Ο Όσκαρ Ουάιλντ έχει μιλήσει πριν από αυτούς γι’ αυτούς. Γιατί, πείτε μου, ποιος θα ήξερε τον βουλευτή κ. Φωκά, τη βουλευτή –πλέον– του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μεγαλοοικονόμου, τον κ. Πολάκη και διάφορους άλλους όπως αυτοί, αν δεν προκαλούσαν το κοινό αίσθημα και τη λογική με χυδαιότητα, κυνικότητα και ψευτομαγκιά.
Για να μην αδικώ κανέναν, τη συλλογή θα μπορούσαν να συμπληρώνουν ο κ. Παπαχριστόπουλος, ο κ. Ζουράρις κ.ά. αλλά αυτοί, πέραν της ομοιότητάς τους με τους παραπάνω, είχαν την τύχη να είναι θαμώνες σε διάφορα σόου της ελληνικής τηλεόρασης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αναγνωρισιμότητά τους.
Έψαξα με ευλάβεια να δω πόσα «χαρτιά» μάζεψε ο βουλευτής κ. Φωκάς στις εκλογές. Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ο κ. Φωκάς δεν βρίσκεται μεταξύ των υποψηφίων της Ένωσης Κέντρου του Βασίλη Λεβέντη, αλλά εμφανίζεται μεγαλοπρεπώς πρώτος στη λίστα της Β΄ Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, όπου και εκλέγεται. Ως υποσημείωση, ας συγκρατήσουμε το γεγονός πως οι εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015 έγιναν με λίστα, άρα ο βουλευτής Φωκάς δεν διεκδίκησε προσωπικά σταυρούς.
Με την ίδια ευλάβεια που αναζήτησα τα στοιχεία του βουλευτή Φωκά, έψαξα να βρω και τα στοιχεία της βουλευτού κ. Μεγαλοοικονόμου. ΜΑΝΤΕΨΤΕ: Η κ. Μεγαλοοικονόμου είναι όμοια περίπτωση με τον Βουλευτή κ. Φωκά. Τι δηλαδή; Δεν ήταν υποψήφια τον Ιανουάριο του 2015 αλλά επέλεξε την πρωτιά στη λίστα τον Σεπτέμβρη με την προοπτική της εκλογής, υπό το ρευστό πολιτικό σκηνικό. Όπερ και εγένετο.
Οι δύο ως άνω βουλευτές είδαν φως και μπήκαν. Είναι εκλεγμένοι χωρίς σταυρό, με συμμετοχή στα ψηφοδέλτια ενός κόμματος, που ως φαίνεται να μην έχει τύχη για εκ νέου είσοδο στη Βουλή. Αριβίστες θα έλεγε κανείς, αλλά ας μην τους αδικούμε.
Άφησα τελευταίο τον Παύλο Πολάκη, γιατί εκτός της γραφικότητας δεν έχει σημεία σύνδεσης με τους άλλους δύο. Ο Παύλος Πολάκης είναι ένα στοιχείο μοναδικό. Τον Ιανουάριο του 2015 κατάφερε να πάρει με τη γνωστή ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ 15.645 σταυρούς στα Χανιά. Γράφεται προσφάτως μάλιστα πως ο Πολάκης ετοιμάζεται να κατέβει στην Αθήνα στις επόμενες εκλογές για να αποφύγει «την αγάπη» των συντοπιτών του. Δεν θέλω να πιστέψω κάτι τέτοιο. Ο Πολάκης, λοιπόν, είναι η εικόνα και η ουσία του αδικημένου Έλληνα που ενώ πετάει το πλαστικό ποτήρι του στην παραλία, διαμαρτύρεται παράλληλα για την οικολογική καταστροφή. Είναι ο ίδιος τύπος που καπνίζει σε κλειστούς χώρους και είναι υφυπουργός υγείας, όχι στο Ιράκ, στην Ελλάδα. Είναι επίσης ο ίδιος, εν ενεργεία, υπουργός που απειλεί δημοσιογράφους πως θα τους θάψει, χωρίς να τρέχει τίποτα. Είναι ο τύπος που έχει ένα παπί στρογγυλοφάναρο από το 1991 και το αφήνει οριζοντιωμένο, παράλληλα στο πεζοδρόμιο, για να γυρνάει το βράδυ και να το τραβάει για να παρκάρει εκεί το αγροτικό.
Οι Φωκάδες, οι Μεγαλοοικονόμηδες και οι Πολάκηδες δεν θα ήταν τίποτα αν δεν υπήρχαν οι γκαζόζες, οι κουραμπιέδες και ο μόνος μου και όλοι σας. Αλλά για να επανέλθω, όπως είπε και ο Όσκαρ Ουάιλντ: Το χειρότερο από το να μιλούν άσχημα για σένα είναι να μη μιλούν καθόλου για σένα.
