Η Ιδιόρρυθμη-Εταιρεία-Περιορισμένης-Ευθύνης «Τσίπρας και Σία, Πολιτικές Ματσαράγκες» αλωνίζει για την εξουσία, όχι για λεφτά. Ας λέει ο καφενές. Μόνο κάτι μέτριοι/κακομοίρηδες/αναλώσιμοι Άκηδες προσβλέπουν στον λουφέ της εξουσίας.
Πάντα οι ψαγμένοι/φιλόδοξοι εξουσιολιγούρηδες, παραμένοντες άκληροι, φροντίζουν να πλουτίζουν οι φίλοι. Έτσι, πετυχαίνουν το μείζον, την εξουσία καθ’ εαυτήν, που κατόπιν τους υπερπροσφέρει κάθε υλικό/πνευματικό αγαθό. Η άγρα της είναι απόλυτος οδηγός τους.
Επισυνέδριος κατάθλιψη
Όπως λεχώνες συχνά πλήττονται από επιλόχειο κατάθλιψη, κάπως ανάλογα, οι διοργανωτές συνεδρίων παθαίνουν επισυνέδριο κατάθλιψη. Αλλά, την μεταβιβάζουν σε μας, επειδή ετούτοι είναι μειωμένης ευαισθησίας.
Γενικά τα παιδιά παίζουν τους γιατρούς, κάνοντας (αληθινές τοξικές) ενέσεις επί του σώματος της κοινωνίας. Η «Κυβέρνηση-Αποκατάστασης-της-Δημοκρατίας-και-Κοινωνικής-Σωτηρίας», διαλύει Δημοκρατία/Κοινωνία, αλλά τα χειρότερα είναι ακόμα μπροστά. Πώς να γλιτώσει η κοινωνία την κατάθλιψη, όσο αντιμετωπίζει τέτοιο αμείλικτο εμφανές αδιέξοδο;
Δημοκρατία, Κοινωνία, Οικονομία, Εργασία, Παιδεία, Υγεία, Δικαιοσύνη, Δημόσια Τάξη/Ασφάλεια, Ναυτιλία, Τουρισμός, Πολιτιστικά, Αθλητισμός. Όλα πνίγονται κάτω από τις εξαυταπατηλές προσπάθειες του Καλλιτέχνη να μας κάνει ευτυχισμένους. Και το Βαϊμαρικό Φαινόμενο ανακλιμακώνεται.
Χωρίς ρευστότητα, νοσοκομεία διαλύονται, κοινωνικά παντοπωλεία κλείνουν. Καταλήψεις ΑΕΙ, Τρομοκρατία, «Συλλογικότητες», «Συνελεύσεις-γειτονιάς»/και-άλλοι-«Χώροι»… Ολίγη δεν-πληρώνω/κανένα-σπίτι, που ωφελεί ανήμπορους, αλλά και αντικοινωνικούς μπαταχτσήδες. Τελικά, πολλή Αυτοδικία… Μια γενική γιούργια-γιούργια-στον-ταβλά-με-τα-κουλούρια είναι πάλι εφικτή. Τα άκρα χαίρονται. Τι τεκταίνονται όλα αυτά, οέο;
Έσχατο αποκούμπι του Πελατειακού Παρακράτους
Το μόνο που πάει καλά εις βάρος όλων των άλλων είναι το Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος: Καρανίκας, Μουσική Επιμελήτρια ΟΑΣΘ, Αρχιδικασταί, επαναδιορισθέντες Επίορκοι, σαρανταπενηντάρηδες συνταξιούχοι και τ’ άλλα τα παιδιά («λεφτά για ανέργους πάνε σε κολλητούς»).
Από κει και πέρα, χάος. Υπερφορολόγηση, για να διασώζονται οι πελάται, πνιγμός για τους υπόλοιπους, που επόθησαν τη λύτρωση της Πρώτη-Φορά-Αριστεράς. «Φοροκεντρικό το προσχέδιο του προϋπολογισμού 2017», με έμφαση στους έμμεσους (εις βάρος αδυνάτων) φόρους έναντι των άμεσων. Ήδη κυνικά παραδέχονται ότι (με ταυτόχρονη στάση πληρωμών) εξασφάλισαν τρομακτικό πρωτογενές-πλεόνασμα-«μαξιλάρι». Δεν ομολογούν γιατί: τρέμουν μην προκύψει οδυνηρή ανάγκη Κόφτη και ξεφτιλιστούν… Μόνο ο επικοινωνισμός τους απασχολεί, όχι η δυστυχία του κόσμου.
Οι ανίκανοι θρασύτεροι ψεύτες της Μεταπολίτευσης κάνουν παντού ματσαράγκες ανάποδες των υπεσχημένων. Και πάλι με θράσος χαλαρό/χαμογελαστό εξηγούν στους γενναίους (τζογάροντας στα όριά τους) ψηφοφόρους ότι όλα πάνε καλά… Ποιος να σταματήσει, λοιπόν, την επισυνέδριο κατάθλιψη; Ο επικείμενος ανασχηματισμός, οπότε θα βάλει ο Μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς;
Διαβάστε τι γράφει κοντολογίς η γερμανική FAZ, συλλαμβάνοντας με εξαιρετικό ρεπορτάζ σφαιρικά την κατάσταση των πραγμάτων. Πήρανε όλοι χαμπάρι την κυβερνητική/τραπεζική/μηντιακή διαπλεκόμενη συναστρία τους.
Όταν χρόνια τώρα εξηγούσαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της Διαφθοράς(ξαναδιαβάστε προσεκτικά)θεωρηθήκαμε εμπαθείς/υπερβολικοί, τώρα όμως η άφθαστη πραγματικότητα ξεπέρασε την φαντασία μας, διεγείροντας πάλι τον Σασταλεγακισμό μας.
Απαύτωση του Χρέους, ανθεκτικός έσχατος μύθος
Λέμε απαύτωση, διότι του Χρέους κάτι θέλει να του κάνει ο Αλεξάκης, μα δεν ξέρει τι. Από Επονείδιστη-Μονομερή-Διαγραφή, γλίστρησε/υπαναχώρησε στη συναινετική διαγραφή, μετά αναδιάρθρωση και τώρα αδικοπαλεύει για την ήδη τακτοποιημένη (Βενιζέλος) «ρύθμιση»… Μολαταύτα ο γιδοπολτός ακόμα τσιμπάει. Κοτζάμ Ομπάμα κουβαλάει ο Μέγας Αρχιδιαπραγματευταράς, για να μας σβήσει/χαρίσει το Χρέος. Έτσι, όμως, καταστρέφεται αδιάκοπα η χώρα. Γιατί;
Διότι ΚΑΙ αποκλείεται να μας χαριστεί, όσο ΔΕΝ υλοποιούμε μεταρρυθμίσεις/αξιολογήσεις στη βάση της αρχικής έντιμης συμφωνίας με τους δανειστές («εσείς έλλειμμα, εμείς χρέος!»). Αλλά ΚΑΙ διότι ο γιδοπολτός, πιστεύοντας ψευδαυταπατηλές υποσχέσεις Τσίπρα, αρνείται να «αυτομεταρρυθμιστεί», οπότε άπραγα ζόμπι σερνόμαστε στο σπιράλ/βούρκο του GRIMBO… Τα λέγαμε πριν τον Σόιμπλε, με το συμπάθιο…
Ξεπουπουλιάζεται η Καθεστωτική/Αντιμνημονιακή Δικαιοσύνη υπό τα ανομήματα ΤΟΥ Εκτσογλανισμένου/Διεφθαρμένου Συστήματος Αλεξάκη. Το μαφιόζικο παρακράτος συνεχίζει μεθοδικά να λερώνει/διχάζει/διαλύει τη Δικαιοσύνη.
Όταν πέρσι αποτολμούσαμε δειλά-δειλά να κάνουμε υπαινιγμούς κατά μιας περίεργης κατηφορικής πορείας που διαφαινόταν να τραβάει η Δικαιοσύνη, ποιος πίστευε ότι μήνες αργότερα θα ζούσαμε τέτοιες αποσβωλωτικές νοστιμιές...
Τα θύματα της Ματσαράγκας πληθαίνουν
Θυμηθείτε τους χορευτές/θριαμβευτές στο Σύνταγμα τη νύχτα του Δημοψηφίσματος, που ακόμα και τώρα συνεχίζουν (ως πότε παλληκάρια;) να τρώνε τα σανά. «Το δημοψήφισμα ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας και των αγώνων του λαού μας» (ή «πώς-το ΟΧΙ-ανασκολοπιζόμενο-μεταξιώνεται-σε-ναι»)… Μάλλον ο θρίαμβος της τσιφτετελληνικής γιδοφρένειας ήταν, αλλά μην μαθευτεί και παραέξω…
Αλλιώς ξεκίνησε, αλλά εσχάτως απασφάλισε ο Μακαριώτατος. Τον συνετίζει η Ιερά Σύνοδος, επιζητούσα αναβίωση των αναθεωρητικών οραμάτων του Μακαριστού; Καλά θα κάνει να μαζευτεί στον τομέα του και να αφήσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Άρης Αμπατζής και Μακεδονικό Μυστικό
Διέπραξε ανεξήγητη γκάφα ο Αμπατζής. Και λοιπόν; Δεν ήταν για απόλυση (μόνο ο Εξώτερος Υπουργός έπρεπε να απολυθεί, για τη δική του χοντροπατάτα)!
Δεν γνωρίζουμε τον άνθρωπο. Όμως, τον έχουμε καταγράψει ως έγκυρο/σοβαρό δημοσιογράφο, διαχρονικά εξαιρετική πηγή για τα της Τουρκίας. Στο βιβλίο μας «Makedonissimo: Η Στρατηγική της πλάκας» του δώσαμε αρκετές παραπομπές, κορυφαία τους ήταν (σελ. 410) μια συγκλονιστική επιβεβαίωση όσων εμέμφοντο τους μακεδονισμένους.
Είχε ξετρυπώσει/μεταδώσει («Ελευθεροτυπία»-23/11/1992) τη σημαντικότερη, πλην παντελώς αγνοημένη, είδηση της εποχής ολόκληρης. Ένα βαρυσήμαντο σχολιασμό (Σαμπάχ) του -συμβούλου Οζάλ- Τζενγκίζ Τσαντάρ, που έλυνε τον (ακόμα ακατανόητο στον Εθνικό Γιδοπολτό) γρίφο.
Ότι το Σαμαρο-Παπανδρεϊκό Μακεδονισμένο Αδιέξοδο Δόγμα «Ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγα», ισοδυναμούσε με βλακώδη υπηρέτηση της Τουρκικής Στρατηγικής. Έλεγε, λοιπόν, ο Τσαντάρ: «Στόχος μας είναι η διεθνής απομόνωση της Αθήνας, με αφορμή το θέμα της Μακεδονίας, που θα καταστήσει την Τουρκία βασικό παράγοντα στα Βαλκάνια»…
Την ανταπόκριση αυτή του Αμπατζή μνημονεύαμε και επισχολιάζαμε για καιρό («Καιροσκοπήσεις», SKY-100,4). Ματαίως λέγαμε «Δέντρο τα Σκόπια, Δάσος η Τουρκία». Εξουδετερώνοντας κάθε ενοχλητική φωνή, ο πανίσχυρος Επικοινωνισμός ΤΟΥ Συστήματος μακεδονιζόταν, απεργαζόμενος τα Ύμια. Ζώα! (Θα σχολίαζε/τσίριζε γουρλωμένα τέτοια περίσταση ο κύριος Λεβέντης)...
12°
