O σύντροφος Παπαδημούλης είναι πρώην βουλευτής και νυν ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σημαίνει ότι: α) χρησιμοποιεί τα πάντα ως εργαλεία προπαγάνδας αδιαφορώντας για την πραγματικότητα β) είναι άνθρωπος που έχει περιορισμένες γνώσεις και μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτές. Μια από τις συνέπειες των ωραίων γνωρισμάτων του είναι κάποια μοναδικά τουίτ, σαν αυτό της 23ης του Δεκεμβρίου, ημερομηνία κατά την οποία το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς* αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μια γιορτή για την οποία ελάχιστα γνωρίζει: τα Χριστούγεννα.
Aμέσως, δεκάδες καλοί Σαμαρείτες έσπευσαν να υποδείξουν στον σύντροφο Παπαδημούλη όλα τα λάθη που κατάφερε να κάνει χρησιμοποιώντας τους λίγους χαρακτήρες που επιτρέπει το τουίτερ. Του έγραψαν ότι ο Ιωσήφ και η Μαρία μπορεί να ήταν πολλά πράγματα αλλά δεν ήταν πρόσφυγες και όχι μόνο δεν κρύβονταν απο τους Ρωμαίους, αλλά ο λόγος που βρίσκονταν στην Βηθλεέμ ήταν η υπακοή τους στην διαταγή του Οκταβιανού Αύγουστου σύμφωνα με την οποία όλοι όσοι ήταν υπο Ρωμαϊκή κυριαρχία έπρεπε να πάνε στον τόπο καταγωγής τους προκειμένου να απογραφούν. Του έγραψαν ότι ο στάβλος δεν ήταν κρυψώνα, αλλά το αποτέλεσμα της κοσμοσυρροής για την απογραφή εξ αιτίας της οποίας η πληρότητα στη Βηθλέεμ ήταν χειρότερη από Σαντορίνης τον Δεκαπενταύγουστο. Τέλος τον ενημέρωσαν ότι οι «Άραβες» τους οποίους αναφέρει, πρέπει να είναι κάποια φυλή δικής του επινόησης, καθώς οι πραγματικοί Άραβες εμφανίστηκαν πολύ αργότερα στην περιοχή (κάποιοι μάλιστα αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν ο σύντροφος Παπαδημούλης να βασίζει την αντιρατσιστική του ρητορική πάνω σε έναν θρησκευτικό μύθο, αλλά αυτή η απορία επιτρέψτε μου να πω πως είναι μάλλον αγενής, καθώς όλη η ιδεολογία από την οποία ζει και αμοίβεται ο άοκνος υπηρέτης των ελληνικών συμφερόντων στην αλλοδαπή, βασίζεται σε μύθους).
Το αποτέλεσμα του κραξ... των πληροφοριών με τις οποίες έλουσαν τον σύντροφο Παπαδημούλη οι συμπολίτες που - σε αντίθεση με εκείνον - έτυχε να είναι και πνευματικώς παρόντες στις τάξεις του δημοτικού, ήταν μια τρύπα στο νερό. Ο ατρόμητος αριστερός δεν φοβήθηκε τη χλεύη, δεν φοβήθηκε τον εξευτελισμό, δεν φοβήθηκε την αποκάλυψη της βαθιάς του άγνοιας και δεν κατέβασε το επίμαχο τουίτ. Αντιθέτως, εκανε ό,τι κάνει κάθε αριστερός που σέβεται τον εαυτό του μπροστά στην αλήθεια: Την αγνόησε. Και συνέχισε να την αγνοεί ακόμα κι όταν κάποιος συμπολίτης του θύμισε πως αν θέλει να βρει παραδείγματα ρατσισμού και κακομεταχείρησης προσφύγων και μεταναστών δεν χρειάζεται να ταξιδέψει στην Ιουδαία της φαντασίας του. Μπορεί απλώς να κοιτάξει τον καθρέφτη του. Και μπράβο του.
* «ιστορικό» είναι οποιοδήποτε στέλεχος της αριστεράς έχει ξεπεράσει το 52ο έτος της ηλικίας του ή έχουν αρχίσει να ασπρίζουν οι τρίχες της κεφαλής του.
8°
