Ο επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ούντο Μπούλμαν βρέθηκε το απόγευμα της Τρίτης στην Αθήνα, καλεσμένος της ελληνικής αντιπροσωπείας του γερμανικού ιδρύματος των σοσιαλδημοκρατών Friedrich Ebert.
Μεταφέροντας τις διαθέσεις των υπολοίπων συναδέλφων-ομοϊδεατών του στο ευρωκοινοβούλιο και όχι μόνο, οι οποίοι περιβάλλουν με ιδιαίτερη στοργή τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα από τότε που ανήλθε στην εξουσία, αναφέρθηκε σε αναγκαίες «συγκλίσεις του προοδευτικού χώρου» ενόψει των ευρωεκλογών, υποδεικνύοντας στην ελληνική κεντροαριστερά (κυρίως το ΚΙΝΑΛ) ως στρατηγικό σύμμαχο εν όψει των Ευρωεκλογών, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αντίθεση με το περιβάλλον των Βρυξελλών, η αθηναϊκή αίθουσα δεν ήταν και τόσο ευχάριστη για τον κ. Μπούλμαν. Όχι μόνο γιατί καταχεριάστηκε από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση, δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη και καθηγητή Ξενοφώντα Κοντιάδη αλλά και από τον παριστάμενο εκπρόσωπο του ΚΙΝΑΛ Βασίλη Κεγκέρογλου, αλλά και γιατί μέσα από τα ερωτήματα που του τέθηκαν και τα επιχειρήματα που ακούστηκαν, αναγκάστηκε να βγει από την θεωρητική και ιδιοτελή γυάλα των προεκλογικών σχεδίων των Βρυξελλών και να αντιληφθεί την καταγεγραμμένη ιστορικά ιδιαιτερότητα της ελληνικής περίπτωσης.
Τόσο στις τοποθετήσεις των συμμετεχόντων, όσο και στην συζήτηση που ακολούθησε ο κ. Μπούλμαν βοηθήθηκε να διαπιστώσει το χάσμα το οποίο μάταια ζητούν οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές να καλυφθεί μέχρι τις προσεχείς ευρωεκλογές: Οι τραμπουκισμοί του '11, τα προεκλογικά ψέματα και ο δομικός λαϊκισμός, οι γερμανοτσολιάδες και οι προδότες, ο εναγκαλισμός και η ταύτιση με τους ΑΝΕΛ, οι επιθέσεις στη δικαιοσύνη, οι απόπειρες ελέγχου των ΜΜΕ, η καθυστέρηση ή ανατροπή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, η αμέλεια στην ασφάλεια, η υπόθαλψη καταστροφών στα πανεπιστημίων, η Μόρια, οι στοχοποιήσεις των πολιτικών αντιπάλων κλπ. Έργα και ημέρες προ και κατόπιν της κατάληψης της εξουσίας, τα οποία απέχουν έτη φωτός ακόμα και από αυτό που ορίζει το φαντασιακό της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας ως «προοδευτικό».
Οι δύσκολες αυτές στιγμές για τον κ. Μπούλμαν και για ό,τι είχε κατά νου όταν ξεκινούσε για την Αθήνα, μπορεί να του δημιούργησαν και μερικές τύψεις για την μέχρι σήμερα στάση των ευρωπαίων σοσιαλιστών τόσο απέναντι στον παραδοσιακό και ιστορικό τους εταίρο στην Ελλάδα (το ΠΑΣΟΚ και κάθε σχήμα που το διαδέχθηκε) όσο και απέναντι στον «φανταχτερό» νέο συνέταιρο, τον ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως προκάλεσαν κάποιες δεύτερες σκέψεις για την αρχική σιωπή και αμηχανία απέναντι στο ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης το 2010 και την εγκατάλειψη της τότε σοσιαλιστικής κυβέρνησης στο έλεος των πιο συντηρητικών και προτεσταντικών αντιλήψεων της Ευρώπης, παρότι στην Γερμανία οι σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούσαν με την κυρία Μέρκελ. Ή ακόμα για την πλήρη διαγραφή του τρόπου ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ με κάθε μέσο, ψέμα και απαξίωση, ακόμα και με την χρήση φυσικής βίας προς τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Κι εδώ αλήθεια, προκύπτει το ερώτημα, ποιο είναι το μήνυμα που εκπέμπει η ευρωομάδα των σοσιαλιστών όταν προτρέπει σε συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ; «αρπάξτε την εξουσία με κάθε τρόπο και μετά εδώ είμαστε εμείς, με ανοιχτές τις αγκάλες, να καθαγιάσουμε τα ποσοστά σας ως …προοδευτικά;»
Η επιτυχημένη, από πλευράς πρόκλησης ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης, εκδήλωση της Τρίτης έδωσε την ευκαιρία στον κ. Μπούλμαν να επιστρέψει στο ευρωκοινοβούλιο με κάποια πολύτιμα συμπεράσματα στις αποσκευές του. Τόσο ως προς τους όρους της πολιτικής αναδιάταξης του προοδευτικού χώρου στην Ελλάδα όσο και ως προς την μετατόπιση την πολιτικής διαφοροποίησης από την παραδοσιακή αποτύπωση των πινακίδων «αριστερά-δεξιά», στους νέους άξονες αντιπαράθεσης. Ανάμεσα στην πρόοδο και την συντήρηση, στον λαϊκισμό και την υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών, αρχών και αξιών. Από την ορθή αξιοποίηση τους μπορεί να επιτύχει μερική ανάσχεση της αναμενόμενης αυστηρής ετυμηγορίας των ευρωπαίων πολιτών στις προσεχείς ευρωεκλογές. Διαφορετικά, θα προσθέσει ακόμα περισσότερο νερό στον ορμητικό μύλο του επελαύνοντας κύματος λαϊκισμού.
*Ο Γιώργος Παπούλιας είναι Πολιτικός Επιστήμονας – Συνεργάτης του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη
20°
