Ας πιάσουμε τυχαία ένα από τα βασικά θέματα της επικαιρότητας. Την κράτηση των δύο Εώς λέγονται. Δεν φταίτε εσείς. Είναι που αναφέρονται με την ιδιότητά τους, αλλά και που κανένας δεν έβγαλε αφίσα με τα ονόματά τους. Ωστόσο, δεν θα σας απασχολήσω με αυτό. Θα ήθελα να κοιτάξετε προσεκτικά τους κυβερνητικούς χειρισμούς που σχετίζονται με την υπόθεση. Ακόμα πιο εύκολο: ακούστε τα λόγια. Ο πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μέχρι πρόσφατα αναφέρονταν σε «σύνηθες περιστατικό». Αν όμως ήταν σύνηθες, τότε γιατί το θέσαμε στη Σύνοδο Κορυφής; Από την άλλη, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας αναφέρεται σε ομηρεία. Όμως ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας δηλώνει ότι δεν υιοθετεί αυτή την προσέγγιση. Ο δε υπουργός των Εξωτερικών αποφεύγει να ασχοληθεί με το θέμα, έχοντας αναλάβει τη διαπραγμάτευση για το Μακεδονικό. Μόνο που λίγες μέρες πριν από την κρίσιμη διαπραγμάτευση στη Βιέννη, ο πρωθυπουργός μας, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου από την ΠΓΔΜ, έκανε χιούμορ, εκφράζοντας την ελπίδα ότι του χρόνου η ίδια θα δηλώνει ότι προέρχεται από τη «Γκόρνα Μασεντόνια» - την Άνω Μακεδονία. Έτσι, όμως, αποκάλυψε τα όρια των προσδοκιών που διατηρεί η ελληνική πλευρά για την επίλυση της χρόνιας ονοματολογικής διαμάχης. Ωστόσο, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε διευθέτηση του ζητήματος αν η ονομασία της γειτονικής χώρας περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Άρα ακόμα και αν ο υπουργός των Εξωτερικών φέρει λύση, ο κυβερνητικός εταίρος δεν θα την ψηφίσει, η κυβέρνηση θα υποστεί απώλεια της δεδηλωμένης και θα κληθεί η αντιπολίτευση να δημιουργήσει κοινοβουλευτικό προγεφύρωμα.
Όλα αυτά λίγο ως πολύ τα γνωρίζετε. Ξέρετε τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες. Όμως, παρατηρήστε τις πολιτικές πράξεις μία προς μία. Ακούστε τα λόγια. Μετρήστε την ταχύτητα με την οποία αλλάζουν οι θέσεις. Θα συμφωνήσετε πως θα ήταν καλύτερο για τη χώρα να κυβερνάται από καρτούν, παρά από μία νομενκλατούρα αρχάριων τυχοδιωκτών και πολιτικών καιροσκόπων που κέρδισαν ένα ιστορικό λαχείο.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Αν τα βάλετε στη σειρά, θα φρίξετε. Αφήστε στην άκρη τη διαχείριση Βαρουφάκη και τον τρόπο με τον οποίο πήγαν να σκοτώσουν τη χώρα. Μη στέκεστε ούτε στην τραγωδία του Μεταναστευτικού - ας πούμε ότι ήταν οι συνθήκες ακραίες.
Δείτε τα πιο μικρά: από τις μπάρες στο μετρό μέχρι το νερό στη Θεσσαλονίκη και την αδυναμία σύνδεσης βάσεων δεδομένων στο Δημόσιο. Από το νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς ως το νομοσχέδιο για σχολικές βιβλιοθήκες χωρίς χρηματοδότηση. Η ανεπάρκεια του ανώτατου και ανώτερου πολιτικού προσωπικού είναι πλέον τραυματική για τη χώρα. Επικίνδυνη. Βέβαια σε μεγάλο βαθμό αυτό θυμίζει κάπως την πρώτη εποχή ΠΑΣΟΚ, όταν άνθρωποι με υστέρηση σε μόρφωση και εμπειρία, κλήθηκαν να αναλάβουν τις τύχες της χώρας. Αυτό περίπου συμβαίνει και τώρα. Τα ηγετικά κλιμάκια της διακυβέρνησης δεν διέθεταν προσβάσεις και εμπειρία εξουσίας. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι δεν διέθεταν ούτε τη μόρφωση. Με τι προσόντα, ας πούμε, ο Πάνος Σκουρλέτης μπορεί να συντονίσει την ανάταξη του Δημοσίου; Τι είχε ο Νίκος Φίλης που τον καθιστούσε ειδικό για να επιμελείται τα της εθνικής παιδείας; Δεν θέλω να συνεχίσω με ονόματα γιατί θα φτάσω ως τον Πολάκη.
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο όταν αυτή η ανεπάρκεια προτάσσεται ως προσόν. «Εμείς έχουμε λαϊκούς ανθρώπους όπως ο Νίκος ο Καρανίκας, δεν έχουμε Χάρβαρντ» έχει δηλώσει από το βήμα της Βουλής ο Αλέξης Τσίπρας. Για αυτό τον λόγο η μόρφωση, η εξειδίκευση και η αριστεία απαξιώνονται όταν η συζήτηση περιλαμβάνει το πολιτικό προσωπικό. Η ανεπάρκεια επικαλύπτεται από τις λαϊκές καταβολές. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Άμυνας ομιλούν δημοσίως αγγλικά που αντιστοιχούν σε νησιωτικό «καμάκι» των ’80ς. Δεν έχουν πρόβλημα. Κάθε άλλο. Αυτή η εικόνα επιτρέπει στο λαϊκό ακροατήριο να ταυτιστεί μαζί τους. Αισθάνεσαι καλύτερα όταν σε κυβερνάει κάποιος που σου μοιάζει. Και σκέφτεσαι ότι αφού τα κατάφερε αυτός να φτάσει εκεί ψηλά, μπορεί κάποτε να τα καταφέρεις και εσύ ή το παιδί σου. Το ελληνικό όνειρο στα καλύτερά του.
13°
