Το πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου για την εξάλειψη της ανομίας στα πανεπιστήμια έχει μία σημαντική χρησιμότητα. Συμπυκνώνει την κυβερνητική αντίληψη για τη λειτουργία των πανεπιστημίων στη χώρα μας.
Με υποκειμενικές περιγραφές και ιδεολογικά φορτισμένες αξιολογικές κρίσεις παρουσιάζει την παραβατικότητα στα πανεπιστήμια ως κάτι φυσιολογικό, όπως υπογραμμίζει μάλιστα το πόρισμα «είναι πολύ μικρότερη απ’ ό,τι στην κοινωνία»!
Σύμφωνα με το πόρισμα: «Ακόμη και πολλές από τις τόσο δαιμονοποιημένες καταλήψεις, οι οποίες όντως διέρρηξαν την ακαδημαϊκή “ειρήνη”, έπαιξαν καθοριστικό και αδιαμφισβήτητο ρόλο στα ιστορικά δρώμενα όπως της Σορβόνης, του Κολούμπια, του Πολυτεχνείου. Σε αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά του οφείλεται και η χρόνια αμφισβήτησή του από τις οπισθοδρομικές δυνάμεις της κοινωνίας». Είναι χαρακτηριστικό της «ευθυκρισίας» και της «αμεροληψίας» των συντακτών του πορίσματος ότι η λέξη ειρήνη, που αφορά ένα αυτονόητο δημοκρατικό ζητούμενο, μπαίνει σε εισαγωγικά, καθώς επίσης το ότι όσοι έχουν μια διαφορετική αντίληψη σε σχέση με το άσυλο συγκροτούν τις οπισθοδρομικές δυνάμεις της κοινωνίας. Η πρόοδος μονοπωλείται από τους οπαδούς του μπάχαλου. Οι συντάκτες του πορίσματος στην προσπάθειά τους να υπερασπισθούν τον θεσμό του ασύλου εξισώνουν μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα του παρελθόντος με τους κάθε λογής τραμπούκους, μπαχαλάκηδες, αντιεξουσιαστές, που καταλύουν εδώ και χρόνια στα ελληνικά πανεπιστήμια κάθε έννοια δημοκρατίας, σεβασμού και ασφάλειας. Με αυτούς τους τραμπούκους, στους οποίους οι συντάκτες του πορίσματος ανεπιφύλακτα αναγνωρίζουν την ιδιότητα του κινηματία, προτείνεται διάλογος μέσω επιτροπών που θα συσταθούν για να αναλάβουν «τη λύση των διαφορών». Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι οι συντάκτες του πορίσματος ρίχνουν μεγάλο βάρος στη διάκριση των εγκληματικών πράξεων που συντελούνται σε πανεπιστήμια, μια λογική που καθιστά την απλή σωματική βλάβη, ή κάθε λογής παρακώλυση, κάτι σαν αθώα εφηβική παρεκτροπή που δεν πρέπει να δαιμονοποιείται! Ο στρουθοκαμηλισμός των συντακτών του πορίσματος σε ό,τι αφορά το πρόβλημα της χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών είναι φανερός. Με «προοδευτική» προσέγγιση προτείνεται η δημιουργία ψυχοκοινωνικών μονάδων στήριξης και η ανάπτυξη street work για τη στήριξη των φοιτητών - χρηστών! Σκόπιμα παραποιούν την πραγματικότητα, παρότι γνωρίζουν ότι στα πανεπιστήμια διακινούν και κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών αμιγώς εξωπανεπιστημιακά στοιχεία. Όσο για τα βανδαλισμένα ATM, προτείνεται η απόσυρσή τους και μόνο εναλλακτικά η παραμονή τους όπου είναι δυνατή η ηλεκτρονική παρακολούθησή τους.
Από την άλλη πλευρά είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που δεν συμφωνούν με το πόρισμα και την οριοθέτηση της προοδευτικότητας την οποία επιχειρεί. Οι φοιτητές, οι οικογένειές τους και οι πολίτες που αντιλαμβάνονται τα πανεπιστήμια ως πρότυπους χώρους ακαδημαϊκής μόρφωσης και έρευνας και όχι ως ανεξέλεγκτο πεδίο παραβατικότητας και τραμπουκισμών αποτελούν σήμερα τη συντριπτική πλειοψηφία.
Στην Ελλάδα του 2018, μετά από σαράντα αδιάλειπτα χρόνια δημοκρατικού πολιτεύματος και εδραιωμένων δημοκρατικών θεσμών, η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών δεν κινδυνεύει από κανέναν παρά μόνο από εκείνους που χτίζουν καθηγητές και προπηλακίζουν φοιτητές και καθηγητές. Απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας είναι η καθημερινή εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων και η παραδειγματική αντιμετώπιση κάθε ενός που την απειλεί.
Η φύλαξη των πανεπιστημίων μέσα από την κατάλληλη τεχνική υποδομή και το επαρκές προσωπικό αποτελεί δημοκρατική αξίωση της κοινωνίας. Με έλεγχο της ταυτότητας κάθε εισερχόμενου, σύγχρονα μηχανήματα ανίχνευσης και παρακολούθησης, όπως ακριβώς συμβαίνει σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, στο Γαλλικό Ινστιτούτο ή στο Ινστιτούτο Γκαίτε, όπου φαντάζομαι ότι κανείς δεν ισχυρίζεται ότι οι ακαδημαϊκές ελευθερίες έχουν περιοριστεί.
Όταν δε τα κόμματα που πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας αποφασίσουν να αποσυρθούν από τα πανεπιστήμια, τότε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα για τη μετάβασή μας στον μετά τη μεταπολίτευση ιστορικό κύκλο σε ό,τι τουλάχιστον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα κόμματα στα πανεπιστήμια δεν έχουν καμία δουλειά. Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να αποτελούν κύτταρα αυτοοργάνωσης με συνεκτικό ιστό που υπερβαίνει τις τρέχουσες κομματικές αντιπαραθέσεις. Οι φοιτητικοί σύλλογοι ως παραμάγαζα των κομμάτων ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους. Καιρός να ανοίξει τα πανιά της η ΑΡΓΩ του Γιώργου Θεοτοκά σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Μόνο οι οπισθοδρομικές δυνάμεις της κοινωνίας επιθυμούν τη συνέχιση της σημερινής πραγματικότητας.
10°
