Χαμόγελο πλατύ που θέλει να δείχνει εγκάρδιο, αλλά δεν είναι. Βλέμμα σκούρο που θέλει να δείχνει χαμογελαστό, αλλά προδίδει αγωνία… ενίοτε και πανικό. Χρώματα κόκκινο και μαύρο. Η Ντόρα Μπακογιάννη περίμενε πολύ καιρό για να καταλήξει στην πηγή. Το ζήτημα είναι αν θα πιει νερό.
Χαμόγελο πλατύ που θέλει να δείχνει εγκάρδιο, αλλά δεν είναι. Βλέμμα σκούρο που θέλει να δείχνει χαμογελαστό, αλλά προδίδει αγωνία… ενίοτε και πανικό. Χρώματα κόκκινο και μαύρο. Η Ντόρα Μπακογιάννη περίμενε πολύ καιρό για να καταλήξει στην πηγή. Το ζήτημα είναι αν θα πιει νερό.
Ο αντίπαλος είναι υπερβολικά σφιχτός, σχεδόν άκαμπτος, χωρίς χρώματα, με προτίμηση τις γήινες - φαιές αποχρώσεις. Βλέμμα που παραπέμπει σε συνεχή αγωνία. Η γλώσσα του σώματος προδίδει μια αδιάκριτη κούραση. Ψαρεύει στα θολά νερά μιας μερίδας της κοινωνίας, με λέξεις κλειδιά, όπως πατρίδα, Σκόπια, Σχέδιο Ανάν, εθνικά θέματα.
Η πρώτη επιχειρεί να στήσει ένα προφίλ που θα παραπέμπει στον Μεσαίο Χώρο, με συνταγή γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας και ολίγο άρωμα από Μπερλουσκόνι. Ο δεύτερος αλιεύει ψήφους με στιλ Φραντς Ζόζεφ Στράους της βαυαρικής Λαϊκής Δεξιάς. Διεκδικεί τη βαλκανικότητά του επιμένοντας σε ανακλαστικά για τα… εθνικιστικά αυτιά των βαλκανόπληκτων συμπολιτών μας. Χρησιμοποιεί, ως πολιτικό άρωμα, την εκδοχή πατριδογνωσίας του μακαρίτη Τάσσου Παπαδόπουλου. Επιχειρεί να πείσει ότι είναι συνεχιστής του αυθεντικού καραμανλισμού.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έχει δίκιο. Στο νήμα θα κερδίσει αυτός που διαθέτει τον καλύτερο μηχανισμό. Η Ντ. Μπακογιάννη είναι αυτή που μέχρι στιγμής δείχνει να έχει στήσει μία αποτελεσματικότερη μηχανή αλίευσης ψήφων. Η μηχανή έχει στηθεί, βεβαίως, εδώ και χρόνια. Η Ντ. Μπακογιάννη εργάζεται στη βάση ενός δικτύου επιρροής. Το δίκτυο αυτό στήθηκε ώστε να διαχειρίζεται τους τοπικούς, περιφερειακούς και εθνικούς μηχανισμούς του κόμματος. Ο μεγάλος εχθρός αυτής της μηχανής είναι η εμπλοκή της κομματικής βάσης, η οποία δεν συμπεριφέρεται με την πειθαρχία των κομματικών στελεχών ή και συνέδρων. Όσο περισσότερο «ανοίγει η διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού» τόσο η Ντ. Μπακογιάννη αντιμετωπίζει πρόβλημα επιρροής. Η μοναδική ελπίδα του Αντώνη Σαμαρά είναι να προστρέξουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες-μέλη στην κομματική κάλπη. Ο Αντώνης ονειρεύεται εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και οκτακόσιες χιλιάδες οργανωμένους δεξιούς, που θα κατακλύσουν τα κομματικά εκλογικά τμήματα. Η αλήθεια είναι πως ο τελικός αριθμός δεν αναμένεται να ξεπεράσει τις 300.000. Σε μία τέτοια περίπτωση η Ντόρα διατηρεί στο ακέραιο τις δικές της ελπίδες.
Ο ιδεολογικός χυλός
Οι δημοσιογράφοι, ιδιαιτέρως οι τηλεοπτικοί πολιτικοί συντάκτες, επέμεναν φορτικά πως στο έκτακτο συνέδριο της ΝΔ συγκρούστηκαν δύο ιδεολογικές τάσεις. Πρόκειται για εύρημα το ότι στην ελληνική Κεντροδεξιά συγκρούονται ιδεολογικές τάσεις. Θα ήταν ευχής έργον να συνέβαινε αυτό. Η ιστορική πορεία της ελληνικής Κεντροδεξιάς κατέδειξε πως το μοναδικό ιδεολογικό της στίγμα ήταν και είναι η επιστημονική τελειοποίηση της αρπαγής του εθνικού πλούτου. Πάντα με άλλοθι τον υπέρμετρο πατριωτισμό. Οι εθνικές καταστροφές επήλθαν σε περιόδους κυριαρχίας δεξιών ή υπερδεξιών σχημάτων. Η καταστροφή του ’22, η καταστροφή της Κύπρου, τα Σεπτεμβριανά του ’55 στην Πόλη, η αποστασία του ’65 που οδήγησε στη Χούντα.
Αναμφίβολα και οι δύο υποψήφιοι για την αρχηγία είναι ψηλοί. Δυστυχώς, στην πολιτική το ύψος δεν έχει καμία σημασία. Το σημαντικότερο στοιχείο που καθορίζει το διαμέτρημα ενός πολιτικού είναι το εύρος του. Κατά τη διάρκεια του έκτακτου συνεδρίου κανείς εκ των δύο υποψηφίων δεν τόλμησε να αναφερθεί στη δική του υπαιτιότητα για το ποσοτικό και ποιοτικό εκλογικό στραπάτσο της παράταξής του. Η υπουργία της Ντόρας Μπακογιάννη στο Υπουργείο Εξωτερικών θα αφήσει εποχή για τον ερασιτεχνισμό και τον ανεπαρκή χειρισμό των κυρίαρχων ανοιχτών θεμάτων της χώρας. Αυτό καταγγέλλουν με επιστολή τους οι διπλωμάτες, που καταδεικνύουν το πώς το υπουργείο κατάντησε να εξυπηρετεί τις πολιτικές φιλοδοξίες της πιθανώς νέας αρχηγού της ΝΔ. Όσον αφορά τον κ. Αντώνη Σαμαρά δεν ακούστηκε ούτε μία αυτοκριτική ατάκα για τον τρόπο που πολιτεύτηκε ώστε να συμβάλει καταλυτικά στην πτώση της κυβέρνησης στην οποία συμμετείχε, ούτε για την παθιασμένα άκαρπη πολιτική που ακολούθησε στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ούτε για την καταστροφική μέθοδο που υιοθέτησε για τη μεταφορά του συνόλου της ελληνικής κοινότητας της νοτίου Αλβανίας εν είδει νέου ανειδίκευτου προλεταριάτου στη «μητέρα-πατρίδα». Το αποτέλεσμα ήταν βεβαίως να απογυμνωθεί πολιτικά και ποιοτικά η μειονότητα.
Ο πολιτικός λόγος της Ντόρας Μπακογιάννη είναι δανεικός. Τον δανείστηκε από τους εκπροσώπους στην Ευρώπη της νεο-Δεξιάς που κυβερνά σε ουκ ολίγες χώρες. Επί της ουσίας είναι λόγος νεοφιλελεύθερος που δεν το ομολογεί, αλλά καλύπτεται πίσω από λεκτικά τεχνάσματα για να ικανοποιούνται στελέχη της ΝΔ τύπου Γιάννη Μανώλη. Ο πολιτικός λόγος του Αντώνη Σαμαρά είναι παλιομοδίτικος. Στοχεύει στους φοβισμένους νοικοκυραίους από την κρίση, τους φοβισμένους οικογενειάρχες από τις πολυπληθείς κοινότητες οικονομικών μεταναστών, τους φοβισμένους νέους από την ανεργία, τους φοβισμένους πολίτες από τα νέα δεδομένα. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει να προτείνει κάτι το ριζοσπαστικά σύγχρονο. Πιστεύει ακράδαντα πως ο δεξιός λόγος οφείλει να διαθέτει στοιχεία που παραπέμπουν στα «Μυστικά του Βάλτου», τον Τέλη Άγρα, τους κακούς κομιτατζήδες και τους καλούς πατριώτες. Η Ιστορία εξελίσσεται γραμμικά για τον Μεσσήνιο πολιτικό. Για την Ντόρα Μπακογιάννη η Ιστορία απλώς τελείωσε. Τάδε έφη Φουκουγιάμα, άλλωστε, αν και ομολογεί πως μάλλον έσφαλε στις εκτιμήσεις του. Ακόμη κι αυτός.
Στην Ελλάδα του 2010, οι κεντροδεξιοί καλούνται να επιλέξουν αρχηγό μεταξύ δύο υποψηφίων που πλησιάζουν τους 60 Μαΐους. Όταν δηλαδή κληθούν να αναλάβουν πρωθυπουργοί, ενδεχομένως να έχουν αγγίξει τα εβδομήντα τους χρόνια. Είναι λοιπόν λογικό να σκεφτεί κανείς πως ο επόμενος «βασιλεύς» της Ρηγίλλης πιθανότατα να μην εκλεγεί ποτέ πρωθυπουργός. Είναι λογικό να επισημαίνει κανείς πως ο νέος αρχηγός θα είναι επί της ουσίας «μεταβατικός». Άρα, το μείζον ζήτημα είναι το εάν ή όχι θα καταφέρει να εξυπηρετήσει τη βασική ανάγκη της κεντροδεξιάς παράταξης να αποκτήσει ξανά την πειθώ του διαχειριστή της εξουσίας. Στο ΠΑΣΟΚ τα κατάφεραν πολύ σύντομα να ξεπεράσουν το στάδιο της εσωστρέφειας για να περάσουν στο στάδιο του «αυτοσαρκασμού», ώστε τελικά να καταλήξουν να κερδίσουν τις εκλογές. Οι νεοδημοκράτες, που δεν διακρίνονται για το χιούμορ τους, θα χρειαστούν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα να σταθούν στα πόδια τους. Έστω και με δεκανίκια, δανεικά, από την Εσπερία.
7°
