Στη διαπραγμάτευση για τη 2η αξιολόγηση η κυβέρνηση παλεύει και με τους ιδεολογικούς εφιάλτες της. Έχει μπει στο γνωστό φαύλο κύκλο όπου, καθυστερώντας την αξιολόγηση, μεγαλώνει την αβεβαιότητα στην οικονομία, παγώνουν οι επενδύσεις, χάνονται δουλειές, χειροτερεύουν όλοι οι δείκτες και μετά χρειάζονται νέα, πιο επώδυνα μέτρα για να βγαίνουν τα νούμερα.
Η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση το πρώτο τρίμηνο του 2017 ήταν από τις βασικές προϋποθέσεις της ανάπτυξης 2.7% με βάση τον προϋπολογισμό, κι αυτή φαίνεται να χάνεται. Άρα το ούτως ή άλλως φιλόδοξο 2.7% ανάπτυξη για το 2017 πάει περίπατο. Μαζί πάνε περίπατο και τα εκτιμώμενα έσοδα από τη φορολογία, οι επενδύσεις και οι εκτιμώμενες θέσεις εργασίας. Οι προϋποθέσεις για έξοδο στις αγορές το 2018 που απαιτείται για να βγούμε από το μνημόνιο στα μέσα του 2018, πλέον «ξεθωριάζουν»...
Η κυβερνητική επιχειρηματολογία λέει: «Μα, θέλετε να κλείσουμε τη διαπραγμάτευση με αυτά τα επώδυνα μέτρα;» Η απάντηση είναι ναι, γιατί σε ένα μήνα τα μέτρα θα είναι πιο επώδυνα. Αυτό μας έχει διδάξει η μέχρι τώρα εμπειρία. Όσο αδειάζει η άμμος στην κλεψύδρα (και μαζί και τα ταμειακά μας διαθέσιμα) τόσο αδυνατίζει η θέση μας. Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός μας, η παράταση των διαπραγματεύσεων δρα εις βάρος του πιο αδύναμου.
Το κλείσιμο της αξιολόγησης ακόμα και με τα επώδυνα μέτρα της διαπραγμάτευσης ΣΥΡΙΖΑ είναι προτιμότερο από την παράταση της αβεβαιότητας. Καλύτερα ο ΣΥΡΙΖΑ να κλείσει μια αποτυχημένη διαπραγμάτευση, παρά να την αφήσει να αιωρείται οπότε θα γίνει καταστρεπτική. Και αν αυτό υπαγορεύεται από τις ιδεοληψίες του δεν υπαγορεύεται από τις οικονομικές συνθήκες. Αν κοντά στην υπερφορολόγηση προστεθεί και η οικονομική αβεβαιότητα και ανασφάλεια, μέχρι το καλοκαίρι η οικονομία θα έχει καταρρεύσει.
Επενδυτικά projects θα μείνουν παγωμένα, το ψυχολογικό κλίμα θα χειροτερεύει, οι καταθέσεις των τραπεζών θα «εξατμίζονται» με τον κίνδυνο του bail in να γίνεται ορατός, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (όσες έχουν απομείνει) θα τρώνε από τις σάρκες τους και θα ετοιμάζονται ή να κλείσουν ή να μετακομίσουν σε Βουλγαρία και Κύπρο, δουλειές θα χάνονται ή δεν θα ανοίγουν και ο κόσμος θα συνεχίζει να φεύγει έξω. Ποιοι θα μείνουν πίσω; Οι μετακλητοί και οι διορισμένοι δεν αρκούν. Η κοινωνία θα συνεχίσει εξαιτίας αυτής της αβεβαιότητας και τους εντεινόμενου αρνητικού κλίματος να φτωχοποιείται όλο και περισσότερο. Και όσο φτωχοποιείται, τόσο θα εντείνεται η αντιευρωπαϊκή αύρα που ίσως είναι το γήπεδο στο οποίο θέλει να αναμετρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη φορά.
Αν, λοιπόν, αυτή η παρατεταμένη απραξία της κυβέρνησης οφείλεται σε ένα κουτοπόνηρο επικοινωνιακό παιχνίδι είναι κακό. Αν όμως οφείλεται σε ένα σχέδιο για πληβειοποίηση της κοινωνίας −ώστε να παίξει «εντός έδρας»− τότε είναι πολύ χειρότερο…
9°
