Ανακύκλωση; Η μεγαλύτερη επιχειρηματική δράση. Μια θλιβερή εικόνα για μια ευρωπαϊκή κατά τα άλλα πόλη.
Όλοι, μα όλοι γνωρίζουν. Είναι σε πλήρη εξέλιξη μεγάλη επιχείρηση εισαγωγής «αναξιοπαθούντων βαλκάνιων», που με σχέδιο και πρόγραμμα επιτελούν «μαύρη εργασία». Αόκνως, με ζήλο και επαγγελματισμό, ανανεούμενοι λελογισμένα και κατά κύματα, με διασυνδέσεις στον ελλαδικό χώρο, με μηχανολογικό εξοπλισμό, με χώρους αποθήκευσης, με ό,τι απαιτείται…
Εργάζονται σε πολλούς τομείς. Στα φανάρια, «πλένοντας» υποχρεωτικά τα τζάμια των οχημάτων, σε συντεταγμένη επαιτεία στους δημόσιους χώρους, στην ανακύκλωση.
Ανακύκλωση; Η μεγαλύτερη επιχειρηματική δράση. Όλη η Θεσσαλονίκη, καθώς κι όλες οι μεγάλες πόλεις υποθέτω, κυριαρχείται από καροτσάκια μωρών με προσάρτημα ντεπόζιτα νερού, παλιάς τεχνολογίας, εγχώρια ή εισαγόμενα, τα οποία φέρουν δεκάδες, εκατοντάδες άτομα κατά μόνας ή κατά δυάδες που δεν αφήνουν κανένα κάδο χωρίς έλεγχο, άδειασμα και κλοπή των χρήσιμων ειδών που περιέχουν. Αν χρειαστεί, μπαίνουν και μέσα, αδειάζουν το περιεχόμενο δημιουργώντας ρύπανση αισθητική και ρύπανση στο δημόσιο χώρο. Μια θλιβερή εικόνα για μια ευρωπαϊκή κατά τα άλλα πόλη.
Το γνωρίζουν όλοι. Υφαρπάζουν στο πέρασμά τους ό,τι βρουν. Έχει στηθεί μια βιομηχανία εταιρειών, μεσαζόντων και των «εισαγομένων», με οχήματα βουλγάρικης προέλευσης που συλλέγουν, που εμπορεύονται εντός της χώρας και εξάγουν αναλόγως.
Εντωμεταξύ, οι άνθρωποι αυτοί ζουν στην πόλη... Σε μισθωμένα υπόγεια –ακατάλληλα για κατοικία–, σε πάρκα και δημόσιους χώρους, σε εγκαταλελειμμένα οικήματα τα οποία έχουν ολοκληρωτικά καταλάβει. Είναι προφανές ότι ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες στα όρια της υγειονομικής έκρηξης και όπου σταθούν δημιουργούν ανυπέρβλητα προβλήματα στους κατοίκους της πόλης.
Ο χρόνος περνά χωρίς μέριμνα και η αστική διαβίωση τείνει να γίνει αβίωτη. Όμως τέτοια παραβατικότητα και τόση αφασία συνιστούν τη θρυαλλίδα για ανάπτυξη συμπεριφορών ανάλογων με την παράνομη μετανάστευση. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης έχει θέσει με ένταση και επανειλημμένα το πρόβλημα σε όλους τους αρμοδίους, συμπεριλαμβανομένου και του υπουργού Δημόσιας Τάξης.
Κι όμως, για όλη αυτή την παραβατικότητα που παρατηρείται και την έκνομη κατάσταση που δημιουργείται δεν υπάρχει κανένα εδάφιο νόμου που δυνητικά ή αποτρεπτικά θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανάσχεση του φαινομένου. Ίσως, μόνο ο κανονισμός καθαριότητας του δήμου για μικρολεπτομέρειες!
Και τίθεται το ερώτημα: Είναι κράτος αυτό, που και σε αυτό τον τομέα έχει σηκώσει τα χέρια, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για δημιουργία και ανάπτυξη μιας συλλογικής συνείδησης που υποθάλπει τελικά το αυγό του φιδιού;
Δεν μπορούν να νομοθετήσουν, λόγου χάρη, ότι όποιoς συλλαμβάνεται με τέτοιου είδους παραβατική και προδήλως παράνομη συμπεριφορά και διαβίωση δεν θα εισέρχεται στη χώρα; Δεν μπορούν να συλλάβουν τα κυκλώματα κλοπής των ανακυκλώσιμων υλικών που πλέον έχουν διογκωθεί και συνιστούν απειλή για τις νόμιμες δραστηριότητες και για τις υποδομές των πόλεων; Είναι προφανές. Χρειάζεται ανάδραση τώρα για την «ανάκτηση» βασικών αστικών λειτουργιών που είναι αυτονόητες σε όλη την Ευρώπη. Φανταστείτε τα φαινόμενα αυτά στη Βιέννη ή στο Μόναχο… θα μένανε θεατές;
Ελπίζω η επισήμανση ενός φαινομένου που είναι εξαιρετικά ανησυχητικό να μας ευαισθητοποιήσει, πριν μας οδηγήσει σε συνθήκες που καλλιεργούν κοινωνικές ακρότητες.
*Ο Θ.Π. είναι αντιδήμαρχος Ανακύκλωσης και Καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης.
8°
