Οι Βουκεφάλες και «το μέτωπο της λογικής»

Από το βράδυ της Κυριακής οι «we are only macedonians» εθνικιστές πανηγυρίζουν σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ. Στο ραδιόφωνο γνωστός δημοσιογράφος πανηγυρίζει γελώντας ότι «απέτυχε το δημοψήφισμα στα Σκόπια, ψήφισαν μόνο οι Αλβανοί το Ποτάμι, και ο Δανέλλης». Μεθαύριο θα παριστάνει και πάλι ότι υποστηρίζει τη σύνθετη ονομασία. Σε «φιλελέ» site δημοφιλής αρθρογράφος υποστηρίζει ότι το δημοψήφισμα απέδειξε ότι δεν πρόκειται για φιλικό λαό και φιλικό κράτος (!!!) κ.λπ., για αυτό ζητά να τους προτείνουμε νέα συμφωνία με όνομα Σλαβομακεδονία! Ό,τι να ’ναι! Μεθαύριο θα παριστάνει και αυτός πάλι ότι δήθεν υποστηρίζει σύνθετη ονομασία. Σε ένα δημοψήφισμα που το 37% τόλμησε με θάρρος να πάει στην κάλπη να ψηφίσει ότι συμφωνεί να αλλάξει όνομα, ενώ ένα 30-40% κρύφτηκε στα σπίτια του πίσω από τις πλάτες αυτών των θαρραλέων 37%, αντί να τους αναγνωρίσουμε την προσπάθεια αυτή τους ειρωνευόμαστε και προμοτάρουμε κάποια δήθεν νίκη για τους εθνικιστές (αν ήμασταν στην θέση τους, πόσοι από εμάς θα πήγαιναν να ψηφίσουν ΝΑΙ σε αντίστοιχο ερώτημα;).

Αυτοί οι 609.813 πολίτες από το 37% συμμετοχής στην ΠΓΔΜ στο δημοψήφισμα που είπαν «Ναι» στην Ευρώπη, μοιάζουν με το 38% στο δημοψήφισμα στην Ελλάδα το 2015. Είχαν το θάρρος να βγουν μπροστά. Όσοι ψηφίσαν «Ναι» στο δημοψήφισμα είναι πολίτες σαν εμάς, που θέλουν τη χώρα τους μέλος στην πολυεθνική Ε.Ε. σε μια μεγάλη χώρα συμμαχία που θα αφήσει σιγά σιγά τα έθνη κράτη να σβήσουν στη μνήμη. Είναι αυτοί που τόλμησαν να εκτεθούν. Να αφήσουν πίσω τους τον εθνικισμό και να πάνε στον δρόμο για την Ευρώπη μαζί με την Ελλάδα.

Το 1903, στο χωριό Σέτινα της Φλώρινας γεννήθηκε ο Νικόλαος Γρούιος, χριστιανός σλαβόφωνος. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού συμμετείχαν στην εξέγερση του Ίλιντεν. Με το τέλος των βαλκανικών πολέμων, η Σέτινα πέρασε στην Ελλάδα. Το 1926 με το ΦΕΚ 341/1926 το χωριό πήρε ελληνικό όνομα και μετονομάστηκε σε Σκοπός.    

Ο Γρούιος πολέμησε για τον ελληνικό στρατό στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο, πληγώθηκε στο πεδίο της μάχης και πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Φλώρινας στις 19/11/1940.  Ήταν Βαλκάνιος, πέθανε για την ελευθερία, αλλά δεν ήταν «Έλληνας». Μετά τον εμφύλιο η χήρα σύζυγός του από το Κρουσοράτη (Αχλάδα) της Φλώρινας, πήρε τα τρία της παιδιά και πέρασε στη Γιουγκοσλαβία, μαζί με τους περισσότερους κάτοικους του Σκοπού. Οι Έλληνες δεν την θεωρούσαν «Ελληνίδα». Εκεί άλλαξε το όνομά της σε Gruevski. Ένα από τα παιδιά της, ο Talo Gruevski, είναι ο πατέρας του πρώην πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Νικολά Γκρουέφσκι. Η ιστορία της οικογένειας του φανατικού εθνικιστή «Μακεδόνα», πρώην πρωθυπουργού, είναι το αντιπροσωπευτικό παράδειγμα βαλκανικής ταυτότητας στο χαρμάνι των Βαλκανίων.

Εκεί, όσοι ψήφισαν Όχι και όσοι απείχαν, θέλουν μια χώρα έρμαια του εθνικισμού να δεθούν στο ίδιο άρμα με την Ρωσία του Πούτιν και την Τουρκία. Η αντιπολίτευση εκεί επέλεξε να μην δώσει την μάχη του «Όχι», αλλά να κρυφτεί στην αποχή επιδιώκοντας να ακυρώσει τη διαδικασία. Οι εθνικιστές εκεί επιθυμούν μια νέα συμφωνία με το όνομα Μακεδονία σκέτο. Σύμμαχοί τους οι Καμμένοι και οι βουκεφάλες. Εθνικισμός για εθνικισμό. Αλυτρωτισμός για αλυτρωτισμό. Οι μεγάλες πατρίδες των μεν, στις μεγάλες πατρίδες των δε. Εδώ, οι ντόπιοι βουκεφάλες «μακεδονομάχοι» προτιμούν έναν αντίπαλο σαν τον φανατικό Γκρουέφσκι, όχι έναν σύμμαχο σαν τον διαλεκτικό Ζάεφ.    

Μετά το δημοψήφισμα, η συνέχεια πρώτα Βουλή και μετά εκλογές στην ΠΓΔΜ. Τώρα η σκυτάλη περνά σε εμάς. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα κόμματα συμφωνούν ότι το μακεδονικό πρέπει να λυθεί, και ότι δεν θα υπάρξει καλύτερη συμφωνία από αυτήν που αποδέχτηκαν χθες οι γείτονές μας. Στην Ελλάδα το τυχοδιωκτικό σχέδιο του Τσίπρα για εκλογές, για συντάξεις και μακεδονικό θα πάει πίσω. Η παλινωδούσα ΝΔ, που έλπιζε ότι θα το αποφύγει, θα το βρει μπροστά της, η κύρωση της συμφωνίας πάει στη δική της κυβέρνηση, και οι βαρόνοι ακονίζουν μαχαίρια για την αναμενόμενη κυβίστηση Μητσοτάκη. Επί κυβέρνησης ΝΔ (και όσο αντέχει ο Ζάεφ και το 37% των γειτόνων) οι ίδιοι αναλυτές του «ευρωπαϊκού μετώπου» που ανόητα πανηγυρίζουν για την αποχή, θα μας λένε πόσο μας συμφέρει η ίδια συμφωνία χωρίς να αλλάξει ούτε μια τελεία.

Το «Ναι» στο δημοψήφισμα τα πήγε καλά, αν συγκρίνεις ότι στις εκλογές του 2016 η συμμετοχή ήταν 66,8% και το κόμμα του Ζάεφ βγήκε δεύτερο με 437 χιλ. ψήφους (ο Ζάεφ δεν έχει εκλεγεί πρωθυπουργός από την κάλπη, αλλά από τη Βουλή).  Στο δημοψήφισμα του 1991 για την ανεξαρτησία της γειτονικής χώρας συμμετείχε το 71,8% και το «Ναι» είχε φτάσει το 95%. Πάντα είναι πιο εύκολο να ψηφίζεις αρνητικά, πάντα είναι πιο εύκολο το στίγμα του προδότη να το αφήνεις στον άλλο και να απέχεις, γιατί ελπίζεις ότι κάποιος άλλος θα βρεθεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Πόσοι νομίζεις θα ψήφιζαν σε ελληνικό δημοψήφισμα «Ναι» σε συμφωνία για «Βόρεια Μακεδονία», ακόμα και αν η γλώσσα και η υπηκοότητα περιγραφόταν όπως θα ήθελαν τα ελληνικά κόμματα που μιλούν για προδότες;  

Πώς αυτοί οι πολιτικοί (και οι αναλυτές) που σήμερα πανηγυρίζουν για «αποτυχημένο δημοψήφισμα», αύριο θα πείσουν τους πολίτες ότι σωστά αυτοί υποστηρίζουν σύνθετη ονομασία σε συμφωνία με την ΠΓΔΜ (π.χ. για Βόρεια Μακεδονία και σλαβομακεδονική γλώσσα) μόνο με την έγκριση της Βουλής, χωρίς δημοψήφισμα, όταν οι ίδιοι έχουν θρέψει το θηρίο του εθνικισμού;  

Το 2015 στο δημοψήφισμα μετρηθήκαμε στα δύσκολα, και υπολογίζαμε ότι το «ευρωπαϊκό μέτωπο» είμαστε 38,5%. Το Μακεδονικό μάς ξεβράκωσε και πάλι. Ποιοι είναι οι φιλελεύθεροι και διεθνιστές, ποιοι είναι το ευρωπαϊκό μέτωπο και ποιοι είναι οι εθνικιστές, το «ευρωπαϊκό μέτωπο», το «μέτωπο της λογικής» και τρίχες κατσαρές… Είναι θλιβερό πόσους λαϊκιστές καιροσκόπους έκρυβε ανάμεσά μας τελικά και «το ευρωπαϊκό μέτωπο»!

Στο νεκροταφείο των Σκοπίων Μπούτελ βρίσκεται ο τάφος του πλέον αντιπροσωπευτικού Έλληνα παγκοσμίως, του Γιώργου Ζορμπά. Ο φίλος του Καζαντζάκη, που έγινε ήρωας στο βιβλίο του, το 1926 μετακόμισε στα Σκόπια, όπου και εκμεταλλεύτηκε ένα ορυχείο λευκολίθου μέχρι και τον θάνατό του το 1941. Λίγες ημέρες μετά ο Καζατζάκης ξεκίνησε να γράφει το «Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά». Η ζωή είναι που μας διδάσκει, στην Αχλάδα ο τάφος του παππού του Γκρούεφσκι, στα Σκόπια ο τάφος του Ζορμπά. Ο μόνος τρόπος για να σβήσει ο εθνικισμός στην γειτονική χώρα, είναι να σβήσει μαζί με τον δικό μας.