Δεν αντέχεται η αγωνία εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το μέλλον των συνιστωσών του, ενόψει του Συνεδρίου του Ιουλίου. Θα υπάρξουν, θα εξαφανιστούν από το χάρτη του κόμματος, θα διατηρήσουν καθεστώς ημι-αυτονομίας; Ιδού το θρίλερ των ημερών για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που οραματίζεται το άλμα προς την εξουσία. Καμία αντίρρηση, δικαίωμα του κάθε κόμματος είναι να στηρίζεται στις συνιστώσες όταν κινείται σε εκλογικά ποσοστά της τάξης του 4% ή να τις στείλει στα... γκουλάγκ όταν το κόμμα πάει για 30%.
Το ερώτημα βεβαίως κατά πόσο ενδιαφέρει την κοινή γνώμη η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι μια άλλη ιστορία. Το ζητούμενο, επίσης, να διαμορφώσει επιτέλους ένα σαφή προγραμματικό λόγο παραμένει άπιαστο όνειρο. Αυτό δίνει το δικαίωμα στα στελέχη να εξακολουθούν να αυτοσχεδιάζουν – και έχει ο Θεός...
Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση αυτοσχεδιασμού, που μας θύμισε τα περσινά προεκλογικά παθήματα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, εκδηλώθηκε την περασμένη Κυριακή σε τηλεοπτικό παράθυρο.
Καλεσμένος ο εκ των οικονομικών στυλοβατών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Ευκλείδης Τσακαλώτος. Το πρόβλημα ανέκυψε όταν ο δημοσιογράφος ρωτούσε επίμονα τον κ. Τσακαλώτο, τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τον περιορισμό της ανεργίας, αν αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Ο κ. Τσακαλώτος απάντησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα έχει αποτύχει αν δεν περιορίσει σε ένα ορατό χρονικό διάστημα κατά μισό εκατομμύριο τον αριθμό των ανέργων.
Πώς θα γίνει αυτό; Η απάντηση θύμισε τις ένδοξες στιγμές του 2012. Κάτι ακούστηκε για ένα πρόγραμμα 100 ημερών, με το οποίο θα υπάρξει «τόνωση της ζήτησης» και στη συνέχεια θα ανοίξει ο δρόμος για τις προσλήψεις «στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα». Έτσι, απλά. Μάλιστα ο κ. Τσακαλώτος εγκάλεσε το συνομιλητή του, βουλευτή της ΝΔ Κ. Τασούλα, που αναρωτήθηκε με τι χρήματα θα γίνουν διορισμοί στο Δημόσιο. Ο εκ των επιτελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ περί τα οικονομικά είχε βεβαίως ένα δίκιο: ούτε ο κ. Τασούλας μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα, αν υπάρχει σχέδιο από τη σημερινή κυβέρνηση αντιμετώπισης της ανεργίας.
Συμπέρασμα: αν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κυβερνήσει τον τόπο –μένει να μάθουμε πώς και με ποιους συμμάχους– θα τονωθεί η ζήτηση, θα γίνουν προσλήψεις (και) στο δημόσιο και... πάμε γερά, με τσαμπουκά. Με τέτοια «γιουρούσια» και με απλοχεριές που παραπέμπουν στην προ του 2009 εποχή είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί η κρίση;
Το μεγάλο πρόβλημα, συνεπώς, του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν είναι η τύχη των συνιστωσών του, αλλά το μεγάλο κενό στη συνισταμένη του προγραμματικού του λόγου. Από πέρσι μέχρι φέτος ελάχιστα βήματα αποσαφήνισης έχουν γίνει. Και η αμηχανία –ή ανημπόρια– της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να οριοθετήσει τον πολιτικό λόγο του κόμματος φέρνει στον αφρό τις διαμάχες των συνιστωσών. Και λοιπόν;
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
