Eγώ λέω να μην τον αποπαίρνει τόσο ο κύριος Σόιμπλε τον πρωθυπουργό μας αλλά να τον αφήσει να ολοκληρώσει επιτέλους το δούλεμα. Άλλωστε δεν απέχουμε και πολύ από τον τελικό μας στόχο να «καταπλήξουμε την παγκόσμια οικονομία». Για πείτε μου κι εσείς που τα θυμάστε καλύτερα. Γι’ αυτό δεν έκλεισαν τότε οι Ευρωπαίοι τη στρόφιγγα στον Σαμαρά και την άνοιξαν στον Τσίπρα;
Προτείνω λοιπόν να νεοποτιστούμε όσο είναι να νεοποτιστούμε –ως το καλοκαίρι πρώτα ο Θεός– και μετά μπαίνει μέσα η φρέζα, πετάει τα ζιζάνια τ’ ανάσκελα κι αρχίζει σιγά-σιγά η διαδικασία για τη σπορά. Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού. Για να δω; Πω πω, τι έχουν μέσα τα σακουλάκια!
Ο δημοσιογραφικός κόσμος νομίζω ότι δεν πρέπει να δημιουργήσει κανένα πρόσκομμα. Ας πάρει κι η κυρία Αγγελοπούλου ένα κανάλι, γιατί όχι; Ύστερα μάλιστα από το γκραν σουξέ που είχε η εφημερίδα την οποία με τόσο πάταγο προ ετών ανοιγόκλεισε, το δικαιούται αβλεπί, και ας πάν’ στην ευχή τα παλιά. Είν’ αλήθεια μια φορά πως με πίκρανες αλλά, τράβα ο ένας αποδώ, τράβα ο άλλος αποκεί, τελικά ο μόνος που κατάφερε να σκεπαστεί ολόκληρος με το πάπλωμα της Κεντροαριστεράς είναι, μου φαίνεται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οργανωθείτε όμως, βρε παιδιά, γιατί εμένα τα πόδια μου είναι απέξω.
Στο μεγάλο κρεβάτι των Μεταρρυθμίσεων όλοι οι καλοί χωράνε αρκεί να μην ξυπνήσει καμιά ώρα μαχμουρλής ο δράκος, κι αντί για του Κοντορεβιθούλη μπερδευτεί και κόψει το κεφάλι του Γρηγοράκου.
Έξι χρόνια τώρα ξυπνάω και το πρώτο μου μέλημα είναι να δω αν η κεφαλή μου είναι ακόμη στη θέση της ή αν του λοιπού πρέπει να με υπολογίζω από παρακάτω, από το λαιμό πιο κάτω. Την τσίμπησα στα δυο βυζά / σκούζει φωνάζει κερατά. /Την τσίμπησα στον αφαλό / σκούζει φωνάζει ούτ’ εδώ./ Ήτανε και κατηφόρα / έβαλα και λίγη φόρα.
14°
