Τον Οκτώβριο του 2014 ο βουλευτής Ρεθύμνου του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέας Ξανθός, εγκαλούσε με ερώτησή του στη Βουλή την τότε κυβέρνηση για την αδειοδότηση αιολικών πάρκων στην Κρήτη. Παράλληλα, ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, σε μια πιο αριστερή διάλεκτο, δήλωνε πως «συμπαραστέκεται στις συλλογικές αντιστάσεις των πολιτών που αντιδρούν στα καταστροφικά σχέδια μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (όπως η γαλλική εταιρεία EDF), που προσπαθούν με τη δύναμη του χρήματος να εξαγοράσουν έναντι ευτελούς τιμήματος περιουσίες και συνειδήσεις. Αυτό που προέχει σήμερα είναι η ευρύτατη κοινωνική συστράτευση για την αποτροπή αυτών των βιομηχανικών εγκαταστάσεων που απειλούν, χωρίς την παραμικρή θετική συμβολή, τη μοναδικότητα του φυσικού τοπίου, τη βιοποικιλότητα, την οικονομία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό...»
Δεν ξέρω αν στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα ο Σαπέν προσπάθησε –και αν κατάφερε– να εξαγοράσει τον Έλληνα πρωθυπουργό, θα είχε ενδιαφέρον να το μάθουμε, έστω και από παραπολιτικές διαρροές, αφού το θέμα των επενδύσεων στις ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) περιελήφθη στο κοινό ανακοινωθέν. Πριν από λίγες μέρες, ετέθη σε λειτουργία, εν μέσω κρίσης, το μεγαλύτερο νησιωτικό αιολικό πάρκο της χώρας, 73,2 ΜW, από το νησάκι του Σαν Τζώρτζη στα ανοιχτά του Σουνίου. Το έργο, κόστους 150 εκ. ευρώ, θα μεταφέρει καλωδιακώς καθαρή ηλεκτρική ενέργεια στο Λαύριο ικανή να καλύψει το ισοδύναμο της κατανάλωσης 50.000 νοικοκυριών. Με όρους της πολιτικής και οικονομικής συγκυρίας, πρόκειται για άθλο, αφού η συγκεκριμένη εταιρεία (ΤΕΡΝΑ) βρίσκεται σε κατάσταση απελπισίας λόγω των οφειλών του δημοσίου προς αυτήν από παραχθείσα και πωληθείσα στον ΛΑΓΗΕ ενέργεια από υφιστάμενες επενδύσεις και λόγω της αδυναμίας να προχωρήσει στην υλοποίηση σχεδιασμένων έργων, κυρίως εξαιτίας της κατάρρευσης του τραπεζικού και της ανυπαρξίας εγγυήσεων. Είναι ο λόγος βέβαια που ο ως άνω όμιλος στράφηκε τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Πολωνία, Βουλγαρία) σε παλαιο- και νεοκαπιταλιστικές αγορές που υπέκυψαν στη δύναμη των συμφερόντων.
Τον Ιούλιο του 2015 οκτώ βουλευτές του κυβερνητικού πλέον ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν νέα ερώτηση, για τον Σαν Τζώρτζη αυτή τη φορά, διερωτώμενοι αν έχουν τηρηθεί όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες κατά την αδειοδότηση και παραπέμποντας στις ενστάσεις «κοινωνικών» φορέων και οργανώσεων όπως οι Φίλοι της Φύσης (;) οι οποίοι «αμφισβητούν τη νομιμότητα της επένδυσης, τονίζοντας ότι οφείλουμε να υπερασπιστούμε τους τουριστικούς μας πόρους ως κόρη οφθαλμού, να αντιστεκόμαστε σε τέτοια εγκλήματα που «βιάζουν» τοπία χαρακτηρισμένα ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και μνημεία με τη σπουδαιότητα του ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο» (από το οποίο υποτίθεται ότι θα είναι ορατή σε απόσταση 15 χλμ. η απεχθής εγκατάσταση).
Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Το ζήτημα είναι πώς αυτές συνεκτιμώνται με τα οφέλη (π.χ. εξοικονόμηση 60.000 τόνων πετρελαίου και αποφυγή άνω των 180.000 τόνων αερίων εκπομπών κατ’ έτος) και ποιος αποφασίζει γι’ αυτό. Το ερώτημα είναι βέβαια ρητορικό και δεν αφορά ούτε τα δήθεν κινήματα (γιατί δεν ξέρουν αριθμητική) ούτε τους βουλευτές οι οποίοι έχουν χάσει την ασυλία της ανοησίας που προσέφερε η αντιπολίτευση. Αφορά τους υπολοίπους που συχνά και καλοπροαίρετα γίνονται θύματα μιας παλαιοπονηρής προπαγάνδας.
