-Οι ψηφοφόροι μας είναι αντίθετοι. Δώσε τους μόνο για ανάδοχους.
-Και όσοι straight έχουν σύμφωνο συμβίωσης δεν θα έχουν δικαίωμα τεκνοθεσίας;
-Τι να κάνουμε μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά. Δεν θα χαλάσουμε το κόμμα για δαύτους.
Τα δικαιώματα των κοινωνικών ομάδων υπολογίζονται μόνο με ψήφους. Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας, αυτή είναι η πολιτική τους. Οι υπόλοιποι θα πουν για αχρείαστους μικροαστικούς εκσυγχρονισμούς σε βάρος του ταξικού διαχωρισμού της κοινωνίας, άλλοι για τα πουστάρια της Ευρώπης, κάποιοι λεβέντηδες ότι είναι ανώμαλα πράγματα αυτά, και άλλες ίσως να λείπουν ξανά «τυχαία» (όπως έλειπαν και στο σύμφωνο συμβίωσης και στην ταυτότητα φύλου). Κάπως έτσι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ (αιτιοκρατικά), και το Ποτάμι θα ψηφίσουν την συγκεκριμένη διάταξη. Τα υπόλοιπα κόμματα θα ζητήσουν να αναφέρεται ρητώς ότι δεν θα επιτραπεί η αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Βέβαια θα μπορούσαν οι gay και λεσβίες βουλευτές των υπολοίπων κομμάτων να υπερψηφίσουν αλλά θα προτιμήσουν (και πάλι) να μείνουν κρυμμένοι. Μα δεν εκλέγονται για να μένουν σιωπηλοί! Εκλέγονται για να εκπροσωπούν όσους δεν είναι στην Βουλή. Σε αυτήν την χώρα τόσα χρόνια τόσοι βουλευτές και τόσοι υποψήφιοι με μεγάλα κόμματα, και ο μόνος που εκδήλωσε ανοικτά την επιλογή του ήταν ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης. Μόνο ένας. Μετά όμως μην αναρωτιόμαστε γιατί το παραμύθι «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμα» είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο σε κάθε αλλαγή.
Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο ουσιαστικό λόγο γιατί απαγορεύουμε σε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται ανεξαρτήτως φύλου, να κάνουν πολιτικό γάμο, όπως θέλουν να γιορτάσουν μαζί με τους φίλους τους και τις οικογένειες τους, όπως επιτρέπεται σε όλους τους πολίτες. Ούτε γιατί τους απαγορεύουμε νομικά το δικαίωμα στην τεκνοθεσία. Γιατί άραγε επιλέγουμε παιδιά να μείνουν στα ορφανοτροφεία μοναξιάς και όχι να μείνουν με δύο ανθρώπους-αγκαλιές που θα τα αγαπούν; Γιατί επιλέγουμε να κρύβονται πίσω από ψεύτικους γάμους και παρένθετους γονείς; Γιατί δεν τους κατοχυρώνουμε νομικά αυτό που ήδη ζουν; Δεν υπάρχουν καλοί straight γονείς και κακοί lgbtqi+ γονείς. Υπάρχουν μόνο καλοί και κακοί γονείς. Τον καλό γονέα δεν τον ξεχωρίζει το φύλο, η αγάπη είναι που τον κάνει γονιό-πατέρα-μητέρα.
Στα ιδρύματα της χώρας βρίσκονται 2.000 παιδιά, και ανά έτος τα παιδιά που υιοθετούνται είναι 200, και 15-20 δίνονται σε ανάδοχες οικογένειες, και 350 είναι οι νέες αιτήσεις για τεκνοθεσία. Η διαδικασία της αίτησης της τεκνοθεσίας κρατάει σχεδόν 5 χρόνια. Μετά την υπερψήφιση του νομοσχεδίου οι πιθανότητες ώστε κάποιο παιδί να δοθεί σε ανάδοχους gay γονείς είναι απειροελάχιστες. Ας μην ανησυχεί κανένας Τσιάρτας. Όμως οικογένειες με δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες υπάρχουν ανάμεσα μας, κάποιες είναι ορατές και κάποιες καμουφλαρισμένες. Και εμείς παριστάνουμε ότι δεν υπάρχουν, ότι είναι μια ανωμαλία, που θα κρύψουμε κάτω από το χαλί του Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια. Αντί για ένα ν/σ που να επιλύει το πρόβλημα με την τεκνοθεσία και τα ορφανά παιδιά, η κυβέρνηση έφερε ένα light ν/σ για την αναδοχή για να ισχυριστεί ότι κάτι έκανε.
Προσοχή, το νομοσχέδιο «ξεπέτα» αναφέρεται μόνο σε αναδοχή παιδιών από «οικογένειες αποτελούμενες από συζύγους, ή έχοντες συνάψει σύμφωνο συμβίωσης», και όχι σε τεκνοθεσία παιδιών όπως αναγράφουν τα ΜΜΕ. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει τεκνοθεσία σε ζεύγη με σύμφωνο συμβίωσης, ανεξαρτήτως αν είναι ομόφυλα ή ετερόφυλα. Αποκλειστικά σε έγγαμα ζευγάρια. Η συντηρητική μούχλα του ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται ξανά πίσω από το «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμα». Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι «δεν δίδεται η δυνατότητα σε ζευγάρια του συμφώνου συμβίωσης να υιοθετήσουν διότι η υιοθεσία διέπεται από τον αστικό κώδικα και αφορά έγγαμα ζευγάρια και μόνο». Και γιατί δεν τροποποιεί τον αστικό κώδικα όπως έκανε και σε 15 άρθρα του για το σύμφωνο συμβίωσης, και σε 2 άρθρα για τα συναινετικά διαζύγια;
Το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι και πάλι μισό και άδικο για τους ΛΟΑΤΚΙ+ όπως και τα προηγούμενα, και εμμέσως τους θεωρεί και πάλι πολίτες β κατηγορίας (μα το ν/σ είναι μισό και άδικο για τα παιδιά, για τους ΛΟΑΤΚΙ+ θα νοιαζόταν;). Και το άλλοθι είναι η κλασική κολοκυθιά: μα αντιδρά η εκκλησία, μα αντιδρούν τα κόμματα, μα αντιδρά η κοινωνία, μα αντιδρούν οι ομοφοβικοί, μα αντιδρούν οι ψηφοφόροι μας. Αυτό που μετράνε είναι μόνο τα ψηφαλάκια, σύμφωνα με έρευνα της Prorata με την τεκνοθεσία από ομοερωτικά ζευγάρια συμφωνεί μόνο το 19% των δυνητικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 15% της ΝΔ, το 18% του ΚΚΕ, το 16% της Χ.Α.
Λίγο καλύτερα είναι τα ποσοστά στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ 24%, και στο Ποτάμι φτάνουν στο 36% επιβραβεύοντας και την επιμονή στην πάγια θέση του για αναθεώρηση του πλαισίου τεκνοθεσίας προς όφελος των παιδιών, χωρίς διακρίσεις που σχετίζονται με το φύλο και τη σεξουαλικότητα.
Οι αλλαγές απαιτούν τόλμη. Και όχι δικαιολογίες-αφορισμούς τύπου «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη». Η κοινωνία είναι έτοιμη, ο πρωθυπουργός δεν είναι. Τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τα ετερόφυλα ζευγάρια. Η δειλία της κυβέρνησης να νομοθετήσει δικαίωμα τεκνοθεσίας στα ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης αδικεί και τα παιδιά και όλα τα ζευγάρια. Για να το κάνω ταλιράκια, π.χ. το ζεύγος Τσίπρα με σύμφωνο συμβίωσης δεν έχει δικαίωμα τεκνοθεσίας ενός ορφανού παιδιού ενός φίλου τους, γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μετράει τα ψηφαλάκια του πολιτικού κόστους.
11°
