Πολιτικη & Οικονομια

Η προβατοκάτσια στη Χαριλάου Τρικούπη

Αν το έγκλημα γίνεται από ψυχοπαθείς μισανθρώπους ή από προβοκάτορες, δεν αλλάζει κάτι στις κυβερνητικές ευθύνες

Μάνος Βουλαρίνος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Πριν από όλα, θέλω να διαλαλήσω την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι η δήθεν επίθεση στους αστυνομικούς που έχουν αναλάβει τη φύλαξη των γραφείων του ΠΑΣΟΚ δεν έγινε ποτέ και είναι άλλο ένα παράδειγμα του καινούριου (για όσους δεν διάβαζαν από παλιά έντυπα του Κουρή) φαινομένου των Φέικ Νιουζ ή −όπως θα έλεγε ο λογοπλάστης υφυπουργός εργασίας Πετρόπουλος−  Φακ Νιουζ.  

Η μόνη περίπτωση να έχουν μια δόση αλήθειας τα όσα μετέδωσαν τη Δευτέρα το βράδυ τα βοθροκάναλα (αν είστε συριζαίος) ή τσοντοκάναλα (αν είστε χρυσαυγίτης), είναι οι δράστες να μην είχαν ακούσει τις διαβεβαιώσεις του Αλέκση του Τσίπρα για τον περιορισμό της εγκληματικότητας και το όλο επεισόδιο να οφείλεται στην έλλειψη σχετικής ενημέρωσης από την πλευρά τους. Να έχουμε, δηλαδή, να κάνουμε με μια παρεξήγηση η οποία εύκολα μπορεί να λυθεί με μια προκήρυξη η οποία θα ξεκινά με τις φράσεις «Ζητούμε συγγνώμη από τον λαοπρόβλητο πρωθυπουργό της χώρας, τον Τόσκα υπουργό και τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. τους οποίους εκθέσαμε με την επίθεσή μας. Δεν γνωρίζαμε την αποτελεσματικότητα που έχουν επιδείξει στην καταπολέμηση του εγκλήματος». Αλλά οι πιθανότητες γι' αυτή την εκδοχή είναι ελάχιστες καθώς πια τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα και το παραμύθ... τα στοιχεία που παρουσίασε την Παρασκευή στη Βουλή ο Αλέκσης είναι γνωστά σε όλους.

Πολύ πιο πιθανό, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι οι πυροβολισμοί να ήταν μπαλωθιές από συμπολίτες μας οι οποίοι γιόρταζαν τις επιτυχίες της Ελληνικής Αστυνομίας και του Υπουργού Προστασίας. Μπαλωθιές που έπεσαν στη γιορτή για το τέλος του εγκλήματος και που από μια στιγμιαία απροσεξία έδωσαν τη δυνατότητα στους εχθρούς του σοσιαλισμού να αποπροσανατολίσουν τον ελληνικό λαό.     

Δυστυχώς, την παραπάνω –εξαιρετικά απλή– εξήγηση φαίνεται πως δεν την σκέφτηκε κανένας από την ομάδα προπαγάν... επικοινωνίας του πρωθυπουργού κι έτσι κατέφυγαν για άλλη μια φορά στην πολυπιπιλισμένη καραμέλα της προβοκάτσιας. Βλέπετε, είναι αριστεροί και ξέρουν ότι για ένα κομμάτι της πελατείας τους τα πάντα −από ένα τρακάρισμα μετά από παραβίαση ΣΤΟΠ μέχρι μια ξαφνική μπόρα– μπορεί να είναι προβοκάτσια.  

«Κι εσύ τι ζόρι τραβάς;» θα αναρωτηθείτε. Τραβάω το ζόρι του ανθρώπου που θέλει να βοηθήσει τον καημένο τον Αλέκση να μη γίνεται ρεζίλι σε κάθε ευκαιρία. Που θέλει οι παρατρεχάμενοι του πρωθυπουργού μας να πάψουν να απευθύνονται μόνο σε πρόβατα. Γιατί καταγγελία για προβοκάτσια κάνεις είτε όταν είσαι αντιπολίτευση, είτε όταν είσαι ηλίθιος. Είναι μια δικαιολογία που δεν δικαιολογεί τίποτα, καθώς η κυβερνητική ευθύνη παραμένει η ίδια. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η κυβέρνηση κατηγορείται για την ανοχή της στο έγκλημα. Αν το έγκλημα γίνεται από ψυχοπαθείς μισανθρώπους ή από προβοκάτορες, δεν αλλάζει κάτι στις κυβερνητικές ευθύνες. Είτε παλαβοί είτε προβοκάτορες, η σύλληψη των εγκληματιών παραμένει ευθύνη της ΕΛ.ΑΣ. Της ΕΛ.ΑΣ. που παίρνει εντολές από τον υπουργό. Τον υπουργό που παίρνει εντολές από τον πρωθυπουργό. Τον πρωθυπουργό που μπορεί να εκπλαγεί δυσάρεστα όταν διαπιστώσει ότι ο αριθμός των προβάτων που είναι έτοιμα να πιστέψουν ό,τι παραμύθι τους σερβίρει, διαρκώς μικραίνει. (αυτό δεν σημαίνει ότι μικραίνει ο αριθμός των προβάτων που έχουν ανάγκη από κάποιο παραμύθι γενικά, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα).

Για την αναφορά σε «παρακράτος» του Καμμένου Υπουργού της Άμυνας, την οποία υιοθέτησε και ο Δημήτρης «δυο χρόνια στο Αιγάλεω» Τζανακόπουλος, δεν θα πω πολλά. Μπορεί ο άνθρωπος (συγνώμη ανθρωπότητα) να την έκανε χωρίς να ξέρει τι ακριβώς είναι το παρακράτος και πώς δημιουργείται. Θα περιοριστώ να παρακαλέσω κάποιον που να έχει το κουράγιο να του μιλήσει, να τον ενημέρωσει πως το παρακράτος λέγεται έτσι γιατί η δράση του γίνεται με την ανοχή ή και την υποστήριξη της επίσημης κρατικής εξουσίας. Και για να μη βασιστεί αυτός ο κάποιος στα δικά μου λεγόμενα, παραθέτω το αντίστοιχο λήμμα του Χρηστικού Λεξικού της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών.              

Από την άλλη, βέβαια, μπορεί να μη χρειάζεται να του μιλήσει κανείς. Μπορεί ο Καμμένος υπουργός να μην έκανε κανένα λάθος. Μπορεί απλώς να ξέρει κάτι παραπάνω, οπότε ίσως να είναι καλύτερα να πάω πάσο. Και μπράβο μου.