Πολιτικη & Οικονομια

Άντε γεια!

Η Τατιάνα Στεφανίδου το είπε απλά και το εννοούσε ακόμα απλούστερα

Λίνα Παπαδάκη
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η Τατιάνα Στεφανίδου έδωσε ένα μάθημα. Ένα ξεκάθαρο και γενναίο μάθημα σε πολλούς μεγαλοσχήμονες πολιτικούς και δημοσιογράφους που αντιμετωπίζουν τους Χρυσαυγίτες με καταλαγή και ευρυχωρία. Όταν διεπίστωσε ότι ο συνομιλητής της, αυτόπτης μάρτυρας υποτίθεται της εισβολής στο δημοτικό σχολείο Περάματος, υποστήριζε την επίθεση, απλώς του έκλεισε το τηλέφωνο με την αυτόματη αντίδραση «ώστε Χρυσαυγίτης είσαι; Άντε γεια».

«Άντε γεια». Ούτε θεσμολαγνικές κορόνες του τύπου «μα είναι κοινοβουλευτικό κόμμα», ούτε κοινωνιολογικές αναλύσεις της δεκάρας ότι πρέπει να ακούσουμε και το δίκιο των φτωχών ανθρώπων που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή, ούτε ψευτοδημοκρατικές διδαχές, πρέπει να κάνουμε διάλογο με όλους, ούτε πονηρές σκέψεις να μη χαρίσουμε στο μόρφωμα αυτό τόσες εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Ψηφοφόρους και πελάτες, δηλαδή.

Η Τατιάνα Στεφανίδου το είπε απλά και το εννοούσε ακόμα απλούστερα: Όσο δίκιο κι αν έχετε να διαμαρτύρεστε που η ζωή σας έχει δυσκολέψει και περιθωριοποιηθεί, άλλο τόσο άδικο έχετε όταν την αναθέτετε σε ανθρώπους που ανοίγουν κεφάλια. Κι εγώ δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με αυτό τον κόσμο γιατί για μένα  δεν υπάρχει γέφυρα που να ενώνει τους κανονικούς ανθρώπους με τα νεοναζί μορφώματα. Η Δημοκρατία μας είναι προβληματική αλλά πάνω από τις πολιτικές και τα κόμματα υπάρχει ο Ουμανισμός. Για κανένα λόγο δεν αξίζει να χάσεις την ψυχή σου.

Η Τατιάνα Στεφανίδου είναι μάγκας. Και όχι τσάμπα, αλλά με κόστος, το κοινό της εκπομπής της. Κι όμως εκείνη ενσυνείδητα και με τη δύναμη της πειθούς ενός ισχυρού τηλεοπτικού προσώπου ή το διώχνει ή το επηρεάζει προς το καλό.

Μπορεί να είναι του ενοχικού γούστου η μεσημεριανή αισθητική και η θεματολογία της, μπορεί να θεωρείται ελαφριά η τηλεόραση που κάνουν οι λαϊκές εκπομπές του είδους που υπηρετεί, μπορεί να θεωρείται τηλεοπτική περσόνα χαμηλού ειδικού βάρους, σκεφτείτε όμως πόσα από τα βαριά ονόματα του δημόσιου λόγου είχαν το θάρρος και την παρρησία να τραβήξουν αποφασιστικά τη διαχωριστική γραμμή από τον κόσμο της βίας και του μίσους που εκπροσωπούν οι Χρυσαυγίτες. Και να περιχαρακώσουν τα όριά τους χωρίς σχετικοποιήσεις, βαρύγδουπες αναλύσεις και σοβαροφανείς προϋποθέσεις. Με ένα ξερό «άντε γεια».