Δεν πρέπει να είναι μακριά η ώρα που οι συντάκτες των non paper του Μαξίμου θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν ψευδώνυμα υποκόσμου στα κείμενά τους. Ένα μικρό υποθετικό παράδειγμα: «Θα πρέπει να θυμίσουμε στον “Μακρυχέρη” ότι δεν ισχύουν όσα είχε συμφωνήσει με τον “Καλαπόδη”. Θα έπρεπε να είχαν ρωτήσει τη “Ρουφήχτρα” για την τελική τους συμφωνία. Μήπως να τους παραπέμψουμε στον “Περούκα” για να δουν πόσα απίδια χωράει ο σάκος;». Ιδίως τώρα που ράγισε και το γυαλί με τον Ρουβίκωνα και μπήκε γερά ο Πάνος στο παιχνίδι της συνωμοσίας και το Μαξίμου βγάζει από το μπαούλο σκελετούς της Αποστασίας, όλα είναι ανοιχτά και πάνω στο τραπέζι…
Το θέμα της νέας αυτής συνωμοσίας το ανακίνησαν τα υπόγεια της έδρας του πρωθυπουργού, «μανούλες», από ό,τι φαίνεται στα σενάρια που ποτέ δεν αποδεικνύονται. Και με την αφέλεια που χαρακτηρίζει κάποιον που έχει περιορίσει τα διαβάσματά του στην κατασκοπική λογοτεχνία μόνο σε οπισθόφυλλα ΒΙΠΕΡ, βιβλίων περιπτέρου, και αυτό την ώρα που περιμένει στην ουρά για τσιγάρα. Έχουμε και λέμε: Μία ημέρα μετά την παραίτηση Λαζαρίδη, το non paper του Μαξίμου μίλησε για Αποστασία, για σχέδια επιχειρηματιών από τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη και για τα νομικά προβλήματα που θα έχει και δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Από κοντά ο Πάνος Καμμένος με τις θεωρίες του αλλά και το account του Νίκου Κοτζιά στο Twitter. Όλα στο μίξερ της συνωμοσιολογίας. Και την επόμενη έρχεται επίθεση κουκουλοφόρων στο γραφείο του βουλευτή ΑΝΕΛ Κατσίκη, την οποίαν λίγο μετά ο βουλευτής διαψεύδει και για την οποίαν ο Ρουβίκωνας αναλαμβάνει την ευθύνη. Στο μεταξύ, ο Πάνος Καμμένος έχει προλάβει να τουιτάρει ζητώντας τη διερεύνηση από τη Δικαιοσύνη της δράσης κυκλωμάτων που σκοπεύουν στην ανατροπή του Πολιτεύματος. Και πιο μετά ο Τζαννακόπουλος μιλά για «περιθωριακές ακροδεξιές ομάδες και οργανωμένους προβοκάτορες» και τα έχωσε στη Νέα Δημοκρατία.
Λοιπόν, κάποιος να εξηγήσει στα παιδιά που παίζουν με σπίρτα μέσα σε βουνά από ξερόχορτα ότι πιο κακοστημένο σενάριο κατασκοπο-ανοησίας δεν θα μπορούσε να έχει υπάρξει. Αλλά ακόμα και έτσι να είναι, να μάθουν ότι δεν είναι τα «αυτοκινητάκια του μικρού Πάνου» ή το «σπασμένο αριστερό χέρι του μικρού Αλέξη που θα του μάθαινε ο Πάνος να παίζει και με το δεξί», όπως έλεγαν εκείνες οι μνημειώδεις προεκλογικές διαφημίσεις. Η μόνη μεγάλη διαφορά του κάποτε «απέραντου φρενοκομείου» με τη σημερινή «ατέλειωτη παιδική χαρά» είναι η σταδιακή απαξίωση, το στέγνωμα από κάθε σοβαρότητα των πραγματικά σοβαρών και επικίνδυνων καταστάσεων που γέμιζαν και γεμίζουν μπαρούτι την ατμόσφαιρα στην Ελλάδα. Τι Αποστασίες, τι Ανένδοτοι, όλα παίρνουν το δικό τους παρατσούκλι και ορμάνε στην παιδική χαρά με τα χαρούμενα παιδιά όπου η ταμπέλα στην ορθάνοιχτη πόρτα γράφει: «Απαγορεύονται οι κανόνες…».
Αν υπάρχει ένας κάποιος τρόπος να μαζευτούν αυτές οι θεωρίες που πλέον αρχίζουν να παίρνουν προεκλογική σάρκα και οστά, είναι να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους η Δικαιοσύνη, να τις ερευνήσει και να πει στην κοινή γνώμη -με τον τρόπο και τις διαδικασίες της- αν είναι μπαρούφες ή όχι. Διαφορετικά -και πέρα από την πλάκα που μπορεί γίνεται με το προφανές της αστειότητας- ένα περίεργο ερώτημα βγάζει απειλητικά τα δόντια του: «Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν αυτά τα παιχνίδια με τους κουκουλοφόρους και τους παρακρατικούς;». Η νεότερη ελληνική ιστορία έχει πολλά παραδείγματα, αιματηρά και μυστηριώδη. Ακόμα και σε ένα κανονικό τσίρκο, τα μαντρώνουν τα επικίνδυνα θηρία. Γιατί αν δεν το κάνουν, μετά τρέχουν και δεν φτάνουν. Είναι πολύ επικίνδυνα παιχνίδια αυτά. Γιατί μόνο στη λογοτεχνική μυθοπλασία υπάρχουν «τρύπες» στον χρόνο που μπαίνεις και ξαναγυρίζεις όποτε θέλεις. Στην κανονική ζωή όταν μπεις στα σκοτάδια της Ιστορίας δεν είναι στο χέρι σου να ξαναβγείς όποτε γουστάρεις…
13°
