Πάνω που είχε καταφέρει να βγει από την αόρατη ζώνη κερδίζοντας τις εντυπώσεις μ’ εκείνη την εκπληκτική απάντηση στις χυδαιολογίες του «Μακελειού», ο Παύλος Γερουλάνος, ξαφνικά, έδωσε μια και την κλώτσησε την καρδάρα. Ερωτηθείς σχετικώς είπε ότι αισθάνεται «πιο κοντά» με τον υποψήφιο του Σύριζα! Και πράγματι. Ποσοστιαίως τουλάχιστον, οι δύο υποψήφιοι απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους και συγκεκριμένα γύρω στο 25,5% ο καθένας τους πίσω από τον σταθερά προπορευόμενο Κώστα Μπακογιάννη.
Οπότε, σιγά την καρδάρα θα μου πεις, και θα ’χεις δίκιο. Πάνω από το χυμένο γάλα όμως, όσο λίγο κι αν είναι αυτό, έχει πέσει πολύ κλάμα και έχουν γραφτεί παροιμίες και παροιμίες. Κλαίγε εσύ, ενόσω εγώ θα σκέφτομαι. Ήταν μια απερισκεψία της στιγμής; Μια επιμέρους τοποθέτηση που βάναυσα απομονώθηκε ή μήπως ένα συμπυκνωμένο πολιτικό μανιφέστο πλήρες νοήματος; Όταν πρόκειται να διερμηνεύσω τον τρόπο που σκέπτονται οι μεγαλοαστοί, χάνω συνήθως τον μπούσουλα. Το ξέρω ότι μιλάμε άλλη γλώσσα, όχι κατ' ανάγκην ξένη, αλλά πάντως με πολλούς ψυχολογικούς τύπους αμετάφραστους. Αναζητώντας το αυθαίρετο του γλωσσικού σημείου, είναι φανερό ότι δεν θα συνεννοηθούμε ποτέ μεταξύ μας. Οπότε αδίκως χάνω τον χρόνο μου.
Ας συμφωνήσουμε τουλάχιστον στο εξής. Ότι ο Παύλος Γερουλάνος ήταν μια καθ' όλα αξιοπρεπής υποψηφιότητα από τον τέως πασοκικό χώρο που δεν άφησε ασυγκίνητους τους νυν και αεί κεντροαριστερούς καθώς και ένα ενδιαφέρον κομμάτι της νεανικής ψήφου. Γιατί βιάστηκε να συγκροτήσει αντιπολιτευτικό μέτωπο, πριν καν να χάσει δόξη και τιμή; Έχει υπ' όψιν του πώς αντιπολιτεύονται οι συριζαίοι στους δήμους; Έχει διαβάσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δυνητικών ψηφοφόρων του; Έχει δει τη μαύρη ρουφήχτρα που καταπίνει κάθε αυτοδιοικητική φιλοδοξία του Σύριζα;
Είναι ωραίο να είσαι υπεράνω συνθηκών και πραγματικότητας. Ωραίο να απαντάς στον ανταγωνισμό με κινήσεις μεγαλείου που στην πραγματικότητα είναι πιο ανταγωνιστικές κι από τον ίδιο τον ανταγωνισμό. Εντωμεταξύ όμως υπάρχουμε κι εμείς που αισθανόμαστε πολιορκημένοι. Από τη μια, τα μαξιμαλιστικά οράματα του Κώστα Μπακογιάννη, από την άλλη, η μίζερη τακτική των αντιπάλων του, κι ούτε ένα παλτουδάκι στα μέτρα της έρμης της Αθήνας ν’ αντέξει τον χειμώνα που θα διαδεχτεί τους απανωτούς χειμώνες της.
13°
