθασμένα αναφέρεται. Αυτές διέπονται από νόμους που έχει ψηφίσει η Βουλή και μπορούν να μείνουν ως έχουν ή να αλλάξουν με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Η αλλαγή του άρθρου 3 και η απαλοιφή της προμετωπίδας του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (Εις το όνομα της αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος) έχει σχέση με τη σοβαρότητα του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, δηλαδή με τη σοβαρότητα της χώρας. Είναι ανήκουστο σε νομικό κείμενο να υπάρχουν θρησκευτικές αναφορές. Να σας δώσω ένα πράδειγμα. Αγοράζει η Εκκλησία της Ελλάδος ένα οικόπεδο για να ανεγείρει τον Ναό της Αγίας Τριάδος. Γράφουν μήπως τα συμβόλαια «Εις το όνομα της αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος»; Όχι! Γιατί δεν το γράφουν, αφού για «λογαριασμό» της Αγίας Τριάδος συντάσσονται; Διότι είναι νομικά κείμενα! Όπως δεν το γράφει η απόδειξη που θα πάρεις από ένα κατάστημα εκκλησιαστικών ειδών, αν αγοράσεις μια αγιογραφία με την Αγία Τριάδα. Είναι λοιπόν εκτός πλαισίου, και ασεβές ταυτόχρονα αν το δούμε θεολογικώς, ένα νομικό ή οποιασδήποτε άλλης φύσης κείμενο να το παντρεύεις με θρησκευτικές έννοιες προσπαθώντας, πονηρά, να του προσδώσεις πρόσθετη νομιμοποίηση. Τι άποψη είχε, αλήθεια, η Αγία Τριάδα για το άρθρο περί (μη) ευθύνης υπουργών;
Ας δούμε όμως τι λέει ο άρθρο 3 για να καταλάβουμε το ανούσιο της συζήτησης που κοντεύει να προκαλέσει νέο εμφύλιο. Τα σχόλιά μου μέσα σε παρένθεση.
1. Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού.
(Σχόλιο: Τι σημαίνει «επικρατούσα». Έναντι ποίου επικρατεί; Η λέξη «επικρατούσα» είναι χωρίς κανένα νομικό αντίκρυσμα. Δεν δίνει κανένα προνόμιο στην «επικρατούσα» θρησκεία έναντι των άλλων «μη επικρατουσών» θρησκειών. Αν οι περισσότεροι Έλληνες είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, προφανώς μεγαλύτερη σε αριθμό πιστών είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Και λοιπόν; Τι σχέση έχει αυτό με το ΣΥΝΤΑΓΜΑ;)
H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
(Σχόλιο: H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας μπορεί να είναι ενωμένη δογματικά η διοικητικά με όποια Εκκλησία θέλει, να τηρεί όποιους κανόνες και όποιες παραδόσεις θέλει, να διοικείται όπως θέλει και να συγκροτείται όπως θέλει. Θα ζητήσει την άδεια του κράτους; Από πού κι ως πού; Η φιλελεύθερη αντίληψη για τις θρησκείες απελευθερώνει και την Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας από το κρατικό «νταβατζηλίκι».)
2. Tο εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Kράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.
(Σχόλιο: Ένα άρθρο επίσης άνευ νοήματος. Εφόσον πρόκειται για εκκλησιαστικό καθεστώς και όχι για πολιτικό, μπορεί να είναι αυτό το οποίο αποφασίζουν οι εκκλησιαστικές αρχές. Πάλι το κράτος δεν έχει καμμία δουλειά να ανακατεύεται.)
3.Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη».
(Σχόλιο: Το κείμενο της Αγίας Γραφής είναι ήδη μεταφρασμένο από τα Εβραϊκά, τα Αραμαϊκά, και τα αρχαία Ελληνικά, της ελληνιστικής περιόδου. Η πρώτη γνωστή μετάφραση είναι η μετάφραση των Εβδομήκοντα, που αφορά την Παλαιά Διαθήκη και έγινε μέχρι τον 1ο π.Χ. αιώνα από 72 λόγιους, ελληνομαθείς Εβραίους. Επειδή όμως αυτά τα κείμενα είναι ακατανόητα από τον μέσο Έλληνα, πολλοί κληρικοί και φιλόλογοι προσπάθησαν να μεταφράσουν, από την εποχή του Βυζαντίου ακόμα, την Αγία Γραφή σε μια πιο στρωτή γλώσσα. Έτσι υπάρχουν αρκετές μεταφράσεις με πιο διαδεδομένη τη μετάφραση της Βιβλικής Εταιρείας. Αλλά και πάλι τι δουλειά έχει το το κράτος με αυτό το θέμα; Είναι στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας να ορίσει ποιο κείμενο της Αγίας Γραφής αποδέχεται. Κι αν αύριο αποφασίσει να το εκλαϊκεύσει και να εγκρίνει μια νέα μετάφραση, είναι πάλι δικό της θέμα. Η συνταγματική φράση «η επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται» είναι βλακώδης ως αντιφατική εξ ορισμού. Αν κάποιος μεταφράσει την Αγία Γραφή στην καθομιλουμένη ή στα ποντιακά, και η Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας δεν την αναγνωρίσει, η μετάφραση δεν είναι επίσημη! Άρα δεν μπορεί να απαγορευτεί. Αν την αναγνωρίσει, είναι επίσημη, άρα προς τι η πρόβλεψη του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ; Επίσης δεν μας λέει το ΣΥΝΤΑΓΜΑ τι θα συμβεί αν μια μετάφραση την εγκρίνει η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδας αλλά δεν την εγκρίνει η Mεγάλη του Xριστού Eκκλησία στην Kωνσταντινούπολη ή αντιστρόφως. Πώς λύνεται η διαφορά; Ξανά η φιλελεύθερη αντίληψη δίνει τη λύση: εφόσον οι Εκκλησίες αποφάσισαν να είναι «αυτοκέφαλες» –Τι αδόκιμη λέξη! Υπάρχει... ετεροκέφαλος;– είναι δικό τους θέμα το ποια κείμενα θα αναγνωρίζουν και ποια όχι. Πάλι του κράτους δεν του πέφτει λόγος.)
13°
