Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω χαιρετίζοντας την αδούλωτη και αταλάντευτη στάση του μητροπολίτη της Θεσσαλονίκης του Άνθιμου, ο οποίος με μία του ανακοίνωση σχετικά με το Gay το Pride το Parade διαμαρτύρεται εντόνως γι’ αυτού του είδους τις «ανόσιες και αφύσικες» εκδηλώσεις και μπράβο του. Είναι άλλωστε απολύτως παραδεκτό από όλους εμάς που θέλουμε να είμαστε και Έλληνες και ορθόδοξοι και, πάνω από όλα, στρέιτ, πως οι παρελάσεις με λαμπερές ενδυμασίες είναι φυσικό προνόμιο των ιεραρχών, οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να το παραχωρήσουν σε κανέναν. Σύμφωνα μάλιστα με καλά διασταυρωμένο όνειρο που είδα χτες το βράδυ, ο Άνθιμος δεν πρόκειται να περιοριστεί στα λόγια και σκοπεύει να διοργανώσει αντιεκδήλωση με τίτλο Papa Pride 2013. Στην εκδήλωση αυτή δεκάδες ιερείς, φορώντας τα πιο λαμπερά τους άμφια, θα παρελάσουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης επάνω σε άρματα που θα απεικονίζουν στιγμιότυπα από την Αγία τη Γραφή, ενώ από τα μεγάφωνα θα παίζουν ορθόδοξοι ύμνοι τραγουδισμένοι από τον Πέτρο τον Γαϊτάνο σε ντάπστεπ ρεμίξ.
Η εκδήλωση θα είναι μια ευγενική χορηγία της εταιρείας διαχείρισης του μετρό, η οποία αρνήθηκε τη διαφήμιση του αντιχριστιανικού και αντεθνικού Gay Pride, καθώς μια τέτοια διαφήμιση θα ήταν αντίθετη με την πολιτική της: Η σεμνή εταιρεία προτιμά –και πάρα πολύ σωστά– τις διαφημίσεις που προάγουν τη σεξουαλικότητα μόνο όταν αυτή συνδέεται με την προώθηση κάποιου προϊόντος.
Οι πρόβες για τη μεγάλη παρέλαση του Papa Pride 2013 είναι εξαντλητικές, γεγονός που, όμως, δεν μπορεί να χαλάσει το καλό κλίμα που υπάρχει ανάμεσα στους συντελεστές
Αλλάζω θέμα και πάω σαν αστραπή στις διαδηλώσεις στην Τουρκία, τις οποίες κάθε φορά που παρακολουθώ μου έρχονται στο νου τρεις ομάδες συμπολιτών μου. Η πρώτη είναι αυτοί οι οποίοι σε κάθε εξέγερση, σε οποιοδήποτε μήκος και πλάτος του πλανήτη, προτρέπουν σε ελληνική μίμηση με την ίδια σοβαρότητα που κάποιοι Έλληνες κυβερνήτες ισχυρίζονταν πως η Ελλάδα μπορεί να αντιγράψει το «Ιρλανδικό μοντέλο» ή να γίνει η «Δανία του Νότου», τη στιγμή που όλοι ξέρουμε πως το πεπρωμένο μας είναι να γίνουμε το Ιράν της Ευρώπης και μπράβο μας.
Η δεύτερη, εξίσου συγκινητική, ομάδα είναι οι τιμημένοι Άνδρες της τιμημένης ομάδας των ΜΑΤ ή ΥΜΕΤ ή κάποια άλλα αρχικά που δεν θυμάμαι, οι οποίοι παρακολουθώντας την βιαιότητα της τουρκικής αστυνομίας και την ελευθερία κινήσεων που έχουν οι Τούρκοι συνάδελφοί τους, σίγουρα αισθάνονται περίπου όπως αισθάνεται ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής όταν βλέπει αγώνες του Τσάμπιονς του Λιγκ. Είμαι βέβαιος πως ζηλεύουν που ενώ εκείνοι περιορίζονται στο να στέλνουν στο νοσοκομείο ξεμοναχιασμένους διαδηλωτές ή απλούς περαστικούς, ο Τούρκος συνάδελφος, εξοπλισμένος με υδροφόρες αύρες και γενικότερα ό,τι πιο μοντέρνο παρουσιάστηκε στην επίδειξη «Νόμος και Τάξη Καλοκαίρι ’13», μπορεί και να σκοτώνει ατιμώρητος.
Η τρίτη, ιδιαίτερα συμπαθής, ομάδα είναι αυτή των Τουρκοφάγων Πατριωτών, οι οποίοι δεν γνωρίζουν με ποιανού το μέρος να πάνε. Από τη μια είναι ο νόμος και η τάξη η οποία εκφράζεται με αυταρχικό τρόπο – όπως τους αρέσει, δηλαδή, αλλά από ένα μουσουλμάνο και άρα εχθρό της ελληνοορθοδοξίας. Από την άλλη είναι εξεγερθέντες εναντίον του τουρκικού καθεστώτος –που πάντα είναι ευπρόσδεκτοι– οι οποίοι όμως αγωνίζονται για ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες τα οποία οι Τουρκοφάγοι Πατριώτες τα σιχαίνονται περισσότερο κι από όσο ο Κώστας ο Ζουράρις σιχαίνεται τη Μαρία τη Ρεπούση. Το αποτέλεσμα αυτής της εθνικοϊδεολογικής τρικυμίας είναι οι πραγματικοί και γνήσιοι Έλληνες, οι απόγονοι του ζεύγους Μέγας Αλέξανδρος - Βουκεφάλας, να μη σχολιάζουν στο face το book τα γεγονότα της γειτονικής χώρας, πράγμα που όσο να ’ναι μειώνει αισθητά τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα των μέσων της κοινωνικής της δικτύωσης.
Η παρουσία του αγαπημένου ήρωα της μαμάς του στις διαδηλώσεις μπέρδεψε ακόμα περισσότερο τον Μανώλη Ελληναρίδη, με αποτέλεσμα το στάτους του να είναι εδώ και μέρες κενό
Έγραψα Ζουράρις, αναπόφευκτα το μυαλό μου πήγε στον Ζίγκμουντ τον Φρόιντ και κάπως έτσι μου γεννήθηκε η ανάγκη να δώσω πάρα πολλά μπράβο στον ακούραστο αντίπαλο των εβραιοσιωνιστικομασωνικαμερικανονεοταξιτικαπιταλισταντεθνικών (μόλις δημιούργησα την πιο μεγάλη λέξη του ελληνικού λεξικού και μπράβο μου) ντόπιων και ξένων κέντρων, τον Μίκη τον Θεοδωράκη, ο οποίος δήλωσε πως αν είχε τη δύναμη θα αφαιρούσε το διαβατήριο της Μαρίας της Ρεπούση και θα την έδιωχνε από την Ελλάδα, αφού δεν αγαπάει το έθνος όσο και όπως πρέπει.
Με τον τρόπο αυτό, ο σούπερ ήρωας του ελληνικού εθνικισμού αποδεικνύει πως είναι ένας πάρα πολύ καλός μαθητής της ιστορίας, την οποία κάνει ό,τι μπορεί για να μην ξεχάσει, καθώς με τον ίδιο τρόπο και την ίδια φρασεολογία αντιμετωπίστηκε και εξορίστηκε ο ίδιος, μαζί με πολλούς χιλιάδες εθνοπροδότες, από τη Χούντα. Στη συνέχεια, φαντάζομαι πως θα ζητήσει και εκτοπίσεις σε ξερονήσια και δηλώσεις μετανοίας και γενικά όλα εκείνα που είναι απαραίτητα προκειμένου η Ελλάδα να γίνει επιτέλους μια χώρα εθνικοφρόνων και προκειμένου να μας θυμίσει μια πανανθρώπινη και διαχρονική αλήθεια που λέει πως ο διωκόμενος του χτες είναι ο διώκτης του αύριο και μπράβο του.
Ο Μίκης ο Θεοδωράκης σε χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από πρόσφατους αγώνες ενάντια στα σκοτεινά, ξένα και ντόπια, κέντρα συμφερόντων
Ψάξαμε πολύ αλλά βρήκαμε και μιλήσαμε με τη μοναδική υποψήφια ευρωβουλευτή με μεταπτυχιακό σε αυτό που καλείται να υπηρετήσει: στην Ευρωπαϊκή Διακυβέρνηση.
17°
