Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε… Κάπως έτσι μπορούν να συνοψιστούν τα σχόλια και οι πηχυαίοι τίτλοι site, εφημερίδων και δελτίων ειδήσεων για την «καταβαράθρωση της ΧΑ». Πίσω από τους οποίους κρύβονται αφενός ευσεβείς πόθοι και αφετέρου άρνηση της πραγματικότητας την οποία (εν τινι βαθμώ) διαμόρφωσαν. Διότι αν μετά από ό,τι έχει γίνει, μετά τις συλλήψεις, τις σοκαριστικές αποκαλύψεις και μετά από ένα φόνο, το μόνο που υπέστη η ΧΑ είναι προσγείωση των ποσοστών της στην εκλογική της δύναμη, τότε σίγουρα, ως κοινωνία, κάτι κάνουμε λάθος.
Η «αδιαπραγμάτευτη αλήθεια των αριθμών» δυστυχώς συχνά επιτρέπει πολλαπλές αναγνώσεις, τις οποίες πιο αρμόδιοι να αναλύσουν είναι οι δημοσκόποι και οι ειδικοί. Σαφώς η Χ.Α. δεν θα μπορούσε εν μία νυκτί να προσγειωθεί από το 10% στο 1%. Αλλά θα ήταν εθελοτυφλία να μην εξάγουμε συμπεράσματα για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως κοινωνία, όταν εξακολουθούμε να τοποθετούμε ως τρίτη πολιτική δύναμη ένα κόμμα τα μέλη του οποίου διώκονται για εγκληματικές πράξεις, προστασία, μαύρο χρήμα και η ηγεσία του είναι προφυλακισμένη για το αδίκημα διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης. Ένα κόμμα το οποίο έχει μέλη κατηχητές επίδοξων ανατροπέων του πολιτεύματος, υποψήφιες βουλευτίνες άνεργες (κατά τα λεγόμενά τους) στα σπίτια των οποίων βρέθηκαν 145.000 ευρώ και μαϊμού cd τα οποία εμπορευόταν και μέλη στα σπίτια των οποίων βρέθηκαν από 3 έως 13 μη δηλωμένα όπλα.
Και ποια είναι η αντίδραση μέρους του εκλογικού σώματος σε όλα αυτά; Να θεωρεί σε ποσοστό 63,5% (δημοσκόπηση MRB), δηλαδή οι 6 στους 10, ότι οι διώξεις δεν γίνονται επειδή είναι αυτονόητες σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα όταν προκύπτουν τέτοια στοιχεία, αλλά ότι «έγιναν για να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες από τα νέα μέτρα και τα οικονομικά προβλήματα της καθημερινότητας». Βέβαια, σαφώς ευθύνεται και το πολιτικό σύστημα, το οποίο έχει να επιδείξει ένδοξο παρελθόν παλινωδιών στην επικοινωνιακή διαχείριση πολιτικών κρίσεων. Αλλά και μόνο η απάντηση ότι ένα κόμμα –με τη δράση που αποκαλύπτεται ότι έχει η Χ.Α.– διώκεται για να μη μάθουμε ότι περικόπτεται το εφάπαξ των 50άρηδων συνταξιούχων (την ίδια ώρα, βέβαια, δε μάθαμε ότι βρέθηκε παράθυρο συνταξιοδότησης για 100 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους ηλικίας μόλις 50 ετών με μόλις 18 έτη υπηρεσίας, εκ των οποίων οι 30.000 αποχωρούν ήδη εντός του 2013 με ευνοϊκές προϋποθέσεις) προκαλεί, αν μη τι άλλο, μειδίαμα.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον εύρημα δε, είναι το ότι τις αμέσως επόμενες μέρες μετά τη δολοφονία, η δημοσκόπηση της MRB έδινε στη Χ.Α. πρόθεση ψήφου 6,8%, ενώ τώρα που έχουν γίνει οι συλλήψεις, οι αποκαλύψεις έχουν πληθύνει και έχει περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, αντί τα ποσοστά να υποχωρούν περαιτέρω, αντίθετα παρουσίασαν στη μέτρηση της ίδιας εταιρίας άνοδο (6,9%). Ποσοστό το οποίο ειρήσθω εν παρόδω είναι το ποσοστό που έλαβε στις τελευταίες εκλογές. Και να σημειωθεί ότι τέταρτο κόμμα έρχεται το ΠΑΣΟΚ, αλλά με αισθητή διαφορά 2,2 μονάδων στην εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος (MRB: εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος: ΧΑ 9%, ΠΑΣΟΚ 6,8%). Παράλληλα, ας μην αγνοήσουμε το γεγονός ότι η εκτόξευση της ΧΑ στο 10% ήταν δημοσκοπική. Και αυτή η δημοσκοπική εκτόξευση φαίνεται να ανακόπτει την ανοδική της πορεία μετά τη σοκαριστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά πλέον φαίνεται να σταθεροποιείται κοντά στην εκλογική απήχηση του κόμματος.
Ακόμα, όμως, και από όσους εμφανίζονται να την εγκαταλείπουν, λίγοι δηλώνουν άλλη κομματική επιλογή. Η πλειοψηφία τηρεί μία μάλλον επιφυλακτική στάση αναμονής, η οποία δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε επιστροφή στο κόμμα όταν ο θόρυβος καταλαγιάσει. Ως προς τη μετακίνηση ψηφοφόρων, ένα 5,5% ψηφοφόρων της ΝΔ εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να μετακινείται προς τη Χ.Α. ενώ το ίδιο εμφανίζεται να κάνει και ένα 2% ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Με απλά λόγια, το νεοναζιστικό μόρφωμα εξακολουθεί μετά από ό,τι έχει γίνει να αλιεύει ψηφοφόρους από τη δεξαμενή ενός αριστερού κόμματος! Και προφανώς δεν φταίει το μνημόνιο για τη Χ.Α., όπως διατείνονται πολιτικοί που τρέμουν στην ιδέα απόδοσης ευθυνών στους ίδιους. Διότι και στην Ισπανία η ανεργία είναι στα επίπεδα της Ελλάδας (κατά το προηγούμενο έτος ακόμα υψηλότερη) και η Πορτογαλία έζησε σφοδρή οικονομική κρίση και μνημόνιο, αλλά όπου κι αν η κρίση γέννησε ανάλογα με της Ελλάδας κοινωνικά προβλήματα, πουθενά δεν αναπτύχθηκαν φασιστικά κινήματα. Και η σιωπή λαλίστατων κατά τα άλλα πολιτικών της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως προς αυτό το φαινόμενο είναι εκκωφαντική. Κι αν δεν μας ενδιαφέρει να δώσουμε σημασία στη φράση του «αντιπαθητικού» Πάγκαλου στο Βήμα (23/10/ 2012) πως «ο Τσίπρας είναι ο κηπουρός του θερμοκηπίου στο οποίο άνθισε η Χ.Α.» ας θυμηθούμε αυτό που είχε γράψει ο Κώστας Σημίτης στο Έθνος της Κυριακής πως «ο λαϊκισμός που θέλει να δώσει το δικαίωμα σε αυτόκλητους πολίτες να δικάζουν ανοίγει το δρόμο στο φασισμό». Τότε κανείς δεν τον άκουσε και ακόμα και οι υπερασπιστές του, τώρα σφυρίζουν αδιάφορα αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας αυτόν το συλλογισμό.
Οι δημοσκόποι είναι οι ειδικοί που θα αναλύσουν τις αιτίες αυτού του ιδιόμορφου φαινομένου, θα δώσουν ενδεχομένως τις απαντήσεις για τη στάση του εκλογικού σώματος, θα προβλέψουν τις μελλοντικές τάσεις και επιλογές. Αλλά ίσως ήρθε η ώρα να κοιταχτούμε στα σοβαρά στον καθρέφτη και να αναρωτηθούμε «τι κάναμε λάθος;» Διότι η μαζική αθώωση μέσω εντυπωσιακών τίτλων σε ΜΜΕ για «μαζική αντίδραση της κοινωνίας» δεν κάνει τίποτα άλλο, πέρα από αυτό που έκανε τόσα χρόνια. Συλλογική απενοχοποίηση των πολιτών που –προς θεού– ουδεμία ευθύνη φέρουν για όσα τραγικά συμβαίνουν.
Τη στιγμη που θα περιμενε κανείς να αρθρώνονται φωνές αγωνίας: «Εκφασίστηκε η ελληνική κοινωνία; Οι Έλληνες έχουμε εκμαυλιστεί σε τέτοιο βαθμό που φέρνουμε τρίτη δύναμη εγκληματίες νεοναζιστές;» Η ευθύνη, δηλαδή, να αποδοθεί και στην ίδια την κοινωνία. Και δυστυχώς η έως τώρα στάση μέρους των ΜΜΕ δεν έχει πείσει ότι οι τίτλοι μπαίνουν προκειμένου να δημιουργήσουν κλίμα απαξίωσης της Χ.Α. Δεν το έκαναν όταν το φαινόμενο γιγαντωνόταν και παρουσιαζόταν ως lifestyle θέαμα εύπεπτης κατανάλωσης, δύσκολα πείθουν, λοιπόν, ότι γι’ αυτό το κάνουν τώρα.
Ο ναρκισσισμός, μάλλον, από τον οποίο είχε κατηγορήσει σε συνέντευξή του ο Στέλιος Ράμφος ότι πάσχουν τα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία προσπαθούν «πάση θυσία να γίνονται αρεστά στο κοινό και να το χαϊδεύουν», φανερώνει τη μεγάλη εικόνα. Η οποία δεν είναι άλλη απο το συμπέρασμα πως… κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
«Βλέποντας τη σπουδαία δουλειά που γίνεται σε αυτές δομές, θα έλεγα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν για μένα ένα δώρο Χριστουγέννων» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
10°
