Αφού πω ότι η ηλιθιότητα του αντιεμβολιαστικού κινήματος θέριεψε τη δεκαετία του ’90 από τον απατεώνα Άντριου Ουέικφιλντ, για την απάτη του οποίου μπορείτε να διαβάσετε –μεταξύ άλλων– εδώ, θα πρέπει να εξηγήσω πως δεν έχω τίποτα να γράψω για τους ανθρώπους που αρνούνται τον εμβολιασμό. Όπως ακριβώς δεν θα μπορούσα να γράψω τίποτα για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη ή για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι τους κεραυνούς τους ρίχνει ο Δίας, όταν έχει τα νεύρα του. Νομίζω πως είναι χαμένος χρόνος να γράψω για τα εκατομμύρια ζωές που έχουν σωθεί χάρη στα εμβόλια και τα εκατομμύρια ζωές που χάθηκαν χωρίς αυτά. Όσο χαμένος θα ήταν ο χρόνος που κάποιος θα ξόδευε για να εξηγήσει γιατί ο ηλεκτρισμός έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα σε έναν αρνητή της εξέλιξης που πιστεύει δεν έπρεπε ποτέ να βγούμε από τις σπηλιές ή να κατέβουμε από τα δέντρα. Στο κάτω-κάτω, η στάση των ανθρώπων αυτών καλύπτει περισσότερο ψυχολογικές παρά λογικές ανησυχίες και είναι μάλλον αρμοδιότητα συγκεκριμένης επιστήμης.
Το μόνο κακό εδώ είναι πως αυτοί οι άνθρωποι εκτός από τον εαυτό τους, βάζουν σε κίνδυνο και τα παιδιά τους και άλλα παιδιά που μπορεί να έρθουν σε επαφή με τα δικά τους (μην πει κανείς τη μαλακία «μα τα άλλα παιδάκια είναι εμβολιασμένα», δεν χρειάζεται να σας πω τι μπορεί να συμβεί αν π.χ. ένα παιδάκι δύο μηνών –που δεν μπορεί ακόμα να εμβολιαστεί– χρειαστεί να νοσηλευτεί και τύχει να έρθει σε επαφή με κάποιο ανεμβολίαστο παιδάκι). Ως εκ τούτου, η δράση τους θα έπρεπε να είναι αντικείμενο του νόμου, καθώς δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο από «έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο» μπορεί να σημαίνει να αρνείσαι στα παιδιά σου ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της Ιατρικής.
Το ακόμα μεγαλύτερο κακό είναι ότι, εδώ και λίγες μέρες, οι επικίνδυνοι αυτοί γονείς έχουν για σύμμαχό τους την κυβέρνηση η οποία μέσω του υπουργείου Παιδείας εξέδωσε εγκύκλιο σύμφωνα με την οποία οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί των μαθητών δεν είναι και τόσο υποχρεωτικοί, αν κάποιος γονιός κάνει κέφι να βάλει παιδικές ζωές σε κίνδυνο.
Κάποιοι καλόπιστοι συμπολίτες σκέφτηκαν ότι η ανευθυνότητα του υπουργείου της Παιδείας θα μπορούσε να ακυρωθεί από την υπευθυνότητα του «σοβαρού» υπουργού της Υγείας. Αυτό που δεν υπολόγισαν είναι ο κανόνας σύμφωνα με τον οποίο σε ένα σύνολο ασόβαρων και αδίστακτων ανθρώπων κάποιος που δεν είναι τίποτα από τα δύο δεν θα άντεχε ούτε μέρα και το πιο πιθανό θα ήταν να μην πλησίαζε εξ αρχής. Και ο σύντροφος Ξανθός δεν είναι η εξαίρεση αυτού του κανόνα (στην πραγματικότητα, όταν μιλάμε για ομάδες εξουσίας στις οποίες η συμμετοχή εξαρτάται μόνο από την επιθυμία του συμμετέχοντα, αυτός ο κανόνας δεν έχει εξαιρέσεις).
Σε συνέντευξη τύπου, αφού επανέλαβε ότι τα παιδιά πρέπει να εμβολιάζονται, έκλεισε το ματάκι στους αντιεμβολιαστές λέγοντας πως δεν θεωρεί σωστό να ελέγχονται οι γονείς που δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους.
Αν παρατηρείτε μια μικρή αντίφαση στη λέξη «υποχρεωτικός» και τη φράση «δεν πρέπει να ελέγχονται» είναι γιατί, σε αντίθεση με ό,τι ελπίζει ο σύντροφος υπουργός, γνωρίζετε τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «υποχρεωτικός» και καταλαβαίνετε την γελοιότητα της φράσης «η στράτευση είναι υποχρεωτική αλλά καμία ποινή δεν θα επιβάλλεται σε όσους επιθυμούν να μην υπηρετήσουν».
Στη συνέχεια και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του, ο σύντροφος του Πολάκη, του Παππά, της Γεροβασίλη, του Φλαμπουράρη, της Αυλωνίτου και συναδέλφος του Καμμένου, πρόσθεσε ότι ο εμβολιασμός είναι υποχρεωτικός, αλλά με ταυτόχρονη συναίνεση των γονέων.
Αν αποκλείσουμε την πιθανότητα ο σύντροφος Ξανθός να είναι τόσο χαζός που να μην ξέρει ότι μετά το «υποχρεωτικός» δεν μπορεί να μπει κανένα «αλλά» γιατί τότε είναι που το «υποχρεωτικός» μετατρέπεται σε «προαιρετικός», δεν μένει παρά να αποδεχτούμε ως πραγματικό το μόνο που απομένει. Ο σύντροφος Ξανθός ξέρει τι είναι το σωστό, ξέρει ότι είναι αναγκαίο τα παιδιά να εμβολιάζονται, αλλά πάνω από αυτή την ανάγκη ιεραρχεί την δικιά του ανάγκη να μη δυσαρεστηθεί κανένας πιθανός ψηφοφόρος. Ξέρει ο σύντροφος υπουργός πόσο εγκληματικό είναι να αφήνεις ένα παιδάκι ανεμβολίαστο, αλλά αυτή η γνώση δεν πιάνει μία μπροστά στο πάθος για εξουσία. Μπροστά στο πάθος που αφού απαίτησε τον γρήγορο θάνατο των συνταξιούχων, τώρα παίζει με την υγεία μικρών παιδιών. Και μπράβο του.
7°
