Εάν οι εκτοξευτές αυγών ήταν μέλη της Χρυσής Αυγής και όχι αυτοαποκαλούμενα παιδιά των Εξαρχείων, σύσσωμη η προοδευτική διανόηση θα είχε σταθεί δυναμικά στο πλευρό της Σώτης Τριανταφύλλου.
Εάν οι εκτοξευτές αυγών ήταν μέλη της Χρυσής Αυγής και όχι αυτοαποκαλούμενα παιδιά των Εξαρχείων, σύσσωμη η προοδευτική διανόηση θα είχε σταθεί δυναμικά στο πλευρό της Σώτης Τριανταφύλλου. Εάν δεν επρόκειτο για αυγά αλλά για βιτριόλι, η Σώτη Τριανταφύλλου θα έφερε τώρα το ίδιο φωτοστέφανο (και το ίδιο αγκάθινο στεφάνι, βέβαια) με την Κωνσταντίνα Κούνεβα… Μα τα πυρά προέρχονταν από τον κώλο κότας –έστω και ορνιθοτροφείου– και δεν άφησαν ίχνη παρά μονάχα στα ρούχα της Σώτης. Έτσι το επεισόδιο θεωρήθηκε πολύ σύντομα λήξαν. Οι δράστες απεχώρησαν ανενόχλητοι από το κοινό του Φλοράλ, η αστυνομία δεν εκλήθη και δεν αναμείχθηκε, και ούτε καν η Εταιρεία Συγγραφέων θεώρησε ως υποχρέωσή της να συμπαρασταθεί ρητά στη συγγραφέα. Για να μην αναφέρω τους χαιρέκακους ψιθύρους κάποιων χολερικών ομότεχνων, οι οποίοι ανερυθρίαστα ενοχοποιούσαν τη Σώτη: «Τέτοια που γράφει, τέτοια παθαίνει…».
Τσιμπιέμαι για να το πιστέψω πως πρέπει να υπενθυμίσουμε και να υπερασπιστούμε –στα τέλη του 2009– τις βασικές αρχές του Διαφωτισμού: Ότι ο καθένας δικαιούται να εκφράζει δημόσια τις οποιεσδήποτε απόψεις του δίχως να υφίσταται βίαιες προσβολές. Πως δεν υπάρχουν «καλές» και «κακές», «ήπιες» και «σκληρές» σωματικές επιθέσεις εναντίον προσώπων. Ότι κανείς απολύτως σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Ότι το πνεύμα μιας εναλλακτικής γειτονιάς συνδέεται άρρηκτα με την πολυχρωμία και με την ανεκτικότητα. Όχι η Σώτη, αλλά ο Πλεύρης ο ίδιος θα έπρεπε να μπορεί να διασχίζει ανέμελος κι απροστάτευτος την πλατεία. Ειδαλλώς, ποια η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στα εξεγερσιακά Εξάρχεια και στο φασιστοκρατούμενο Άγιο Παντελεήμονα;
Μια κοινωνία σε βαθιά κρίση, όπως η ελληνική, επόμενο είναι να παράγει σπασμωδικές κι απεγνωσμένες συμπεριφορές. Η έλλειψη μιας πειστικής συλλογικής αφήγησης. Η διογκούμενη ανεργία, η φτώχεια, η περιθωριοποίηση κρίσιμων τμημάτων του πληθυσμού. Η προκλητική, τέλος, επιδεικτικότητα της εγχώριας λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης θα όφειλε να μας κινητοποιήσει όλους. Όλοι μαζί θα χαθούμε είτε θα σωθούμε. Κουκιά μετρημένα: Όποιος αδιαφορεί για τη φτώχεια του γείτονα, αργά ή γρήγορα θα φτωχύνει κι ο ίδιος. Κι όποιος ανέχεται τα αυγά που σημαδεύουν το διπλανό του, αργά ή γρήγορα θα φάει σκάγια. Και τότε πια –όπως επεσήμαινε κι ο Μπρεχτ κατά την επικράτηση του ναζισμού– κανείς δεν θα έχει απομείνει για να τον συντρέξει…
