Ένα ουσιώδες κείμενο για το Λεωνίδα Κύρκο, εκλιπούσα ηγετική μορφή της Ανανεωτικής Αριστεράς, δημοσιεύει στη σημερινή «Ελευθερία του Τύπου» ο κ. Βαγγέλης Βενιζέλος, βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Το κείμενο, που λειτουργεί σαν πυκνογραμμένο πολιτικό μνημόσυνο, αποτελεί προσδιορισμό της προσφοράς του Κύρκου επί δεκαετίες (με αναφορά και από την προσωπική γνωριμία τους, το 1977), και ταυτόχρονα αποτίμηση της απουσίας του στο σήμερα - και ειδικά στα τελευταία δυόμιση χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ..
Το κείμενο Βενιζέλου:
«Ο Λεωνίδας Κύρκος είναι πολύ έντονα παρών τα δυόμιση τελευταία χρόνια. Παρών εξ αντιδιαστολής σε σχέση με την εμπειρία που ζει η χώρα στο όνομα, υποτίθεται, της αριστεράς. Τι σχέση μπορεί να έχει άραγε ο πολιτικός λόγος και κυρίως η αντίληψη και η αισθητική του Λεωνίδα με τον εθνικολαϊκισμό, τον τυχοδιωκτισμό, τον κυνισμό, την ευτέλεια, τη διχαστική διάθεση, τη συμβολική βία που εκπέμπει διαρκώς το σύστημα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και οι συμπράττουσες δυνάμεις;
Αναρωτιέμαι τι έχει μείνει στη μνήμη των κυβερνητικών στελεχών που προέρχονται από των ανανεωτική αριστερά, από την επώδυνη άσκηση ιστορικής αυτογνωσίας στην οποία αφοσιώθηκε ο Λεωνίδας Κύρκος. Από την παρακαταθήκη εθνικής ενότητας, συναίνεσης και υπευθυνότητας που με συστηματικό τρόπο συγκρότησε θέτοντας το δάκτυλό του εις τον τύπον όλων των ήλων που χαράχτηκαν στο σώμα της Ιστορίας του Έθνους με κορυφαίο τον εμφύλιο;
Είχα την τύχη και την τιμή να συνδεθώ με τον Λεωνίδα μέσα από την εμπειρία της συγκρότησης, της εκλογικής εμφάνισης και της διάλυσης δυστυχώς της Συμμαχίας την περίοδο 1976-1977. Ένιωθα πάντα πως είχαμε μια σχέση αγαπητική, ακόμη και τις στιγμές οξύτατων διαφωνιών όπως το 1989. Είμαι βέβαιος πως αν τον ρωτούσαμε και τώρα ποιο είναι το πιο μεγάλο στοίχημα στην πολιτική, δηλαδή στην Ιστορία εν τω γίγνεσθαι, θα απαντούσε η διαχείριση της ήττας με αξιοπρέπεια και στοχαστικότητα αλλά και η διαχείριση της εξουσίας με επίγνωση των κινδύνων που κρύβει η πεποίθηση της ιδεολογικής υπεροχής η οποία στην ακραία εκδοχή της εμφανίζεται ως δήθεν ηθική υπέροχη.
Αυτό ακριβώς εισέφερε ο Λεωνίδας Κύρκος ως εμβληματικός εκπρόσωπος της ανανεωτικής αριστεράς με εθνικό ακροατήριο. Την υπεροχή του δημοκρατικού πλουραλισμού σε σχέση με οποιαδήποτε ολιστική προσέγγιση βασισμένη στην ιδεολογική, ηθική ή πολύ περισσότερο «επιστημονική» υπεροχή που προσφέρει τα απλοϊκά κλειδιά της συνολικής ερμηνείας της Ιστορίας.
Είμαστε άτυχοι ως πολίτες που δεν υπήρχε τα τελευταία έξι χρόνια η νηφάλια και θαρραλέα φωνή του Λεωνίδα. Ίσως κάποιοι τον ντρεπόντουσαν τα δυόμιση τελευταία χρόνια, αν και πολύ αμφιβάλλω».
14°
